Προτείνω μια ανακατασκευή της μνήμης με μια εικαστική τυπολογία. Είναι η κατάθεση ενός κόσμου κρυμμένου. Το σύνολο του έργο προσπαθεί να μεταφέρει τη δραματική, κοινωνική συνθήκη στην οποία Νόμος, Τάξη, Χρόνος, Εγκλεισμός υποβάλλουν και διεγείρουν κατά διάφορούς τρόπους την ανθρώπινη υπόσταση. Το συγκεκριμένο έργο αποτελείται από : σχέδια προσωπογραφιών πάνω σε μαύρο καρμπόν, χρησιμοποίησα ένα γραφειοκρατικό υλικό όπως το καρμπόν για να αποδώσω μια προσωπογραφία αλλά όχι έτσι όπως θα την σκιαγραφούσε ένα αστυνομικό ρεπορτάζ. Η αφήγηση που ενεργοποίησε το έργο καιτο αντίστροφο δεν αφορά την «μεγάλη ιστορία».
