Η παρούσα έρευνα προέκυψε από ένα πρώτο ενδιαφέρον για τη θέση και τον ρόλο των επίσημων καλλιτεχνικών θεσμών στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Πριν να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις και πριν τα ερωτήματα να εστιαστούν στο ειδικό θεσμικό παράδειγμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ), αυτός ο προβληματισμός ήταν ήδη εμποτισμένος με μια θεωρητική προκατάληψη. Από την σκοπιά του αρχάριου μελετητή τους, οι επίσημοι καλλιτεχνικοί θεσμοί φάνταζαν ως συντηρητικοί και εσωστρεφείς οργανισμοί που αντιστέκονται στην αλλαγή παρακολουθώντας από απόσταση ασφαλείας και με καθυστέρηση τις καλλιτεχνικές εξελίξεις και συμμετέχοντας ελάχιστα στις πιο αποφασιστικές στιγμές της τέχνης. Μια τέτοια προκατάληψη ίσως μάλιστα εξηγεί και το ασθενές ενδιαφέρον της έρευνας για τις επίσημες θεσμικές δομές και τον ρόλο τους στην διαμόρφωση των καλλιτεχνικών κινημάτων και των καλλιτεχνικών τάσεων.
