Αποϋλοποίηση του αστικού τοπίου : δόμηση του ουδέτερου
| dc.contributor.advisor | Δασκαλοθανάσης, Νίκος, 1961- | |
| dc.contributor.advisor | Πούλος, Παναγιώτης, 1954- | |
| dc.contributor.advisor | Ξαγοράρης, Ζάφος, 1963- | |
| dc.contributor.author | Μουρσελά, Κλεοπάτρα, 1967- | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.master | ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ) | el |
| dc.date.accessioned | 2022-11-23T07:21:57Z | |
| dc.date.available | 2022-11-23T07:21:57Z | |
| dc.date.issued | 2006 | |
| dc.description | Βιβλιογραφία: σ. 22-23 | |
| dc.description | Θεωρητικό σκέλος Μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας | |
| dc.description.abstract | Ο πειραματισμός και η εξερεύνηση στοιχείων που αφορούν την πραγματοποίηση του έργου μου, είναι τα θέματα που με απασχόλησαν και με απασχολούν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η δουλειά μου χωρίζεται σε δύο φάσεις από τις οποίες η καμία δεν αναιρεί την άλλη. Η πρώτη αφορά μια περίοδο, που κυρίαρχος στόχος ήταν η αφήγηση μιας ιστορίας, η εξιστόρηση και η αφαιρετική της εικονογράφηση, το έργο στηριζόταν σε μια εξπρεσιονιστική γραφή, άμεση, λυτρωτική, με στοιχεία που αντλούσα από το οικείο παρελθόν και το άμεσο μέλλον, ο χώρος ήταν το σημείο συνάντησης της αφήγησης με την αφαίρεση. Στόχος μου ήταν η συνύπαρξη των δύο διαφορετικών κατευθύνσεων. Παράλληλα η αγάπη μου για τον κινηματογράφο, το σταμάτημα του χρόνου σε μια στιγμή, καθώς και για την λογοτεχνία, και η συνεχής παρατήρηση βιωμάτων των οικείων και μη προσώπων, ήταν ένα απαραίτητο συστατικό για την δημιουργία των έργων. Πέρα από το στοιχείο της αφήγησης υπήρχε και ο χώρος, ο οποίος λειτουργούσε σαν περιβάλλον, άλλοτε διακοσμητικός και άλλοτε αναφορικός, οι οπτικές ιδιότητες του χώρου είχαν αναφορές στο παρελθόν μέσω της μνήμης. Η εποχή των νεότερων χρόνων δεν σήμανε την έξοδο του ανθρώπου από την ανωριμότητα του και από την ανάγκη του για εξουσία, αλλά μάλλον το βύθισμά του σε μια νέου τύπου βαρβαρότητα, σε μια αυτοκαταστροφή νέου τύπου. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα κάθε πράξη έχει πολιτική χροιά και κάθε είδος τέχνης είναι κοινωνικό και έχει πολιτικό νόημα. Η ζωγραφική μου εκφράζει την αποξένωση, τη μοναξιά του ανθρώπου στο αστικό περιβάλλον, τον άνθρωπο που είναι υποχρεωμένος να ζει αυτή την ουδετερότητα, το κενό που βιώνουμε καθημερινά σαν αίσθημα και αναγκαζόμαστε και αναπτύσσουμε εσωτερικούς μηχανισμούς επιβίωσης. Τα σχολεία, που είναι από τις πρώτες εικόνες στη μνήμη ενός παιδιού, περισσότερο μοιάζουν με φυλακές παρά με χώρο,υς που θα αγαπήσουν το διάβασμα και τη δημιουργία. Τα δημόσια κτίρια με την απίστευτη αισθητική του απρόσωπου, του ουδέτερου, το περιβάλλον που είναι σκληρό απέναντι στη φύση, απρόσωπο, φτιαγμένο για να αποσυντονίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά: αυτά προσπαθώ να εκφράσω στο έργο μου. Πιστεύω ότι σκοπός της τέχνης πρέπει να είναι η αναπαράσταση της κοινωνικής πραγματικότητας και της ζωής, και σκοπός του καλλιτέχνη να εκφράσει τα βιώματα, τα συναισθήματα του και τις συγκινήσεις του. | |
| dc.format.extent | 23 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/104 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Διατριβές | |
| dc.subject | Νεοπλαστικισμός | |
| dc.subject | Μεταπολεμική τέχνη | |
| dc.subject | Χρώμα στην τέχνη | |
| dc.subject | Αποϋλοποίηση | |
| dc.title | Αποϋλοποίηση του αστικού τοπίου : δόμηση του ουδέτερου | |
| dc.type | Μεταπτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |