Τμήμα Εικαστικών Τεχνών
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Τμήμα Εικαστικών Τεχνών by Advisor "Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Ε."
Results 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Seities : διπλωματική εργασίαΘηβαίου, Μαίρη (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Με την παρούσα εργασία επιχειρώ να αναδείξω τα ερωτήματα που θέτουν τα φιλοσοφικά όρια της έννοιας του εαυτού και κατ’επέκταση την δυναμική και αέναη αλληλεπίδραση μεταξύ αυτού και του ανθρώπου ως υποκείμενο εσωτερικών και εξωτερικών περιβάλλοντων. Από την προαναφερθείσα θεματική προκύπτει η καλλιτεχνική μου εργασία, η οποία εστιάζει σε ζητήματα θέασης και αντίληψης γύρω από την σχέση του υποκειμένου με τον ευατό του. Το έργο αποτελείται από μία ενιαία βιντεοεγκατάσταση τεσσάρων προβολών, οι οποίες στο σύνολο τους συνθέτουν την ολότητα του. Ο τίτλος του, Seities, έχει επιλεγεί λόγω της άμεσης σχέσης της ετυμολογίας της λέξης με την ειδική θεματική του εικαστικού έργου.12Τέλος η λέξη μπορεί να διαβαστεί είτε από την αρχή είτε από το τέλος. Η διαρκής συνομιλία και ο ατέρμονας διάλογος με τον άλλο αποτελεί ένα αναπόσπαστο αν και όχι πάντα τελεσφόρο συμπλήρωμα για μια συνεχή προσέγγιση με τον εαυτό σε απόλυτες τιμές, αυτού που λέμε πραγματικό δηλαδή. Το εικαστικό μου έργο έθεσε ως στόχο να αναδείξει αυτή τη διαρκή συνομιλία. Το σύνολο της εγκατάστασης θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε, Όμως λίγο πριν το τέλος μοιάζει η γυναίκα να δηλώνει Είμαι εγώ εκείνη? Έχει τελικά αξία όλη η πορεία, η διαδρομή, η περιπλάνηση?Item Restricted access Ασφυξιογόνα : η στρατιωκοποίηση της επιτήρησης στη βάση του δόγματος της "μηδενικής ανοχής"Ταγαρίδη, Ερατώ (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Προσπαθώντας να εντοπίσω επιρροές ή καλύτερα συγγένειες με έργα και καλλιτέχνες, σε σχέση με το έργο, βρέθηκα περικυκλωμένη από τις ίδιες εικόνες που στοιχειώνουν τη συγκίνησή μου από τη στιγμή, σχεδόν, που πρωτοδημιουργήθηκαν εντός μου και έκτοτε χάνονται και επανέρχονται, όταν εκείνες θέλουν. Κάπως έτσι βρέθηκα αντιμέτωπη με κάποιες σκηνές από τις πρώτες ταινίες του Bela Tarr, που είχα δει. Το πλάνο, που κορυφώνεται η σκηνή στο νοσοκομείο στις «Αρμονίες του Werckmeister», με το γυμνό σώμα του γέρου, που στέκεται μέσα στην μπανιέρα, να σηματοδοτεί με έναν περίεργο τρόπο την αποχώρηση του πλήθους. Ένα πιο συγκεκριμένο πλάνο σε σχέση με την αίσθηση, που κάπως επιδίωκα, είναι τα παρατεταγμένα πρόσωπα, που στέκονται ακίνητα στο πέρασμα της κάμερας περισσότερο στο «Damnation», που κοιτούν μετωπικά τον θεατή και λιγότερο στο «Prologue», όπου η κάμερα τα διατρέχει προς την αρχή της μεγάλης ουράς. Στη συνέχεια εντόπισα μια παρόμοια εντύπωση, που με ενδιέφερε και προέκυπτε επιτακτικά ως αισθητική απαίτηση και που είχα αποκομίσει από τα γραπτά του Kafka. Όχι τόσο από την «Αποικία των τιμωρημένων όσο από τη «Δίκη» και ακόμα περισσότερο τον «Πύργο». Η ακαθόριστη δύναμη μιας εξουσίας, που δημιουργεί την αίσθηση του αναπόδραστου και του μάταιου. Μια δύναμη τόσο απόμακρη όσο και διάχυτη, που σταδιακά ολόκληρος ο κόσμος γίνεται προέκτασή της. Τέλος, μου έχει μείνει έντονα η εικόνα από το ρακούν στο «Άουστερλιτς» του Sebald, από την επίσκεψη στο Νυχτόραμα: «Αυτό όμως, που μου έμεινε και το θυμάμαι σαν τώρα είναι το ρακούν, που το παρατήρησα για πολύ ώρα, να κάθεται σοβαρό δίπλα σε ένα ρυάκι και να πλένει ξανά και ξανά ένα κομμάτι μήλο, λες και μ’ αυτό το εξαιρετικά επιμελές πλύσιμο, που ξεπερνούσε κάθε όριο λογικής, έλπιζε να ξεφύγει από τον ψεύτικο κόσμο στον οποίο είχε βρεθεί -κατά κάποιον τρόπο χωρίς τη δική του ανάμειξη»Item Restricted access "Εξετάζοντας" το λεκέ : διπλωματική εργασίαΕυαγγελίδου, Όλγα, 1988- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Η σκηνογραφία του έργου «λεκές», που βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό κείμενο που έχω συνθέσει, συνδέει το περιβάλλον του ιατρείου με το θέατρο. Αυτός άλλωστε, είναι και ο λόγος που στον υπότιτλο του έργου, τον όρο εγκατάσταση συνοδεύουν οι τρεις σχεδόν πράξεις που έχουν άμεση αναφορά στο θέατρο. Η εγκατάσταση αποτελείται από τρία δομικά μέρη. Αρχικά μπορεί να παρατηρήσει κανείς ένα πολυγωνικό χώρο από ιδιόμορφα ιατρικά παραβάν εντός του οποίου εντάσσονται όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το έργο. Στη συνέχεια ο χώρος αυτός διαστέλλεται και μετατρέπεται από εννιάγωνο σε δωδεκάγωνο με τρεις εισόδους.Item Restricted access Η έννοια της ευχαριστίας και της προσφοράς μέσα από την αναθηματική πρακτικήΤσάγκαρη, Μαρία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2012)Σκοπός αυτής της θεωρητικής διπλωματικής εργασίας είναι να προσεγγίσει τις έννοιες τις οποίες πραγματεύεται το εικαστικό έργο που παράχθηκε μέσα στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος εικαστικών τεχνών. Το έργο που παρουσιάζω ως διπλωματική εργασία είναι το αποτέλεσμα της ειλικρινούς σχέσης που αναπτύχθηκε και εμπλουτίστηκε μέσα από την έρευνά μου στην έννοια της πίστης, της ευχαριστίας και της προσφοράς καθώς και της ενασχόλησης με την στάχτη ως υλικό που αντιπροσωπεύει την έννοια της μη μονιμότητας, του εφήμερου. Αυτή η έρευνα παρότι ξεκίνησε με αφετηρία το τάμα, αναπτύχθηκε κι εξελίχθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να ανοίξουν δρόμοι μετά το πέρας των σπουδών μου στο μεταπτυχιακό, για την προσέγγιση της ακτιβιστικής μορφής τέχνης, που ξεκινώ τώρα να ερευνώ, και σχετίζεται ουσιαστικά με την προσφορά ως νέα μορφή τέχνης και με την δοτική ανάγκη που διακατέχει το άτομο ως μέλος μιας κοινωνίας. Κλείνοντας αυτή την εργασία θα ήθελα να τονίσω πως ο πρωταρχικός σκοπος της ήταν να τεθούν τα ζητήματα και τα ερωτήματα γύρω από τα οποία κινήθηκε η έρευνα μου και αυτών των οποίων πραγματεύεται το εικαστικό έργο. Δεν θα ήταν δυνατόν να γίνουν εκτενής αναφορές σε όλα τα στοιχεία, προσεγγίζοντας την ιστορική, ανθρωπολογική, ψυχαναλυτική και φιλοσοφική χροιά που αγγίζουν. Κλείνοντας τον κύκλο σπουδών μου στο μεταπτυχιακό εικαστικών τεχνών Θα ήθελα να αναφέρω την ουσιαστική ώθηση που μου εδωσε ώστε να ανοίξω τα πεδία της έρευνας μου και να κινηθώ προς νέες κατευθύνσεις. Οι επιπλέον θεωρητικές σπουδές και το αιχμηρό κριτικό πνεύμα που αναπτύχθηκε μέσα απο αυτές θα αποτελεσουν αναμφισβήτητα πλούσια εφόδια στην μελλοντική μου πορείαItem Restricted access Καναρέλης Νίκος : διπλωματική εργασίαΚαναρέλης, Νίκος, 1975- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2010)Μέσα από τη διαδικασία της δειγματοληψίας, παρόμοια με τα remix της μουσικής παραγωγής, επιλέγω εικόνες που είμαι υποκειμενικά συνδεδεμένος με αυτές, αφαιρώ κάθε ιστορικά θεσμοθετημένο περιεχόμενο και κοινωνικοπολιτικό φορτίο, τη συνδυάζω με άλλες εικόνες και σύμβολα για να μπορέσω να μιλήσω για τη ζωγραφική την ίδια, να δοκιμάσω τα όριά της, να ερευνήσω την ιστορία και τη θέση της σε σχέση με το ρόλο της σύγχρονης πολιτιστικής σύμβασης. Διαρκής είναι και η επιστροφή μου σε αναφορές στη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Η συνύπαρξη των εικόνων ελλήνων ζωγράφων που μπορούν να αναγνωριστούν από θεατές με γνώση της ελληνικότητάς τους, με τα οικουμενικά πλέον χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμων εικαστικών ρευμάτων, όπως η ρωσική πρωτοπορία ή το destijl, λειτουργεί με σκοπό την επανατοποθέτηση της ελληνικότητας στο παγκόσμιο εικαστικό λεξιλόγιο, τον επαναπροσδιορισμό του τελευταίου στην ελληνική εικαστική τέχνη, τη συμβίωση και επιρροή του ενός πάνω στο άλλο και τελικά ίσως την αναίρεση των συμπερασμάτων που απορρέουν από έναν τέτοιο προβληματισμό. Έτσι στην εικαστική δουλειά μου συνυπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες όπως και πολλές έννοιες. Όμως κάποιες έννοιες είναι εμμονικές και παρούσες σχεδόν σε όλα μου τα έργα, σχεδόν σε όλα μου τα χρόνια πραγμάτωσής τους. Ίσως γιατί αυτές οι έννοιες δεν στοιχειοθετούν μόνο το λεξιλόγιο των έργων μου αλλά ίσως συγκροτούν και την ίδια μου τη σκέψη, τη φύση μου.Item Restricted access Το τέλειο έγκλημαΜπαλτατζή, Ροσίνα, 1976- (Μεταπτυχιακή εργασία, 2010)Οι εικόνες, ως ιδεώδη κατασκευάσματα, εμφανίστηκαν για να πραγματώσουν την εμφάνιση κάποιου πράγματος που ήταν απών. Βαθμιαία όμως έγινε φανερό πως μια εικόνα μπορούσε να διαρκέσει περισσότερο από αυτό που παρίστανε. Η τεράστια σημασία της οπτικής επικοινωνίας είναι αδιαμφισβήτητη καθ ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπου, όντας μια στοχαστική και συνεχής μορφή κατανόησης. Στις κοινωνικές επιστήμες, η τάση των ανθρώπων να παρατηρούν κάτι από συνήθεια, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τον George Simmel. Το οπτικό νεύρο του σύγχρονου ανθρώπου στις δυτικές κοινωνίες, έχει εξασκηθεί στο να δέχεται εκατοντάδες οπτικά μηνύματα καθημερινά, προερχόμενα κυρίως από τα media. Η δημιουργία της συγκεκριμένης ενότητας των έργων, έχοντας υπαινικτική διάθεση, είναι μια προσπάθεια σχολίου, συσχετισμού και διερεύνησης του καθοριστικού ρόλου και της επίδρασης των εικόνων που προάγουν τα ΜΜΕ στη διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Μέσα από μια σειρά έργων, προβάλλονται και εναποθέτονται πολλές πηγές και αναφορές ακρωτηριάζοντας το αρχικό εννοιολογικό τους φορτίο. Οι αναφορές στα διακοσμητικά στοιχεία «λειτουργούν κατά κύριο λόγο ως κοινωνικό κριτήριο και αφορούν όχι στο πώς τα πράγματα θα είναι αληθοφανή αλλά στο πώς εξισώνονται με τις τρέχουσες συνθήκες. Χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές για την επανεπεξεργασία εικόνων που προέρχονται κυρίως από διαφημίσεις, εφημερίδες, συσκευασίες, επιχειρείται μια διερεύνηση της δύναμης της εικόνας μέσα από τη ζωγραφική πράξη. Το έργο προσεγγίζεται με εργαλείο τους ίδιους τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί η pop κουλτούρα αλλά με διάθεση επικριτική αντί για εξύμνηση. Θεωρώντας σημαντική την χρήση ενός παραδοσιακού μέσου, της ζωγραφικής, και εξερευνώντας τις δυνατότητές της, με διαδικασία που γίνεται και ελέγχεται χειρονακτικά, ως στόχος τίθεται μια μορφολογική και εννοιολογική σύμπτωση.Item Restricted access ΤροφόςΝτόβολη, Σοφία (Μεταπτυχιακή εργασία, 2016)Τα γλυπτά με τίτλο ΤΡΟΦΟΣ πραγματεύονται τη τροφή ως στοιχείο των πολιτισμικών συστημάτων, ικανό να διεγείρει μνήμες και να προσδιορίσει ταυτότητες. Επιλέγω να κατασκευάσω τα γλυπτά μου με υλικά όπως η φασολάδα, η φέτα, τα λαχανικά και τα φρούτα, τα οποία είναι άμεσα συνυφασμένα με παλιές και νέες διατροφικές κουλτούρες του ελληνικού χώρου. Τα γλυπτά-τροφές αναπτύσσονται στον χώρο ως δομικά στοιχεία λέξεων και φράσεων και αυτό επειδή ο λόγος είναι σημαντικό ιδρυτικό στοιχείο των εκάστοτε ταυτοτήτων. Το «γεύμα» ΤΡΟΦΟΣ δομείται σε (εθνικού περιεχομένου) φράσεις, φθείρεται, γίνεται αντιληπτό από την όραση και την όσφρηση και τελικά γίνεται ένα γεύμα αδύνατο να καταναλωθεί. Έχοντας διαφορετικό προσανατολισμό από τις τοποθετήσεις των προαναφερθέντων Ελλήνων καλλιτεχνών, οι οποίοι προσδίδουν ιερότητα στη τροφή για να στραφούν στις παραδόσεις και τα αξϊακά συστήματα που αυτές συνεπάγονται, χρησιμοποιώ τις «παραδοσιακές» τροφές για να σταθώ με ειρωνική διάθεση απέναντι στα εθνικά αφηγήματα.