Στο κείμενο που ακολουθεί, σκοπεύω να αναφερθώ σε ζητήματα που με απασχόλησαν στην πορεία της δουλειάς μου, στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών. Ζητήματα που σχετίζονταν με τη γέννηση και την εξέλιξη δημιουργημένων μορφών, και της σημασίας τους, τόσο ως «άμορφο» υλικό όσο και ως σχηματοποιημένης φόρμας, τη στιγμή που, σύμφωνα με τον Gaston Bachelard, «η ύλη, είναι το ασυνείδητο της μορφής... Μόνο μια ύλη μπορεί να δεχθεί τη φόρτιση πολλαπλών εντυπώσεων και αισθημάτων. Είναι ένα συναισθηματικό αγαθό». Άλλωστε «ο καλλιτέχνης πλέον οφείλει να υποστηρίζει με τα «ειδικά» χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του τον «ειδικό» χαρακτήρα των έργων του»
