Fereikos : το ένδυμα ως ελάχιστη κατοικία

Τσαλή, Κλεοπάτρα B.

Fereikos : το ένδυμα ως ελάχιστη κατοικία

dc.contributor.author	Τσαλή, Κλεοπάτρα B.
dc.contributor.committee	Βελώνης, Κωστής, 1968-
dc.contributor.committee	Ερηνάκης, Νικόλαος
dc.contributor.committee	Χριστόπουλος, Κώστας, 1976-
dc.contributor.department	Τμήμα Εικαστικών Τεχνών	el
dc.contributor.faculty	Σχολή Καλών Τεχνών	el
dc.contributor.master	ΠΜΣ "Εικαστικές Τέχνες" (ΜΕΤ)	el
dc.date.accessioned	2022-12-02T12:56:23Z
dc.date.available	2022-12-02T12:56:23Z
dc.date.issued	2021
dc.description	Βιβλιογραφία: σ. 51-56
dc.description	Dvd-rom: Κείμενο της διπλωματικής εργασίας και photos εγκατάστασης
dc.description.abstract	Τις βασικές ιδέες γύρω από τις οποίες περιστρέφεται το εικαστικό μου έργο τις συνδέει ένας επινοημένος χαρακτήρας, μια φιγούρας της οποίας το ταξίδι είναι το νήμα που συνδέει όλα όσα με απασχολούν το τελευταίο διάστημα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της η φιγούρα έχει στην διάθεσή της το αόρατο σπίτι, το σπίτι της μνήμης και της φαντασίας της, όπως και το ελάχιστο σπίτι, δηλαδή, ένα ρούχο, μια στολή που λειτουργεί σαν προστατευτικό κουκούλι, στα μέτρα της, και μπορεί να το μεταφέρει μαζί της. Το σπίτι γίνεται σκηνή και η σκηνή γίνεται ρούχο, σε μια πιο ανάλαφρη εκδοχή της αρχιτεκτονικής. Το ρούχο είναι το σπίτι που απομένει όταν όλες οι στέρεες δομές έχουν εκλείψει. Στη δουλειά μου η κατοικία, το καταφύγιο, βρίσκεται αρχικά σε μια απόσταση από το φυσικό σώμα και στην πορεία πλησιάζει, έρχεται κοντά έως ότου καταλήξει σε ένδυμα. Το ένδυμα στη δουλειά μου συμβολίζει την ελάχιστη κατοικία για εκείνον/η που επιλέγει το λιγότερο δυνατό, επειδή αυτό αρκεί ως εκδοχή ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής. Tα γλυπτά από πηλό και από ύφασμα γίνονται τα ίχνη που ανακαλύφθηκαν σε έναν άγνωστο τόπο και χρόνο. Τα ρούχα μοιάζουν εξαϋλωμένα, χωρίς ζωή, τα καλάθια άδεια και δίχως πρακτική αξία, ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Κάποτε είχαν μια συγκεκριμένη ιδιότητα. Ως ίχνη πλέον μπορούν να ερμηνευτούν με διαφορετικούς τρόπους από τους αρχαιολόγους του μέλλοντος. Το ταξίδι της φιγούρας πραγματοποιείται τόσο στον φυσικό χώρο, όπου και η φιγούρα αφήνει τα ίχνη της όσο και στον ψηφιακό χώρο. Η έρημος βρίσκεται κάπου μακριά μέσα στις οθόνες μας, σε κάποιο σημείο στους χάρτες της Google. Η άυλη, εικονική εκδοχή της φιγούρας, περιπλανιέται σαν άλλος Σούφι φορώντας πάντα την προστατευτική στολή-σπίτι ώστε να μην τραυματιστεί από κάποιο τυχαίο γκλιτσάρισμα. Η φιγούρα δεν έχει φύλο, η διαδρομή που κάνει είναι μια διαρκής αναζήτηση και παναδιαπραγμάτευση της ύπαρξης και της ταυτότητάς της. Μέσα στον ρευστό χώρο του διαδικτυακού της ταξιδιού βρίσκει την ελευθερία και το περιθώριο να είναι όπως θέλει, να αλλάζει όσο θέλει. Επειδή δεν έχει πατρίδα, βρίσκεται σε μια κατάσταση διαρκούς μετάβασης, σε μια συνεχή ανοιχτότητα απέναντι στα πράγματα, καθώς αναζητά την ταυτότητά της. Οι εξωτερικές συνθήκες αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, κάτι το οποίο δεν αφήνει τον εσωτερικό της κόσμο ανεπηρέαστο. Η φιγούρα είναι ένας σύγχρονος νομάς. Η στάση της είναι ταυτόχρονα ανατρεπτική και απελευθερωτική, αφού περιπλανιέται μόνη της στην έρημο με άγνωστο προορισμό ρισκάρει και επιλέγει έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. Συγχρόνως όμως είναι εντός του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς η στολή μοιάζει κάπως υπερβολική, ενώ η υπέρμετρη χρήση του navigator και των social media την έχουν βυθίσει στον ψηφιακό χώρο και τους χάρτες της google. Κάποιες φορές την παρατηρώ να πέφτει θύμα του μάρκετινγκ και της ίδιας της φιλαρέσκειάς της και κάποιες άλλες παρατηρεί τη διαφορά του περιβάλλοντος σε κάθε πόλη, τους ανθρώπους που πηγαίνουν στις δουλειές τους, τις διατροφικές συνήθειες. Της αρέσει να διαβάζει κοντά στο ποτάμι, να ψωνίζει παστά ψάρια και εξωτικά φρούτα σε ασιατικά σουπερμάρκετ, να κολυμπάει στις παγωμένες θάλασσες αφήνοντας την αλμύρα πάνω της για μέρες. Της αρέσει να κάνει μεγάλες βόλτες στο δάσος με σκοπό να χαθεί. Όταν βρίσκεται στις μητροπόλεις της αρέσει να περνάει χρόνο στο μετρό, από την αφετηρία μέχρι την τελευταία στάση και πάλι πίσω, χωρίς να έχει κάποιον προορισμό. Μετά από πολλά πηγαινέλα αποβιβάζεται στην έρημο Σαχάρα, στο πιο ήσυχο μέρος του κόσμου. Η έρημος είναι απέραντη όσο απέραντες και οι πιθανότητές της για αλλαγή. Σε αντίθεση με άλλους ταξιδιώτες η φιγούρα επιδιώκει να χαθεί, επιδιώκει να κάνει λάθη, να πάρει λάθος δρόμο. Χρησιμοποιεί τη διαίσθησή της ή ακολουθεί τα τυχαία γεγονότα, τις εκπλήξεις, σαν σημάδια που θα την οδηγήσουν σε μια καινούργια εκδοχή, μέχρι η διάθεση για αλλαγή να την ξανακαλέσει ώστε να μετακινηθεί ξανά.
dc.description.abstracttranslated	My visual artwork revolves around core ideas, linked by a made-up character, a figure, whose journey constitutes the thread tying together all those things inhabiting my mind lately. During its journey, the figure has at its disposal the invisible house, the memory house and its imagination, as well as the minimum house, meaning a piece of clothing, a perfectly fitting uniform acting as a protective cocoon, which it can take with it. The house becomes a tent and the tent becomes clothing in a rather lighter version of architecture. The piece of clothing is the house that remains after all concrete structures are gone. In my work, the house, the refuge, it's initially at a distance from the natural body and it gradually approached and comes near, until it ends up being a piece of clothing. Clothes in my work symbolize the minimum house for the person who chooses the least possible, that being enough as an alternative way of living. Sculptures of clay and fabric become the traces discovered at an unknown land and time. The clothes seem disintegrated, lifeless; the baskets -empty and without any practical value- are already part of the past. They once had a specific property. As traces, they can now be interpreted in different ways by the archaeologists of the future. The trip of the figure takes place both in the natural space, where the figure leaves its traces, and in the digital space. The desert is located somewhere far, inside our screens, at some location of Google maps. The intangible, virtual version of the figure wanders as another Sufi, always wearing its protective uniform-house, to avoid any injuries from a random glitch. The figure does not have a gender; its trajectory is a constant search and renegotiation of its being and its identity. Within the liquid space of its on-line journey, it finds the freedom and space to be as it wants, to change at will. Since it has no home country, it resides in a constant transition, a continuous openness toward everything in its search for identity. The external conditions change constantly during its journey, which does not go unnoticed by its inner being. The figure is a contemporary nomad. Its stance is at the same time subversive and freeing, since it wanders alone in the desert; its destination unknown; risking and choosing an alternative way of life. Still, it resides within the capitalist system, as its uniform seems quite flamboyant, while overuse of the navigator and the social media has sucked it into the digital world and Google maps. Sometimes I observe it falling victim to marketing and to its very own vanity, and other times it observes the change of air from city to city, its people going to work, their eating habits. It likes reading by the river, buying cured fish and exotic fruit in Asian supermarkets, swimming in ice-cold seas, leaving its saltiness unwashed for days. It likes taking long walks in the forest, aiming to get lost. When in a metropolitan city, it likes spending time in the metro, riding it from the start to the end of the line and back, without a destination. After much back and forth, it gets off at the Sahara desert, the world’s quietest place. The desert is as vast as its possibilities for change. Contrary to other travelers, the figure intents to get lost, make mistakes and take the wrong turn. It uses its intuition or it follows random events, surprises that guide it to a new version, until its proclivity to change calls out to it again, calling it to move again.	en
dc.format.extent	57
dc.identifier.uri	https://artia.asfa.gr/handle/artia/314
dc.language.iso	el
dc.publisher	Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.el
dc.subject	Διατριβές
dc.subject	Ένδυση και ενδύματα
dc.subject	Χάνομαι
dc.subject	Ταξίδι
dc.subject	Χάρτης
dc.subject	Πλοήγηση
dc.subject	Σπίτι
dc.subject	Φύλλο
dc.subject	Φερέοικος
dc.subject	Χώρος
dc.subject	Καταφύγιο
dc.subject	Νομαδισμός
dc.subject	Περιπλάνηση
dc.subject.english	Lost
dc.subject.english	Travel
dc.subject.english	Map
dc.subject.english	Navigation
dc.subject.english	Gender
dc.subject.english	Fereikos
dc.subject.english	Space
dc.subject.english	Refuge
dc.subject.english	Nomadism
dc.subject.english	Flaneur
dc.subject.english	Identity
dc.subject.english	Nomad
dc.subject.english	Minimal
dc.subject.english	Garment
dc.subject.english	House
dc.subject.english	Wandering
dc.title	Fereikos : το ένδυμα ως ελάχιστη κατοικία
dc.type	Μεταπτυχιακή εργασία	el
dspace.iiif.enabled	true