Το εικονογραφικό πρόβλημα του Τσιμαμπούε σε σχέση με την Βυζαντινή τέχνη και τις μεσαιωνικές αναγεννήσεις
| dc.contributor.advisor | Δουλγερίδης, Μιχαήλ | |
| dc.contributor.author | Τζιώλος, Ιωάννης | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης | el |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.date.accessioned | 2022-11-29T12:00:20Z | |
| dc.date.available | 2022-11-29T12:00:20Z | |
| dc.date.issued | 2019-06 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφία | |
| dc.description.abstract | Η Αναγέννηση αποτελεί πολιτιστικό κίνηµα«σταθµό», τόσο για την Ιστορία της Τέχνης όσο και για την ίδια την ανθρωπότητα.Μια χιλιετία σχεδόν µετά από την επικράτηση του Χριστιανισµού και την πτώση των δυτικών εδαφών της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας στα χέρια των «βάρβαρων» Γερµανών, γεγονότα που σηµατοδοτούν τον θάνατο του αρχαίου κόσµου, η κοινωνία της Ιταλίας και της υπόλοιπης Ευρώπης ανακάλυψε και στράφηκε ξανά στην µελέτη των έργων της κλασικής αρχαιότητας. Απόρροια του γεγονότος αυτού υπήρξε η αναβίωση και η επικράτησητων ουµανιστικών ιδανικών της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώµης, κάτι που είχε σαν άµεσο επακόλουθο και την άνθηση στους τοµείς της λογοτεχνίας, της επιστήµης, της πολιτικής επιστήµης και, κυρίως, της ζωγραφικής και της γλυπτικής, πράγµα για το οποίο παραµένει µέχρι και σήµερα βαθιά χαραγµένη στη συλλογική µνήµη του κόσµου. Μιας και την Αναγέννηση οι περισσότεροι την µνηµονεύουν λόγω των καινοτοµιών που εισήγαγε στα πεδία των τεχνών, είναι απολύτως λογικό τα πρώτα πράγµατα που µας έρχονται στο µυαλό, όταν ακούµε αυτήν τη λέξη, να είναι συνήθως ευρέως γνωστοί υµνητές της οµορφιάς, όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Μποτιτσέλλι, ο Ραφαήλ και πολλοί άλλοι.Οι προαναφερθέντες καλλιτέχνεςµε τα ανεπανάληπτα και απείρου κάλλους αριστουργήµαταπου φιλοτέχνησαν, κατάφεραν να περάσουν µέσω των έργων τους στην αθανασία. Ελάχιστα όµως µνηµονεύονται εκείνοι οι προγενέστεροι ζωγράφοι, οι οποίοι προετοίµασαν το έδαφος, προκειµένου να ισχυροποιηθεί το κίνηµα και να εξαπλωθεί σε µεγάλο µέρος της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ένας από αυτούς υπήρξε ο Τσένι ντι Πέπο, ή αλλιώς Τσιµαµπούε, ο οποίος έζησε και έδρασε 200 σχεδόν χρόνια πριν από τον Ντα Βίντσι και τον Μιχαήλ Άγγελο και φηµολογείται ότι υπήρξε διδάσκαλος του Τζιότο, που θεωρείται µέχρι σήµερα ως η σηµαντικότερη µορφή της τέχνης στα τέλη του Μεσαίωνα και προδρόµου της Αναγέννησης. Η σχέση δασκάλου-µαθητή ανάµεσα στους δύο καλλιτέχνες αµφισβητείται πλέον από τους σύγχρονους ιστορικούς τέχνης, δεν υπάρχει καµία όµως αµφιβολία για το γεγονός ότι ο Τσιµαµπούε υπήρξε από τους πρώτους µεσαιωνικούς ζωγράφους, οι οποίοι καινοτόµησαν προσπαθώντας να αποκοπούν απ’τους αυστηρούς κανόνες της, κυρίαρχης για εκείνη την εποχή, Βυζαντινής ζωγραφικής. | |
| dc.format.extent | 90 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/264 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Πτυχιακές εργασίες | |
| dc.subject | Cimabue 1240-1302 | |
| dc.subject | Ιταλοί καλλιτέχνες | |
| dc.subject | Βυζαντινή τέχνη | |
| dc.subject | Αναγέννηση | |
| dc.subject | Ζωγραφική | |
| dc.title | Το εικονογραφικό πρόβλημα του Τσιμαμπούε σε σχέση με την Βυζαντινή τέχνη και τις μεσαιωνικές αναγεννήσεις | |
| dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |