Πιθανές οράσεις ενός επιθυμητού κόσμου
| dc.contributor.advisor | Καββαθάς, Διονύσης | |
| dc.contributor.author | Σωτηρίου, Ευαγγελία | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.master | ΠΜΣ "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" (ΨΜΤ) | el |
| dc.date.accessioned | 2022-11-25T11:31:41Z | |
| dc.date.available | 2022-11-25T11:31:41Z | |
| dc.date.issued | 2007 | |
| dc.description | Βιβλιογραφία: σ. 30 | |
| dc.description | Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης" | |
| dc.description.abstract | Ένα από τα κύρια ερωτήµατα που έθεσε η φιλοσοφία είναι το πώς βλέπουµε τον κόσµο. Γεννιόµαστε µε κάποιο είδος γνώσης ή χρειάζεται να γνωρίσουµε την γνώση από τη στιγµή που γεννιόµαστε; Αυτή η τόσο απλή κίνηση του ανοίγµατος των µατιών το πρωί όταν ξυπνάµε είναι τόσο αυτονόητη, αλλά αναρωτηθήκαµε ποτέ αν αυτό το «ξεδίπλωµα» της πραγµατικότητας είναι ένα a priori χάρισµα που µας δόθηκε απλόχερα από τη φύση, ή χρειάζεται να εκπαιδευτεί το µάτι για να δει και να κατανοήσει αυτό που βλέπει; Κι ακόµα περισσότερο, όταν αναφερόµαστε στην έννοια της πραγµατικότητας, είµαστε βέβαιοι ότι αντιλαµβανόµαστε όλοι το ίδιο φαινόµενο; Η αναπαράσταση, τελικά, γίνεται από τον «έξω κόσµο» στον «µέσα», ή αντίθετα είναι οι περιοχές του εγκεφάλου εκείνες οι οποίες ευθύνονται για την διαµόρφωση της πραγµατικότητας; Πολύ συχνά έχουµε ακούσει να διατυπώνεται η άποψη ότι ο εγκέφαλος είναι ένας «άγραφος χάρτης» ο οποίος αρχίζει να παίρνει µορφή από την γνώση και την εµπειρία της καθηµερινής ζωής διαµέσου του οπτικού συστήµατος και των υπόλοιπων αισθήσεων, ενώ αντίθετες απόψεις θεωρούν ότι κατά τη διεργασία της οπτικής αναζήτησης η καλύτερη λύση µπορεί να είναι αυτή που ο εγκέφαλος ήδη γνωρίζει και αναζητεί. Ανακεφαλαιώνοντας θα λέγαµε ότι συνήθως βλέπουµε χωρίς ασάφειες επειδή ο εγκέφαλος συνδυάζει όλες τις εισερχόµενες πληροφορίες από τα διάφορα σηµεία του οπτικού πεδίου (χρώµα, κίνηση, µορφή κ.λ.π.) και διατυπώνει έπειτα από συλλογισµούς και υποθέσεις την πιο ευλογοφανή ερµηνεία, συνθέτοντας έτσι όλες τις ποικίλες οπτικές ενδείξεις. Ανάµεσα στο υποκείµενο και στο αντικείµενο, στο µάτι και στο βλέµµα, εκατοµµύρια νευρώνες αναλαµβάνουν να υπολογίσουν την πραγµατικότητα. Υποθέτουµε, υπολογίζουµε µέσα από τη δοµή του εγκεφάλου µας για το τι υπάρχει «εκεί έξω». Το αντικείµενο προκειµένου να µας γίνει αντιληπτό, επενδύεται µε τις προσδοκίες µας, ενώ συχνά η αντίληψή µας βασίζεται σε υποθέσεις ακόµα και του ίδιου µας του εαυτού. Έπειτα, προβάλλουµε τις υποθέσεις αυτές στον φυσικό κόσµο. | |
| dc.format.extent | 30 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/220 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Διατριβές | |
| dc.subject | Οπτική αντίληψη | |
| dc.title | Πιθανές οράσεις ενός επιθυμητού κόσμου | |
| dc.type | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |