Kitchen work
| dc.contributor.advisor | Αντωνόπουλος, Άγγελος, 1957- | |
| dc.contributor.author | Τσαμερτζής, Απόστολος Θ. | |
| dc.contributor.department | Τμήμα Εικαστικών Τεχνών | el |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.contributor.workshop | Ζωγραφικής Α΄ - Painting Studio 1 | |
| dc.contributor.workshopdirection | Ζωγραφικής - Painting Division | |
| dc.date.accessioned | 2022-12-07T08:54:39Z | |
| dc.date.available | 2022-12-07T08:54:39Z | |
| dc.date.issued | 2022 | |
| dc.description.abstract | Η διαδικασία του έργου ξεκινά απο μια αυθόρμητη, απλή κίνηση με την οποία εκφράζεται μια προσωπική ανάγκη αυτοέκθεσης. Μέσα απο αυτήν την κίνηση εξετάζω το ζήτημα της διαφάνειας εντός ενός κοινωνικού χώρου και των επιπλοκών που δημιουργούνται μέσα σε αυτόν. Η κατασκευή μιας ρέπλικας του χώρου της κουζίνας του πατρικού μου σπιτιού συνδυάζει τα εργαλεία μίας εγκατάστασης και των ready mades που βρίσκονται αποθηκευμένα στα ντουλάπια και τα συρτάρια που χρησιμοποιούνται και αρχειοθετούνται καθημερινά με βάση την χρηστικότητά τους. Αυτό συνέβει με σκοπό την ένταξη του θεατή σε μια κατάσταση η οποία προκύπτει απο το προσωπικό μου βίωμα αλλά θεωρώ πως εντάσεται στην σύγχρονη καθημερινότητα μεσω μιας αλληγορίας. Η επιλογή της εγκατάστασης που προκύπτει ως αποτέλσμα ενός κρυφού ολοκληρωμένου performance έχει ως στόχο να διαμορφώσει τον χώρο περισσότερο ως γλυπτό. * Τα κλειστά πορτάκια στα ντουλάπια μιας κουζίνας δημιουργούν δυο ξεχωριστούς χώρους εκ των οποίων ο ένας παραμένει κρυφός εώς ότου το περιεχόμενο να έχει κάποιο λόγο να εξωτερικευτεί. Παράλληλα τα υλικά παραμένουν “ασφαλή” και “προστατευμένα” μέχρι την στιγμή που θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν τα ίδια ή κάποιο άλλο υλικό που βρίσκεται στο ίδιο ντουλάπι. Ανοίγοντας όλα τα φύλλα των ντουλαπιών γίνεται μια κατάργηση της προαναφερόμενης συνθήκης και δημιουργώ μια νέα συνθήκη στην οποία το εσωτερικό γίνεται ορατό και σε ένα ποσοστό μοιράζεται την πληροφορία του με το έξω. Η κίνηση αυτή γίνεται εθελοντικά χωρίς την παρέμβαση κάποιου εξωτερικού παράγοντα και χωρίς να είναι αναγκαστική. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρώ να εγείρω ερωτήματα που ήδη βρίσκονται στο κέντρο σύγχρονονων προβληματισμών. Ο Michel Foucault έχει μιλήσει για την θέση της υποκειμενικότητας και θέτει το εξής ερώτημα: Πώς λειτουργεί η διαδικασία τη υποκειμενοποίησης που οδηγεί στην εμφάνηση υποκειμενικοτήτων. Η απάντησή του δηλώνει πως η διαδικασία υποκειμενοποίησης των ανθρώπινων σωμάτων είναι αποτέλεσμα της έκθεσης τους στο βέμμα του Άλλου, της δημόσιας ορατότητάς τους. Ο Foucault περιγράφει αυτή την έκθεση, ως λειτουργία της εξουσίας και της πανοπτικής ματιάς της. Για τον Foucault, τα ανθρώπινα σώματα υπόκεινται στη διαδικασία της “υποκειμενοποίησης” από μια εξωτερική, αν όχι εξωτερικά αναγνωρίσιμη δύναμη. Πράγματι, γνωρίζουμε ότι η νεωτερικότητα χαρακτηρίζεται από την αυξανόμενη έκθεση των ανθρώπινων σωμάτων στην εξωτερική επιτήρηση και έλεγχο. Οι σύγχρονες κοινωνίες στοιχειώνονται από οράματα ολοκληρωτικού ελέγχου και έκθεσης δυστοπικών οραμάτων οργουελιανού τύπου. Αντίστοιχα, τα σύγχρονα υποκείμενα προσπαθούν να προστατεύσουν το σώμα τους από την πλήρη έκθεση και να υπερασπιστούν την ιδιωτικότητά τους έναντι του κινδύνου της ολοκληρωτικής επιτήρησης. Ειδικότερα, τα υποκείμενα που δραστηριοποιούνται στον κοινωνικοπολιτικό χώρο αγωνίζονται μόνιμα για το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής τους το δικαίωμα να κρατούν το σώμα τους κρυμμένο, να μην αντιμετωπίζονται πλήρως ως υποκείμενα. Ωστόσο, αυτή η ιδιωτική ζωή δέχεται αδιάκοπα εισβολή από την κοινή γνώμη και τα εμπορικά μέσα που προσπαθούν να φέρουν φως στην αφάνεια της ιδιωτικής ζωής και να τις υποκειμενοποιήσουν. Με αυτούς τους προβληματισμούς εξετάζω την δική μου προσωπική ανάγκη να φέρω δικά μου προσωπικά αντικείμενα στο προσκήνιο, και το αίσθημα ελευθερίας που μου προσφέρει, και τις επιπλοκές που αυτή επιφέρει. Ειδικότερα σε μια εποχή που η αυτοέκθεση μέσω του internet και των social media συμβαίνει με παρόμοιους όρους. Η κατάσταση της μερικής υποκειμενοποίησης γεννά μέσα μας δύο αντιφατικές φιλοδοξίες: μας ενδιαφέρει η διατήρηση της ιδιωτικής ζωής, η μείωση της επιτήρησης, η αφάνεια των σωμάτων και των επιθυμιών μας, αλλά ταυτόχρονα φιλοδοξούμε σε ριζοσπαστική έκθεση, έκθεση πέρα από τα όρια κοινωνικού ελέγχου. Με ενδιαφέρει το στοιχείο της δημιουργίας ενός χώρου μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού αλλά διατηρώντας περισσότερο τα στοιχεία του πραγματικού. | |
| dc.description.category | Εγκατάσταση | |
| dc.format.extent | 5 | |
| dc.identifier.uri | https://artia.asfa.gr/handle/artia/364 | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.publisher | Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Πτυχιακές εργασίες | |
| dc.subject | Εξωτερίκευση | |
| dc.subject | Πληροφορία | |
| dc.subject | Διαφάνεια | |
| dc.subject | Εγκατάσταση | |
| dc.subject | Αυτοέκθεση | |
| dc.subject | Κουζίνα | |
| dc.title | Kitchen work | |
| dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
| dspace.iiif.enabled | true |