Browsing by Keyword "Decorum"
Results 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Embargo Η Ζωγραφική Απεικόνιση και η Θεωρητική Τεκμηρίωση της Γυναικείας Ταυτότητας στην Όψιμη Ιταλική Αναγέννηση: Γυναίκες της Αριστοκρατίας, Βιβλικές και Ιστορικές Μορφές, οι Γυναικείες Μορφές του Michelangelo: Κοινοί ΤόποιΓιώγου, Αναστασία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-04)Μέσα από την εικαστική του αναπαράσταση, το γυναικείο φύλο ορθώνεται ως μία ετερότητα που έχει διαμορφωθεί από την ανδρική θέαση και ερμηνεία. Το εν λόγω πόνημα πραγματεύεται τη γυναικεία εξεικόνιση στη ζωγραφική τέχνη της όψιμης Αναγέννησης, με σκοπό να αναδείξει πώς οι άνδρες δημιουργοί, θεατές και μελετητές αντιμετώπιζαν τη θηλυκότητα και τη γυναικεία μορφή εκείνη την εποχή και πώς αυτή η οπτικοποίηση προέκυψε από τις κρατούσες απόψεις για τη θέση της γυναίκας και τα έμφυλα στερεότυπα που κυριαρχούσαν τη δεδομένη χρονική περίοδο. Για το σκοπό αυτό, προχώρησα στη διαλογή ζωγραφικών έργων αναγνωρισμένων καλλιτεχνών της αναγεννησιακής ζωγραφικής (τέλη 15ου-16ος αι.), στα οποία εξεικονίζονται κυρίες της αριστοκρατίας, βιβλικά και ιστορικά παραδείγματα, καθώς και γυναικείες μορφές που ενσαρκώνουν την έννοια του ωραίου και του ερωτισμού. Τα ζωγραφικά αυτά έργα αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της γυναικείας παρουσίας στο πεδίο της ιστορίας και της κοινωνικής ζωής, αντικατοπτρίζοντας ένα σύνολο αξιών και ιδιοτήτων που ορίζονταν σύμφωνα με τις κρατούσες αντιλήψεις για το γυναικείο φύλο. Ακόμη, μέσα από τα πορτρέτα αναδεικνύονται πρότυπα γυναικείας ομορφιάς και εικαστικές συμβάσεις (decorum) που ακολουθούν τους κανόνες ευπρέπειας και την κοινωνική νόρμα της εποχής, ενώ, συγχρόνως, τεκμηριώνουν την αντίληψη της γυναικείας φιγούρας ως αντικείμενο θέασης και αισθητικής απόλαυσης. Προς επίρρωση της προσωπικής μου έρευνας και καταγραφής, κρίθηκε αναγκαία η μελέτη πρωτογενών πηγών (πραγματειών, βιογραφιών καλλιτεχνών, λογοτεχνικών διαλόγων) στις οποίες εντοπίζονται περιγραφές και αναλύσεις των έργων που αναδεικνύουν μία έμφυλη ορολογία, καθώς και κυρίαρχες ιδέες για τη γυναικεία μορφή τόσο στην εικαστική όσο και στην κοινωνική της πραγμάτωση. Στο πλαίσιο αυτό, καθίσταται φανερό πώς οι συγκεκριμένες ιδιότητες, με τις οποίες τα ανδρικά υποκείμενα ενδύουν τη θηλυκότητα, συνδέονται ως ζωγραφικές ποιότητες (disegno-colorito) με τις δύο κυρίαρχες καλλιτεχνικές σχολές της ιταλικής Αναγέννησης: τη σχολή της Φλωρεντίας και τη σχολή της Βενετίας. Τέλος, αξιοποιώντας το παράδειγμα των ανδρόγυνων μορφών του Michelangelo, καταδεικνύεται πώς συνδέονται τα έμφυλα χαρακτηριστικά με το εικαστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη και σε ποιο πλαίσιο οι γυναικείες φιγούρες αφομοιώνουν στοιχεία αρρενωπότητας με σκοπό να συνδεθούν με αντιλήψεις μεγαλοπρέπειας και δύναμης.