Γκρίζα βιβλιογραφία
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Advisor "Γεωργιλάκης, Μάρκος"
Results 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Ηφαίστου ΠυρΑγγελίδου, Ιωάννα (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-26)Το κεντρικό θέμα της πτυχιακής μου αποτελέσε η πλαστική με κερί. Παρουσίασα με αυτό τον τρόπο μια ανθρώπινη φιγούρα με θέμα τον Ήφαιστο και δύο μικρότερου μεγέθους έργα, πλασμένα και αυτά με κερί. Την ιδέα του Ηφαίστου αλλά και του κεριού ως υλικό γλυπτικής, αποτέλεσε η τριβή μου με το εργαστήρι της ΑΣΚΤ, ‘Χαλκοχυτική – γυψοτεχνία’.Item Open Access Πορεία προςΓρηγορίου, Δήμητρα Δ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η πτυχιακή μου είναι μια μικρή περιπλάνηση στον ψυχισμό του ανθρώπου ως προς τις σχέσεις του με τους άλλους. Ξεκινάμε αναζητώντας την αποδοχή των άλλων, παίρνουμε αγάπη για να γίνουμε η αγάπη που θα δώσουμε, κουβαλάμε τους νεκρούς μας για να καταλήξουμε κι οι ίδιοι κάποια στιγμή νεκροί των άλλων.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Ζυγομαλά ΠερσεφόνηςΖυγομαλά, Περσεφόνη (Πτυχιακή εργασία, 2023-10)Mέσα στην κουζίνα βρίσκεται η Π. με την γιαγιά της Ε.. Η γιαγιά Ε. ξεκινάει να τραγουδάει ενώ πλένει τα πιάτα. Η Π. ηχογραφεί με μαγνητόφωνο). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Μυρωμένο φυσούσε τ' αγέρι κι ήταν κάτασπρες οι λεμονιές και φτερούγιζαν σε όλα τα μέρη γοργά χελιδόνια που χτιζαν φωλιές, μεθυσμένοι απ’ την αύρα του Απρίλη ένα ζεύγος φιλιόταν γλυκά κι ένας γέροντας με τρέμοντα χείλη τους χαμογελούσε μελαγχολικά, αχ καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν, σαν αστέρι διαβατικό σαν λουλούδι μεθυστικό κι όταν είναι φευγάτα πίσω ποτέ δε γυρνούν.Όπως δε γυρνάει μια στιγμή στην πηγή το ποτάμι (κάνει κορόνα) που τρέχει με ορμή. (Η Π. γελάει και χειροκροτάει ενώ η γιαγιά Ε. ανοίγει την βρύση). Π: Μπράβο, μπράβο, μπράβο γιαγιά! (Η γιαγιά Ε. τακτοποιεί τα μαχαιροπίρουνα). Π: Τα γιασεμιά θέλω! ΓΙΑΓΙΑ Ε: Εε;; Π: Τα γιασεμιά θέλω! (Η γιαγιά Ε. ανοίγει την βρύση). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Ναι αλλά πρέπει να έχω και την παρτετούρα. Π: Όχι οχι, θέλω το άδικα πήγαν τα νιάτα μου. (Η γιαγιά Ε. αρχίζει να τραγουδάει ξανά). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Άδικα πήγαν τα νιάτα μου, κι είναι τα χρόνια φευγάτα μου αφού δε σ' είχα γνωρίσει, (τακτοποιεί μαχαιροπίρουνα) μέσα στου ηλίου τη δύση.Άδικα πήγαν τα νιάτα μου, νέα τρελή μαυρομάτα μου, δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά τα χιονάτα μου.Καθώς γυρνούσα απ’ της ζωής το πανηγύρι, με πικραμενη καρδιά και αδειανή, στάθηκα μπρος απ' το μοιραίο το γιοφύρι, κι όποιος περνά παύει πια να πονεί, Κι εκεί που γύρναγα κοιτώντας προς τα πίσω, μέσα στον δρόμο μου τον μακρινό, λίγες μορφές μου ‘τυχε να αγαπήσω, έλαμψε εν' άστρο ξαφνικά στον ουρανό. (παύση – ανοίγει την βρύση) Ιραριραριραρα περισσή, Πώς να στο πω ήσουν εσύυυ .Άδικα πήγαν τα νιάτα μου (χτυπάει τα πόδια της στο πάτωμα με ρυθμό) κι είναι τα χρόνια φευγάτα μου, αφού δε σε έχω γνωρίσει πάρα στου ηλίου τη δύση, άδικα πήγαν τα νιάτα μου, νέα τρελή μαυρομάτα μου, δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά, τα χιονάτα μου. (Η Π. χειροκρότάει και η γιαγιά Ε. ανοίγει την βρύση). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Ποιος μ' ακουει παρακαλώ; Είναι κάποιος ομορφος; (Γελάνε και οι δύο. Ακούγεται η βρύση και θόρυβος πιάτων). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Για πες μου.. Είναι μουσικός; Π: Δεν σ' ακούει κανένας… ΓΙΑΓΙΑ Ε: Αλλά; Π: Σ' ακούει ένα, ένα μηχάνημα… ΓΙΑΓΙΑ Ε: Αααα!