Πτυχιακές Εργασίες

Permanent URI for this community

https://artia.asfa.gr/handle/artia/5

Browse by

Results 1 - 20 of 100

Open Access
12 Φιγούρες
Κολοβού, Αθηνά (Πτυχιακή εργασία, 2023)
Η πτυχιακή εργασία είναι μία σειρά από 12 έργα που πραγματεύονται τις πολλές μορφές, κομμάτια της ψυχής του ανθρώπου. Τα έργα δημιουργήθηκαν μέσα στους 4 τοίχους εν μέσω καραντίνας. Εκείνο το διάστημα, ο Covid ήταν σε έξαρση και η αίσθηση μιας γενικής αστάθειας απασχολούσε τους ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο. Επηρεασμένη από την κατάσταση που επικρατούσε στην Αθήνα, άρχισα να φαντάζομαι 12 φιγούρες. Φαίνεται πως όλες τους δεν είναι παρά ένα μόνο άτομο με δώδεκα διαφορετικές ψυχολογικές συμπεριφορές, καθεμία ξεχωριστή, ανεξάρτητη, με τον δικό της χαρακτήρα.
Open Access
2½ ήλιοι τουλάχιστον
Βλάχος, Χαράλαμπος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Ζωγραφική, video-εγκατάσταση, ζωντανά γλυπτά
Open Access
A-maze-ing Adiadne*
Σέργη, Εμμανουέλα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το έργο αποτελεί μια παραλλαγή του μύθου της Αριάδνης. Ο λαβύρινθος είναι φτιαγμένος από 160 πήλινα τούβλα τύπου λέγκο (leg godt σημαίνει στα δανέζικα ‘παίξε όμορφα’). Η Αριάδνη ‘πρωταγωνιστεί’ πάνω στα τούβλα, σε απεικονίσεις συναισθηματικών/ ψυχολογικών καταστάσεων σε νυχτερινό τοπίο με αστέρια (‘Αστέριος’ ήταν το όνομα του Μινώταυρου). Ο λαβύρινθος δεν έχει εμφανή έξοδο. Η Αριάδνη ως κυρίαρχη μορφή (από πηλό επίσης) βρίσκεται μέσα στον λαβύρινθο, από τον οποίο δεν μπορεί να βγει, ούτε με δράση (κομμένα χέρια), ούτε με φυγή (κομμένα πόδια), αλλά με υπέρβαση (κατοπτεύοντας από το κέντρο του λαβύρινθου τις ψυχολογικές/ συναισθηματικές καταστάσεις τις οποίες βιώνει). Σύμφωνα με τον μύθο, ο Θησέας φεύγοντας από την Κρήτη πήρε μαζί του την Αριάδνη, η οποία τον είχε βγάλει με τον μίτο της από τον λαβύρινθο του Μινώταυρου. Στη διαδρομή προς την Αθήνα το καράβι τους έκανε στάση στην Νάξο. Ο Θησέας συνέχισε για την Αθήνα και άφησε την Αριάδνη στην Νάξο, στον Διόνυσο ο οποίος την παντρεύτηκε και την ανέβασε στον Όλυμπο ανάμεσα στους θεούς. Στον μύθο η Αριάδνη, μεγάλωσε σε παλάτι, ερωτεύτηκε, μέσω του έρωτα δραπέτευσε, πρόδωσε και προδόθηκε, λάτρεψε και λατρεύτηκε. Είχε όμως τον έλεγχο της ζωής της; Κατάγομαι από την Νάξο όπου η Αριάδνη λατρεύτηκε ως θεά.
Open Access
Blue Ikebana
Ρίστα, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Ο όρος «ταυτότητα» είναι εξαιρετικά σύνθετος και πολυεπίπεδος, καθώς μπορεί να ερμηνευθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και να περιγράφει διαφορετικά πράγματα ή διαδικασίες και καταστάσεις. Χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις αναφερόμενος σε ένα σύνολο χαρακτηριστικών που έχουν αποδοθεί σε κάποιο άτομο από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, αλλά μπορεί και να αναφέρεται σε κάτι διαφορετικό, όπως στην ατομική σύλληψη του εαυτού, στον τρόπο δηλαδή με τον οποίο τα ίδια τα άτομα, βασιζόμενα σε διάφορους παράγοντες, αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους και στη συνέχεια προβάλλουν την προσωπική αυτή εικόνα που έχουν σχηματίσει στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Η Φύση μας διδάσκει ότι το φυσιολογικό είναι η πολυμορφία. Κάθε βιολογικό είδος που χάνει την πολυμορφία του και ομογενοποιείται, το καταστρέφει και το αντικαθιστά με κάτι άλλο που χαρακτηρίζεται ξανά από πολυμορφία. Ο νόμος της πολυμορφίας δεν αφορά μόνο τα βιολογικά είδη. Αφορά και τις κοινωνίες των ανθρώπων και τα πολιτισμικά δημιουργήματά τους, δηλαδή τους τρόπους ζωής τους, τις παραδόσεις τους και τις θρησκείες τους. Η φύση με την ανθρώπινη υπόσταση έχουν πολλούς κοινούς παρονομαστές. Η ταυτότητα του κάθε ατόμου είναι μοναδική, όπως μοναδικά είναι και τα φυτά όπου το καθένα από αυτά έχει δική του ονομασία, χρώμα, μυρωδιά αλλά και τόπο προέλευσης. Οι φωτογραφικές μου συνθέσεις που ενσωματώνονται στην εικαστική εγκατάσταση BLUE IKEBANA έχουν επιρροές από την Ιαπωνική ανθοδετική τέχνη ΙΚΕΒΑΝΑ, μια από τις αρχαιότερες του κόσμου. Σε όλους τους πολιτισμούς η ανθοδετική τέχνη γεννήθηκε σαν μια προσφορά στους θεούς και οι πρώτες συνθέσεις τοποθετήθηκαν σαν θυσία στους βωμούς. Είναι η θυσία του ωραίου, η προσφορά της ζωής που ανανεώνεται κυκλικά και συνεχόμενα. Είναι το σύμβολο του εύθραυστου και του εφήμερου που, όμως, έχει μέσα του τη δύναμη της ανανέωσης, όπως είναι η ίδια η ζωή και η ανθρώπινη ύπαρξη. Στην ΙΚΕΒΑΝΑ το άνθος είναι το σύμβολο της αρμονίας που αναζητά το φως σε μια προσπάθεια απελευθέρωση, τα “όντα φωτός”, όπως τα αποκάλεσε ο Jung. Στην εγκατάσταση BLUE IKEBANA το άνθος εμφανίζεται ως το σύμβολο της αρμονίας όπως και το μπλε χρώμα που φωτίζει το χώρο. Το φωτεινό άνθος εκφράζει μια προσπάθεια απελευθέρωσης, όπως και την αποδοχή της ταυτότητάς μου. Τα σύμβολα στο σώμα μου αρχίζουν να αποδομούν τα χαρακτηριστικά μου με διάφορους τρόπους ,είτε με την εμφάνιση φανταστικών λουλουδιών, είτε με τυχαίες γραμμές που επικοινωνούν και περνούν μέσα από κάθε σχέδιο, σαν ένα δίκτυο.
Open Access
Bordel du coq
Δαμιράλη, Αλεξάνδρα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Περιήγηση σε ένα περιβάλλον-εγκατάσταση από μια ενότητα έργων τα οποία προκύπτουν από φόρμες βγαλμένες από ευρήματα της ζώσας φύσης, όπου στην παιγνιώδη ανάλυση των ορίων της δομής τους μετασχηματίζονται διαρκώς. Σαν σημειώσεις μιας εξελικτικής πορείας και περιπέτειας, η ζωγραφική χειρονομία αδιαφορεί για τα πιθανά ατυχήματα πάνω στις επιφάνειες, ρευστοποιεί τις φόρμες οι οποίες στη διαρκή τους ανάγκη για επιβίωση εκτοξεύονται στο τρισδιάστατο χώρο. Ως αποσπασμένα μέλη ενός σώματος, οι γλυπτικές μορφές αναπτύσσονται με μουσικότητα και επιβάλλονται μέσα από την ποταπότητα των υλικών τους δημιουργώντας έναν τόπο όπου εμπεριέχει τον θεατή. Ένας κόκορας εγκλωβισμένος στα όρια μιας προβολής ενός βίντεο, ως μια σημείωση απέναντι στην εικαστική περιπέτεια που τον περιβάλλει.
Open Access
Butterfly in my room
Μονιάκη, Αικατερίνη Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Η πεταλούδα μπήκε στο δωμάτιό μου. Είχαν περάσει πολλές ώρες να κάθομαι στο κρεβάτι. Όταν ήρθε η ώρα να ανάψω το φως, την πήρα χαμπάρι. Δεν είχα καταλάβει τι ήταν αυτό που πετούσε προς τη λάμπα και τρόμαξα προς στιγμήν. Δεν ήξερα πώς να τη βοηθήσω να βγει έξω, άνοιξα το παράθυρο αλλά δεν βγήκε. Είχε επικεντρωθεί στο να πετάει γύρω από το φως. Φοβήθηκα μην καεί και το έκλεισα, έμεινα με το φως της οθόνης του λάπτοπ. Σίγουρα ο ερχομός της πεταλούδας είχε περισσότερο ενδιαφέρον από τη μούφα ταινία που έβλεπα. Μα καλά πώς γίνεται σε όλα τα λαβ στόρι οι χαρακτήρες να είναι τόσο φλατ; Εγώ νομίζω ότι η διαδικασία του έρωτα είναι ένας κύκλος γεγονότων που ακόμα και εάν ολοκληρωθεί είναι προορισμένος να ξαναπαίξει σε λούπα στις ζωές μας. Κάθε φορά που εισχωρούμε στον κόσμο ενός άλλου γινόμαστε καινούρια άτομα, χτίζουμε μαζί έναν νέο κόσμο, που είτε γκρεμιστεί είτε όχι κουβαλάμε πάντα καμμάτια του στις τσέπες μας. Έναν κόσμο ‘δικό μας’, μυστικό και προστατευμένο καλά, που οι δικές μας λέξεις βγάζουν νόημα και έχουν πλάκα. Σίγουρα δεν είμαστε τόσο φλατ. Πάλι δεν βγήκε. Έκατσε στον τοίχο από πάνω μου. Δεν μπορούσα να την πιάσω γιατί φοβόμουν μην κάνω σκόνη τα φτερά της. Κάποια στιγμή ξεχάστηκα και άναψα το φώς, μόνο τότε ξανάρχισε να κάνει βόλτες γύρω από τη λάμπα. Το έκλεισα γρήγορα, δεν την έβλεπα πια, σκάναρα με τα μάτια μου όλο το δωμάτιο και τελικά την εντόπισα. Ήταν πάνω στο αγαπημένο μου φλοράλ φόρεμα, μέσα στη μισάνοιχτη ντουλάπα. Γέλασα, μάλλον την ξεγέλασαν τα λουλούδια αλλά αφού της αρέσει ΟΚ. Μου έκανε παρέα για περίπου τρεις μέρες, παρ’ότι το παράθυρο ήταν ανοιχτό. Μια την έβλεπα στον τοίχο ψηλά, μία κρυβόταν στη ντουλάπα. Χάρηκα με την επίσκεψη, πάντα ήθελα να κάνω τατού μια πεταλούδα. Η πεταλούδα είναι η ελπίδα, πετάει στο φως, είναι πολύχρωμη και εύθραυστη. Ζει στην καλοκαιρία, είναι στιγμή. Το πέταγμά της είναι μονοπάτι γύρω από το φως και ανάλαφρο σαν τον αέρα, στο δρόμο της είναι τα λουλούδια. Όταν ερωτευόμαστε έχουμε πεταλούδες στο στομάχι. Η πεταλούδα μεταμορφώνεται, βγαίνει από το κουκούλι της - εξέλιξη. Από την άλλη, πάνω απ’όλα μια πεταλούδα πρέπει είναι ελεύθερη, ίσως δεν έχει καμία δουλειά ακίνητη πάνω στο σώμα μου. Πώς θα φαίνονται άραγε τα τατού μου επάνω μου όταν μεγαλώσω; Δεν ξέρω αν κατάφερε να φύγει ποτέ, ή αν έμεινε για πάντα στη ντουλάπα και θα τη βρω όταν μαζέψω τα καλοκαιρινά μου ρούχα. Πάντως στο τέλος της τρίτης μέρας δεν την ξανασυνάντησα. Αναρωτιέμαι τι σκέψεις θα μου πυροδοτήσει η επόμενη πεταλούδα στο δωμάτιό μου, αν μπει
Open Access
Cakes, Dolls and Conformity
Αρβανίτη Αψωκάρδου, Μαρία Άρτεμις (Πτυχιακή εργασία, 2024-06)
Εγκατάσταση που περιλαμβάνει γλυπτά, σχέδια, κεντήματα, εκτυπωμένες φωτογραφίες, βρώσιμα αξεσουάρ και όπλα αυτοάμυνας και βίντεο.
Open Access
Capricious
Κασαρά, Παρασκευή Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Ένα μυθικό υβρίδιο υπό εξαφάνιση διασπάται σε αστέρια στον ουρανό, ένα μοναδικό μετεμφυλιακό λογοτεχνικό πλάσμα της Λατινικής Αμερικής απάγεται από έναν φωτεινό αέρα, ένα κινηματογραφικό μύθευμα πολλαπλών συνειδήσεων χάνεται στη μέση μιας πεζοπορίας. Tο Capricious (εγκατάσταση - συλλογή κειμένων) διαγράφει μια πορεία από τη νοσταλγία και τη μνήμη στον αμνησία και τον διαμελισμό, από τη μοναξιά και την αποταύτιση στον εξαφανισμό, μελετώντας την ιδιότροπη τάση μυθευμάτων - παράλογων, φανταστικών αντικειμένων- , να εξαφανίζονται αυθόρμητα. Με βάση την ετυμολογική συσχέτιση των λέξεων remember [(re + member): θυμάμαι, ανακαλώ, (κυριολεκτικά) ανασυντάσσω, ενώνω] και dismember [(dis+member): διαμελίζω, χωρίζω, διαιρώ)] παρακολουθούμε τρία παράλογα αντικείμενα να χάνουν σταδιακά την ακεραιότητα και την ταυτότητά τους και να οδηγούνται μοιραία στον χαμό. Τι συμβαίνει στα πλασματικά όντα όταν τελειώνει η ιστορία; Η μυθική φύση τους τα καθιστά ήδη εφήμερα και φευγαλέα. Σε μετα-ανάλυσή της, φαίνεται ότι η ύπαρξή τους εξαρτάται άμεσα από την εξωτερική παρατήρηση, που θέτει σε κίνηση τον πλαστό κόσμο που τα φιλοξενεί. Στην περίπτωση των μυθευμάτων, η παρατήρηση επηρεάζει το αποτέλεσμα στον βαθμό που του επιτρέπει να συμβεί, έστω κι αν η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Πρόκειται για μια πορεία αποκάλυψης του μηχανισμού της μυθοπλασίας, που εμφανίζει ένα περαιτέρω σημείο ταύτισης με το κοινό: Όταν λείπουν οι μάρτυρες, η απώλεια της ταυτότητας φαίνεται ξαφνικά πολύ εύκολη και η εξαφάνιση, έστω δυνητικά ή και για μια στιγμή, είναι ένας τόπος όπου ο καθένας μπορεί να βρεθεί. Η πράξη της γνώσης, της μαρτυρίας, της συνηγορίας ανασύρει την ανεπιβεβαίωτη ύπαρξη, το ανεπιβεβαίωτο γεγονός από την ανυποστασία. Τα συμβάντα του παρελθόντος, οι εμπειρίες του παρόντος ρευστοποιούνται, όταν επικυρώνονται μόνο από την αυτοπαραδοχή τους. Η μνήμη είναι κάτι που μοιράζεται. Μια εκτίμηση που μυθοποιεί το πραγματικό και απομυθοποιεί το μυθικό.
Open Access
CLITORIA
Λεουνάκη, Βασιλική (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
Clitoria Ternatea είναι η επιστημονική ονομασία του φυτού γνωστού και ως Butterfly pea flower, Asian pigeon wings ή Aparajita. Βρέθηκε καταγεγραμένο για πρώτη φορά το 1678 απο τον Jakób Breyne με την περιγραφή ‘’Flos clitoridis ternatensibus’’. Το συγκεκριμένο φυτό ανήκει στην οικογένεια Fabacae, αλλιώς, η οικογένεια των ‘’μπιζελιών’’. Χαρακτηριστικό αυτής, το σύνθετο φύλλωμα και η παραγωγή καρπών γνωστών και ως όσπρια. Η Clitoria Ternatea, παρουσιάζει συχνά ένα μπλε άνθος το οποίο αποτελείται απο μια περίπλοκη σύνθεση πετάλων, η οποία μορφολογικά θυμίζει το θηλυκό αναπαραγωγικό σύστημα. Όχι αναίτια λοιπόν, η επιστημονική του ονομασία επηρεάστηκε απο τη συγκεκριμένη ομοιότητα. Η ονοματοδοσία του φυτού, την εποχή που κατεγράφη σήκωσε έντονες αντιδράσεις, παρ’ όλα αυτά έμεινε ως έχει. Το ζήτημα αυτό, αποτελεί έναν απο τους κύριους λόγους που βασίστηκε η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία εξ ολοκλήρου στο φυτό Clitoria Ternatea. Το άνθος της clitoria ternatea έχει ταυτιστεί σε αρκετές θρησκείες με την θηλυκότητα, την ηρεμία και τη γαλήνη. Έχει χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιείται σε τελετές και φαρμακευτικές πρακτικές λαών. Πρόκειται για ένα φυτό με προκαθορισμένο ρόλο πριν προλάβουν να ερευνηθούν τα χαρακτηριστικά του απο την επιστημονική κοινότητα. Η κύρια χρήση του άνθους αυτού πριν μελετηθεί αφορούσε αποκλειστικά το γυναικείο φύλο μόνο και μόνο λόγω της μορφολογικής ομοιότητας του με την κλειτορίδα. Στον Ελλαδικό χώρο, το συγκεκριμένο φυτό είναι δυσεύρετο καθώς ευδοκιμεί κυρίως στη Νοτιοανατολική Ασία. Τα άνθη της Clitoria Ternatea είναι όμως διαθέσιμα και κατάλληλα για κατανάλωση είτε ως ρόφημα σε μορφή τσαγιού είτε ως χρωστική στην μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και την ποτοποιεία. Η ζωγραφική σειρά Clitoria αποτυπώνει φαντασιακές συνθέσεις του φυτού Clitoria Ternatea και δημιουργήθηκε με χειροποίητα υδατοχρώματα από την χρωστική των άνθεων του. Τα μωβ άνθη βράζονται σε νερό και απελευθερώνουν μπλε χρωστική ουσία. Η προσθήκη όξινης ουσίας, όπως πχ λεμόνι, στο μείγμα, αλλάζει το ph του νερού και προσδίδει μωβ αποχρώσεις στο διάλυμα. Η παρασκευή ενός απολαυστικού και ευεργετικού αφεψήματος εξελίσσεται σε διαρκές πείραμα παραγωγής υδροχρώματος. Ο χρόνος βρασμού, η ποσότητα των άνθεων, η όξινη ουσία, ο χρόνος συντήρησης είναι παράγοντες που επηρεάζουν το τελικό υδρόχρωμα όπως και η εφαρμογή αυτού σε διαφορετικές επιφάνειες και ποιότητες χαρτιού. Μελετώντας την μακρόχρονη ιστορία του φυτού, τη φαρμακευτική και λατρευτική του χρήση σε διάφορους πολιτισμούς, αναπτύσσεται μια προσωπική αφαιρετική αφήγηση επιχειρώντας να ανασυνταχθεί μέσω της εικαστικής πρακτικής η ιστορία του άνθους. Προτάσσεται πλέον μια νέα λατρευτική πράξη πέρα από την οικεία σημειολογία. Για τους λατρευτικούς σκοπούς και διαδικασία, έχουν δημιουργηθεί χρηστικά σκεύη (τσαγιέρα και ποτηράκια απο λευκό πηλό) που αφορούν την παραγωγή και την προσφορά αφεψήματος διακοσμημένα με το ίδιο το αντικείμενο της λατρείας .
Open Access
Content 49,99
Καράκου, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)
Η πτυχιακή μου εργασία, με τίτλο CONTENT 49,99, είναι μια βίντεο-εγκατάσταση και βιντεο-περφόρμανς που διερευνά τη σχέση καπιταλισμού, γυναικείας ταυτότητας και της εμπορευματοποίησης του καλλιτέχνη στη σύγχρονη εποχή. Μέσα από πέντβιντεο-προβολές, παρουσιάζομαι να ποζάρω, σατιρίζοντας τη συνεχή ανάγκη αυτοπροβολής και την "πώληση" της καλλιτεχνικής περσόνας στα κοινωνικά δίκτυα. Η ειρωνεία του έργου έγκειται στην αυτοδιαφήμιση, όπου η καλλιτέχνις γίνεται προϊόν, σχολιάζοντας την πίεση που ασκείται στις γυναίκες δημιουργούς να συμμορφωθούν με συγκεκριμένα πρότυπα για να πετύχουν.
Open Access
Cozy Companions for Dreamy Nights
Πελεκάνου, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Στο έργο Cozy Companions for Dreamy Nights (Άνετοι σύντροφοι για ονειρεμένες νύχτες) ,μετατρέποντας τον σκύλο μου σε πρωταγωνιστή του έργου , τοποθετώ στο επίκεντρο της διπλωματικής ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η σχέση σκύλου -ανθρώπου, σε αντιδιαστολή με τη σχέση με άλλα κατοικίδια, διέπεται από ορισμένα χαρακτηριστικά που ανέκαθεν με συγκινούσαν και με προβλημάτιζαν, ωθώντας με να ερευνήσω αυτή την ανεξήγητα έντονη αγάπη μεταξύ τους. Στο Cozy Companions for Dreamy Nights ακολουθώ μια υπερβολή στα μεγέθη, μεγεθύνω τα αντικείμενα στο χώρο ώστε να γίνει πιο έντονο το αίσθημα της ασφάλειας (ή της ανησυχίας), της αμφίθυμης ανάγκης να αγγίξεις το υπερμέγεθες ζώο. Η κατασκευή ακολουθεί τη δομή ενός πραξινοσκόπιου (praxinoscope), το οποίο απεικονίζει ένα σκύλο να τρέχει διαρκώς, δίνοντας στον θεατή χρόνο να εξοικειωθεί με την εικόνα και την κίνηση του ζώου. Η χρήση του εν λόγω εργαλείου έχει ρόλο καθησυχαστικό/νανουριστικό. Η παρουσία της γούνας ωθεί στο άγγιγμα του ζώου. Το περιβάλλον του έργου έχει ως στόχο να σκεφτούμε τον ρόλο των ζώων στην ικανοποίηση της ανθρώπινης ανάγκης για ηρεμία και ασφάλεια – κάτι που και εγώ βιώνω μέσα από την καθημερινή σχέση με τον σκύλο μου. Ο σκύλος που τρέχει, ή ονειρεύεται ότι τρέχει, μετατρέπεται σε μέτρο και σύμβολο της δικής μας ελευθερίας.
Open Access
Crossover
Μυλωνάς, Αθανάσιος (Πτυχιακή εργασία, 2023)
11 Μαρτίου 2018 11.43 περιπλανώμενος στο παζάρι ρακοσυλλεκτών του Ελαιώνα, εντόπισα ένα κουτί. Το άνοιξα και αντίκρισα για πρώτη φορά Slides. Με εντυπωσίασαν οι μικρές φωτογραφίες με τα έντονα χρώματα, που πάνω τους είχαν καταγεγραμμένες ζωές άλλων. Εκείνη την ημέρα ξεκίνησα ένα κυνήγι θησαυρού και συλλογής πεταμένων αναμνήσεων άλλων ανθρώπων, ελπίζοντας πως θα βρω ένα slide που θα απεικονίζει κάτι εξωπραγματικό. Κάποιος ίσως ένας χρονοταξιδιώτης σαν τον Τζον Τιττορ, να ήταν παρών σε ένα απίθανο γεγονός, να το κατέγραψε με τη φωτογραφική του μηχανή και μετά από πολλά χρόνια αυτό το slide να κατέληγε στο παζάρι όπου θα το έβρισκα εγώ. Όταν η συλλογή μου έφτασε να αριθμοί 2.140 slides αποφάσισα ότι πρέπει να φτιάξω εγώ τις εξωπραγματικές εικόνες που έλπιζα να βρω στις αναζητήσεις μου στον Ελαιώνα, χρησιμοποιώντας τα slides από το αρχείο μου. Ξεκίνησα τοποθετώντας την μια διαφάνεια πάνω στην άλλη, κάνοντας διπλοτυπίες. Έπειτα μελετώντας τις ζωές των άλλων μέσα από τα slides και προσθέτοντας ημερομηνίες και σημειώσεις που έβρισκα γραμμένες επάνω στα προστατευτικά πλαίσια τους, έπλαθα δικές μου ιστορίες.
Open Access
Deepworld
Ντουρούπη, Τριανταφυλλιά (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)
Το Deepworld είναι μια πολυμεσική εγκατάσταση που επαναπροσδιορίζει ένα μετα-αποκαλυπτικό χώρο ψυχαγωγίας, όπου η ανθρωπότητα είναι ταυτόχρονα θεατής και αρχιτέκτονας της καταστροφής της. Μέσα από 3D animation, τεχνητή νοημοσύνη, γλυπτική και επαυξημένη πραγματικότητα, το έργο διερευνά τη σχέση μεταξύ θεάματος και επιβίωσης, απάθειας και ενσυναίσθησης. Συνδυάζοντας τη λάμψη της ντίσκο με ονειρικά υποθαλάσσια τοπία, το Deepworld μιμείται τον κατακλυσμό πληροφοριών που βιώνουμε καθημερινά. Τα κατακερματισμένα κάτοπτρα αναγκάζουν τους θεατές να δουν τον εαυτό τους μέσα στο χάος, συμβολίζοντας τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε την καταστροφή μέσα από αποσπασματικές εικόνες. Οι επαναλαμβανόμενες σκηνές 3D animation, σε συνδυασμό με ένα επαναλαμβανόμενο soundtrack, δημιουργούν αίσθηση απευαισθητοποίησης—τα γεγονότα που αρχικά σοκάρουν, με τον καιρό γίνονται τετριμμένα. Όπως στην αρχαία Ρώμη με το panem et circenses, έτσι και τα social media λειτουργούν σήμερα ως μέσο απόσπασης της προσοχής, εκμεταλλευόμενα ψυχολογικά ερεθίσματα για να κρατούν τους χρήστες απορροφημένους αντί να τους ωθούν σε δράση. Το Deepworld αντικατοπτρίζει αυτό το φαινόμενο, παρουσιάζοντας έναν πολιτισμό απορροφημένο στο θέαμα, ακόμα κι όταν βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το ροζ φλαμίνγκο, λατρευόμενο ως παράδοξος σωτήρας, γίνεται ειρωνικό σύμβολο της λανθασμένης προτεραιότητάς μας—της εμμονής μας με το εντυπωσιακό, εις βάρος της αντιμετώπισης των υπαρξιακών μας απειλών. Η καταστροφή είναι ταυτόχρονα σκηνικό και θέαμα. Το Comfort Zone, ένα γλυπτό σε φυσικό μέγεθος με περιστρεφόμενο ντίσκο κεφάλι, κάθεται γαλήνια μέσα στο χάος, αντανακλώντας την αισθητικοποίηση της κρίσης. Το Moodscape, ένα AI-based διαδραστικό παιχνίδι, χρησιμοποιεί ανάλυση προσώπου για να ελέγξει ένα ροζ φλαμίνγκο που πλοηγείται σε μια θάλασσα συναισθημάτων, προσκαλώντας το κοινό να επανασυνδεθεί με τα συναισθήματά του. Το Gift Shop σατιρίζει την εμπορευματοποίηση της καταστροφής, ενώ το ολογραφικό Butterfly Rex χορεύει ανάμεσα στην εξαφάνιση και τη μεταμόρφωση. Βασισμένο στο ομώνυμο αδημοσίευτο μυθιστόρημα, το Deepworld φαντάζεται έναν προηγμένο πολιτισμό που 50.000 χρόνια πριν κατέφυγε κάτω από τον ωκεανό και παρακολουθεί σιωπηλά τον κόσμο της επιφάνειας από τη βυθισμένη πόλη Vesta. Αυτή η απομονωμένη κοινωνία αντικατοπτρίζει τη δική μας παθητικότητα—την ψευδαίσθηση ασφάλειας καθώς παρακολουθούμε την παρακμή της σύγχρονης εποχής. Με καθρέφτες, παγιέτες και προβολές, το Deepworld συνδυάζει το σουρεαλιστικό κιτς με την αποκάλυψη. Το AI-generated soundtrack επαναλαμβάνει τους ίδιους στίχους σε διαφορετικά μουσικά είδη, τονίζοντας τη διαχρονική επανάληψη της ιστορίας. Στην καρδιά του Deepworld βρίσκεται το φουσκωτό ροζ φλαμίνγκο—ελπιδοφόρο, παράλογο, σχεδόν θεϊκό. Μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε για τη σχέση μας με την καταστροφή, το θέαμα και την επιβίωση, να κοιτάξουμε πέρα από τη λάμψη και να βρούμε νόημα μέσα στο χάος.
Open Access
Deleted Scenes
Βλάχου, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)
3 Βίντεο-προβολές 11 φωτογραφίες (εκτύπωση σε ακριλυκό) 1 Βιβλίο
Open Access
Dive
Βασιλειάδου, Θεοδώρα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Αφετηρία της αναζήτησης μου είναι η βιωματική μου σχέση με τον χώρο της κολύμβησης. Μέσα από την καθημερινή ρουτίνα των προπονήσεων παρατήρησα τις ιδιότητες του νερού και του σώματός μου μέσα σε αυτό. Οι εικόνες που δημιουργώ, στιγμιότυπα της κίνησης του νερού, συνθέτουν ένα περιβάλλον που «συνομιλεί» με τις διαφορετικές καταστάσεις και τις συνεχόμενες μεταβολές του νερού. Εξερευνούν τη σχέση μεταξύ της επιφάνειας και του πυθμένα. Αποτυπώνουν την αίσθησης της άνωσης, της έλλειψης βαρύτητας, την εμπειρία των στιγμών που το νερό σε περιβάλλει. Κατά την διάρκεια της ζωγραφικής πράξης η εκμετάλλευση του τυχαίου στοιχείου παίζει καθοριστικό ρόλο καθώς και το ίδιο το νερό αλλάζει διαρκώς, αφομοιώνοντας το χρώμα και το σχήμα του περιβάλλοντα χώρου. Το περιβάλλον που προκύπτει, αποτελεί μία επιστροφή σε έναν οικείο χώρο, ένα προσωπικό καταφύγιο
Open Access
Einstein - Rosen Gate
Γιαμπάνης, Νικόλαος (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Μια πύλη στο άγνωστο, το ξεκίνημα μίας διαδρομής σε ένα κόσμο όπου η ύλη δεν είναι πλέον φυσικό αντικείμενο , είναι απλά μία έννοια που μπορεί να εκφραστεί μόνο με την μαθηματική γλώσσα. Ένα περιβάλλον που λειτουργεί ως Καθαρτήριο για αυτούς που θα περάσουν στην άλλη πλευρά, αλλά και ως τόπος απόθεσης αναθημάτων προς αυτούς που έκαναν το μεγάλο βήμα. Το πέρασμα από την φαινομενικά σταθερή ροή του χρόνου και την φθορά της ύλης σε έναν κόσμο αέναης ενέργειας και απόλυτης συλλογικότητας , χωρίς τοπικούς και χρονικούς προσδιορισμούς. Υλικά έργου: εφυαλωμένος άργυλος, ρητίνες, ελαιοχρώματα, μέταλλο, φώτα LED, ηχητική σύνθεση
Open Access
ETEROS
Οικονόμου, Αικατερίνη Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
H δημιουργός, καλωσορίζει τους επισκέπτες σε έναν νεοφυή κόσμο. Η γλυπτική εγκατάσταση είναι μια χίμαιρα, ένα υβρίδιο ελέφαντα, στρουθοκαμήλου και πεταλούδας, με ανθρώπινο χέρι, αυτό της δημιουργού της. Αναδομώντας την έννοια του κλασικού γλυπτού, το έργο σχεδιάζεται αρχικά με πρόθεση την κατασκευή του σε μάρμαρο. Αποδομώντας αργότερα τη βασική ιδέα, η χίμαιρα δημιουργείται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή και εναρμονίζεται με την πλάνη της υφής μαρμάρου. Πρόκειται για μια σημειολογική αναφορά των μορίων του σώματός της που «απλώθηκαν» στον οριοθετημένο κόσμο της. Μοναδική ταύτιση με την δημιουργό της αποτελεί το ανθρώπινο μέλος της σύνθεσης, δηλώνει ότι το έμβιο και το αβιοτικό στοιχείο συγχωνεύτηκαν. Η οσμή του ανθόνερου ανακαλεί την μνήμη και συνδέεται με την αιώρηση της εγκατάστασης. Καθώς ο θεατής εισέρχεται στον υποφωτισμένο, αδρανή χώρο, στόχος είναι να οδηγηθεί σε μία εικονοποίηση με ηθελημένη επίφαση πνευματικότητας. Η εξερεύνηση ανάμεσα στην επιστήμη και στη μεταφυσική, σαν μια τεχνο-ουτοπία που συνορεύει με τον βιολογικό κόσμο και οι ασιατικές αισθητικές αντιλήψεις απο- απεικόνισης καθημερινών πράξεων, έχουν επιρροή από το We Live Future Ancestral Technologies Entry Log (2019) του καλλιτέχνη Cannupa Hanska Luger, όπως και από το έργο το καλλιτέχνη Zhu Linan Immersive Inverse Mapping.
Open Access
FLOWER IN THE CRANNIED WALL
Τσεμπέρη, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
FLOWER IN THE CRANNIED WALL Flower in the crannied wall, I pluck you out of the crannies, I hold you here, root and all, in my hand, Little flower—but if I could understand What you are, root and all, and all in all, I should know what God and man is. Alfred Tennyson --- Η αίσθηση της φυτικότητας γίνεται ζήτημα πνευματικής και μορφοπλαστικής τάξης. Η φυτική συνθήκη αποτυπώνεται μέσα από τη ζωντάνια του χρώματος και τις πλαστικές μεταμορφώσεις της αφηρημένης φόρμας. Η χειρονομία και η σωματική αναμέτρηση με τις διαστάσεις του καμβά, καθοδηγούμενη από ενστικτώδεις δυνάμεις, γίνεται έκφραση αρχέγονης ύπαρξης παρακάμπτοντας το παραστατικό. Ο καμβάς λειτουργεί ως μετωνυμία της γης όπου φύονται και ξεσπούν οι φυτικές χειρονομίες περνώντας από τη φάση της βλάστησης σε αυτή του μαρασμού και της αποσύνθεσης. Η φύση ιδωμένη ως εικόνα και ως ενόραση, ανακτά ως υπαρξιακή πραγματικότητα την κυριαρχία επί του ψυχρού τοίχου πάνω στον οποίο ανθίζουν τα πράσινα βρύα μιας ουσίας που αντιστέκεται. Οι πινελιές σχεδιάζουν αυτό που στη συνέχεια θα σβηστεί, δημιουργώντας ένα παλίμψηστο από συμπυκνωμένα ζωγραφικά ίχνη. Αυτό που απομένει είναι η εξαγόμενη βιωμένη πράσινη ουσία, η πρώτη ύλη υψωμένη στη μέγιστη πνευματική της δύναμη ως δημιουργική και ανεξέλεγκτη ενέργεια, ικανή να γεννά νέες μορφές και δυνατότητες . Η συλλογή φυτικών λειψάνων και η ενστικτώδης ανασύνθεση τους σε μια προσπάθεια επανασυναρμολόγησης της ζωής με φυτικά στοιχεία απηχούν μια ζωώδη οργανικότητα. Φυτικές επιδερμίδες και ξύλινα οστά ενωμένα με νημάτινους νευρώνες δημιουργούν μια νέα μορφή συνύπαρξης. Άραγε αυτή η συναρμογή είναι μια προοπτική διαφυγής μέσω μιας μεταμορφωτικής διαδικασίας ή ένας νέος εκτοπισμός;
Embargo
Fur Intuition
Μαυρή, Χριστίνα (Πτυχιακή εργασία, 2025-03-10)
Το έργο μου εξερευνά τη σχέση μεταξύ υλικότητας, μνήμης και υποσυνείδητης αντίληψης μέσα από τη χρήση της συνθετικής γούνας. Δημιουργώντας συμμετρικές συνθέσεις, διερευνώ πώς τα μοτίβα αναδύονται ως αντανάκλαση του υποσυνείδητου, προκαλώντας προσωπικές και συλλογικές αναγνώσεις. Εμπνευσμένα από το τεστ Rorschach, τα έργα μου καλούν τον θεατή να ερμηνεύσει τις μορφές, αποκαλύπτοντας τη βαθιά σύνδεση μεταξύ υλικού, σχήματος και αντίληψης. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, επιδιώκω να μεταμορφώσω τη γούνα σε ένα μέσο που υπερβαίνει τις παραδοσιακές της σημασίες, ανοίγοντας νέους διαλόγους γύρω από την υφή, τη συμμετρία και την ψυχολογική επίδραση των υλικών. Το τεστ Rorschach αποτελεί ένα ψυχολογικό εργαλείο που βασίζεται στην ανάλυση συμμετρικών κηλίδων μελανιού, με στόχο την ανάδειξη υποσυνείδητων σκέψεων και συναισθημάτων. Η συμμετρία στο τεστ λειτουργεί ως ένα ουδέτερο αλλά ταυτόχρονα ισχυρό μέσο που επιτρέπει την ελεύθερη ερμηνεία των μορφών, ενεργοποιώντας τόσο την ατομική όσο και τη συλλογική μνήμη. Αυτή η αμφίσημη ποιότητα της συμμετρίας αποτέλεσε κεντρική έμπνευση για το έργο μου, καθώς αναζητώ τρόπους να διεγείρω παρόμοιες υποσυνείδητες ανταποκρίσεις μέσω των συνθέσεών μου.
Open Access
I'm not a robot: A monsters guide to survive the last millenium
Μελέτης, Αναστάσιος Παναγής Χ. (Πτυχιακή εργασία, 2021)
Το "I'm Not a Robot: A Monster's Guide to Survive the Last Millennium" είναι ένα έργο που αποτελείται από μια ομαδική performance (60 λεπτά) και μια πολυμεσική εγκατάσταση. Παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 2021 , κατά την διάρκεια της έκθεσης Πτυχιακών Εργασιών, στον υπόγειο χώρο του φουαγιέ της Α.Σ.Κ.Τ. Το έργο ερευνά το αρχέτυπο του “cyborg” και την ιδέα ενός μερικού και συνεχώς μεταβαλλόμενου εαυτού σε σχέση με τη μετά ψηφιακή εποχή και τις νέες υβριδικές συνθήκες που αυτή επιβάλλει. Η επιτελεστική δράση εξελίσσεται εντός ενός “επιστημονικού εργαστηρίου” που καταρρέει, όπου γεννιούνται και κατάκρεουργούνται ξανά και ξανά τερατώδεις χαρακτήρες, που πασχίζουν να υπάρξουν και να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους και να επιβιώσουν. Η δράση, μέσω αυτού του συνεχόμενου κύκλου γέννησης και καταστροφής, λειτουργεί σαν μια τελετή ενηλικίωσης που δεν τελειώνει ποτέ, μια περιπέτεια συνεχούς διαμόρφωσης και αφανισμού ταυτοτήτων σε ένα κόσμο που βρίσκεται σε αποσύνθεση. Κατά την διάρκεια του έργου, ο δημιουργός είχε τον ρόλο του παρατηρητή και τη δυνατότητα να επεξεργάζεται ζωντανά την συνολική εμπειρία. Επιμελούνταν on-stage και off-stage την live οπτικοακουστική εγκατάσταση ( ψηφιακή προβολή του προτζέκτορα και ηχητικό τοπίο ) αλλά και τον σκηνικό χώρο και τα αντικείμενα . Οι performers χρησιμοποιούσαν τα σώματά τους παίζοντας, κάνοντας γυμναστική, παλεύοντας, χορεύοντας και συμμετέχοντας σε επαναλαμβανόμενες πράξεις και σε ασκήσεις με στόχο την σωματική διέγερση και τη καταστολή. Παράλληλα καλούνταν να χρησιμοποιούν, να ανταλλάσσουν, να μετατρέπουν και να επαναχρησιμοποιούν υλικά και σκηνικά αντικείμενα, μεταλλασοντας ετσι συνεχώς τον εικόνα τους και το χώρο γύρω τους, συνησφέροντας έτσι στην συνεχώς μεταβαλλόμενη φύση της performance. Τα μέλη της ομάδας επιλέχθηκαν στοχευμένα βάση της ηλικίας και του διαφορετικού τους υποβάθρου (πχ.τέχνες, μουσική, ψυχική υγεία). Στην συνέχεια, κλήθηκαν σε ομαδικές συζητήσεις και ατομικές συνεντεύξεις. Στις ατομικές συνεντεύξεις μοιράστηκε από τον δημιουργό ένα ερωτηματολόγιο το οποίο εμπεριείχε θέματα σχετικά με την παιδική ηλικία, την εξερεύνηση του εαυτού στο διαδίκτυο, την διαδικασία ενηλικίωσης, τις προσωπικές μεταμορφώσεις και την κοινωνική προσαρμογή. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν οδήγησαν στην δημιουργία 13 αρχετυπικών χαρακτήρων για το κάθε performer και στην σύνθεση ατομικών task list τα οποία περιγράφουν βήματα δημιουργίας, μεταμόρφωσης και αλληλεπίδρασης χαρακτήρων. Η εγκατάσταση οικοδομεί ένα κατακερματισμένο περιβάλλον αλλα και μια διαδρομη. Την οποία ο θεατής καλείται να ανακαλύψει, ακολουθώντας γραμμικά στοιχεια και συντρίμμια που έχει αφήσει πίσω της κάποια μαζική καταστροφή. Τα επιμέρους εικαστικά έργα αποτελούν υβριδικά αντικείμενα - κράμματα ψηφιακών απεικονίσεων, εμπειριών και υλικών απορριμμάτων. Οι συνεχείς μεταθέσεις από το ψηφιακό στον υλικό χώρο και τα αντιφατικά στοιχεία, συνθέτουν θραυσματικά μυθολογικά συστήματα τα οποία θολώνουν τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού, γεγονότος και φαντασίας. Φτιαγμενα απο αποδομημένα και αποσυνδεδεμένα υλικά (Ανακυκλώσιμα και βιομηχανικά υλικά, ευρεθέντα αντικείμενα συνθετικό μετάξι κ.ά.) τα έργα παραπέμπουν άλλοτε σε ψευδό επιστημονικά ευρήματα και σχεδιαγραμματα , άλλοτε σε τελετουργικά εργαλεία και άλλοτε σε βιομηχανικά κατάλοιπα, ενός φανταστικού πολιτισμού. Στα απομεινάρια αυτά υπάρχουν αποτυπωμένες δυνητικές ιστορίες - στιγμές αλληλεπίδρασης μετάλλαξης, καταστροφής και αποκάλυψης που επιχειρούν να ισορροπήσουν μεταξύ ευαλωτότητας, μηδενισμού και ειρωνείας. Το θεωρητικό υπόβαθρο και η έρευνα του περικλείουν θεματικές από τα πεδία της Ψυχολογίας των Νέων Μέσων και του Κυβερνοχώρου, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, της Βιολογίας, της Τελετουργίας και της Μεταφυσικής. Ερευνητικά το έργο έχει ως αφετηρία το βιβλίο του Marshall McLuhan “Τhe Medium is the Massage” (1967) στο οποίο παρουσιάζει τις αλλαγές που επιφέρουν τα νέα μέσα μετάδοσης της πληροφορίας στους τρόπους με τους οποίους, αντιλαμβανόμαστε την εγγύτητα, μετατρέποντας τον κόσμο σε ένα παγκόσμιο, “διασυνδεδεμένο και αλληλοεξαρτώμενο χωριό”. Σύμφωνα με το ερευνητικό σύγγραμμα “Κυβερνοψυχολογία” σε επιμέλεια Angel J. Gordo-Lopez και Ian Parker (2008), με την ίδρυση του World Wide Web, αλλάζει ακόμη πιο βαθιά ο τρόπος με τον οποίο οι χρήστες του αντιλαμβάνονται τον εαυτό και τον κόσμο γύρω τους, διαχωρίζοντας τα σε online και offline και οικοδομώντας έτσι το μετά ψηφιακό τοπίο. Η Donna Haraway στο “Μανιφεστο των Σαιμποργκ” (1987) χαρακτηρίζει την υβριδική αυτή ανθρώπινη κατάσταση, ως cyborg. Θεωρεί πως αυτή η τερατώδης ταυτότητα είναι ικανή να αναιρέσει τους δυϊσμούς που επιβάλλει η κανονικότητα και να ενδυναμώσει τα άτομα που βρίσκονται στο περιθώριο. Το έργο αντλεί επίσης έμπνευση από τις προσεγγίσεις της Jane Ellen Harrison στις ιερές τελετές και την αρχαία τέχνη, επισημαίνοντας τον ρόλο των τελετών σε σχέση με την μίμηση, την προετοιμασία, τη μετάβαση και τη μεταμόρφωση και το ρόλο τους στην οικειοποίηση του τραύματος και την εκτόνωση της αγωνίας και της σκέψης . Επιπλέον, η αλχημεία και η παραψυχολογία επηρεάζουν την καλλιτεχνική διαδικασία, παρέχοντας ένα πλαίσιο για την διαδικασίες σχηματισμού και ολοκλήρωσης του εαυτού , τη μεταμόρφωση και την αναγέννηση. Μέσω της εξερεύνησης της ταυτότητας του cyborg και της ιδέας ενός κατακερματισμένου εαυτού εντός της μετά ψηφιακής εποχής το "I'm Not a Robot: A Monster's Guide to Survive the Last Millennium" καλεί το κοινό του να αναλογιστεί τον συνεχώς μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της προσωπικότητας και τις νέες συνθήκες που επιβάλλει ένα νέο υβριδικό περιβάλλον. Ερευνώντας και αξιοποιώντας διάφορους τομείς, όπως οι μελέτες των νέων μέσων, η ψυχολογία, η ανθρωπολογία, και η μυθολογία, το έργο εξετάζει τις μετασχηματικές επιδράσεις της τεχνολογίας, την ρευστή φύση των online και offline ταυτοτήτων, και την ενδυνάμωση που προκύπτει από την αποδοχή μιας υβριδικής κατάστασης, την ύπαρξή μας σε ένα μετά ψηφιακό τοπίο και ίσως σε μια post-human εποχή.

Browse by

Browsing Πτυχιακές Εργασίες by Category "Εγκατάσταση"

Results Per Page

Sort Options