Γκρίζα βιβλιογραφία
Permanent URI for this community
Browse by
Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Advisor "Αντωνόπουλος, Άγγελος, 1957-"
Results 1 - 13 of 13
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access Kitchen workΤσαμερτζής, Απόστολος Θ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Η διαδικασία του έργου ξεκινά απο μια αυθόρμητη, απλή κίνηση με την οποία εκφράζεται μια προσωπική ανάγκη αυτοέκθεσης. Μέσα απο αυτήν την κίνηση εξετάζω το ζήτημα της διαφάνειας εντός ενός κοινωνικού χώρου και των επιπλοκών που δημιουργούνται μέσα σε αυτόν. Η κατασκευή μιας ρέπλικας του χώρου της κουζίνας του πατρικού μου σπιτιού συνδυάζει τα εργαλεία μίας εγκατάστασης και των ready mades που βρίσκονται αποθηκευμένα στα ντουλάπια και τα συρτάρια που χρησιμοποιούνται και αρχειοθετούνται καθημερινά με βάση την χρηστικότητά τους. Αυτό συνέβει με σκοπό την ένταξη του θεατή σε μια κατάσταση η οποία προκύπτει απο το προσωπικό μου βίωμα αλλά θεωρώ πως εντάσεται στην σύγχρονη καθημερινότητα μεσω μιας αλληγορίας. Η επιλογή της εγκατάστασης που προκύπτει ως αποτέλσμα ενός κρυφού ολοκληρωμένου performance έχει ως στόχο να διαμορφώσει τον χώρο περισσότερο ως γλυπτό. * Τα κλειστά πορτάκια στα ντουλάπια μιας κουζίνας δημιουργούν δυο ξεχωριστούς χώρους εκ των οποίων ο ένας παραμένει κρυφός εώς ότου το περιεχόμενο να έχει κάποιο λόγο να εξωτερικευτεί. Παράλληλα τα υλικά παραμένουν “ασφαλή” και “προστατευμένα” μέχρι την στιγμή που θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν τα ίδια ή κάποιο άλλο υλικό που βρίσκεται στο ίδιο ντουλάπι. Ανοίγοντας όλα τα φύλλα των ντουλαπιών γίνεται μια κατάργηση της προαναφερόμενης συνθήκης και δημιουργώ μια νέα συνθήκη στην οποία το εσωτερικό γίνεται ορατό και σε ένα ποσοστό μοιράζεται την πληροφορία του με το έξω. Η κίνηση αυτή γίνεται εθελοντικά χωρίς την παρέμβαση κάποιου εξωτερικού παράγοντα και χωρίς να είναι αναγκαστική. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρώ να εγείρω ερωτήματα που ήδη βρίσκονται στο κέντρο σύγχρονονων προβληματισμών. Ο Michel Foucault έχει μιλήσει για την θέση της υποκειμενικότητας και θέτει το εξής ερώτημα: Πώς λειτουργεί η διαδικασία τη υποκειμενοποίησης που οδηγεί στην εμφάνηση υποκειμενικοτήτων. Η απάντησή του δηλώνει πως η διαδικασία υποκειμενοποίησης των ανθρώπινων σωμάτων είναι αποτέλεσμα της έκθεσης τους στο βέμμα του Άλλου, της δημόσιας ορατότητάς τους. Ο Foucault περιγράφει αυτή την έκθεση, ως λειτουργία της εξουσίας και της πανοπτικής ματιάς της. Για τον Foucault, τα ανθρώπινα σώματα υπόκεινται στη διαδικασία της “υποκειμενοποίησης” από μια εξωτερική, αν όχι εξωτερικά αναγνωρίσιμη δύναμη. Πράγματι, γνωρίζουμε ότι η νεωτερικότητα χαρακτηρίζεται από την αυξανόμενη έκθεση των ανθρώπινων σωμάτων στην εξωτερική επιτήρηση και έλεγχο. Οι σύγχρονες κοινωνίες στοιχειώνονται από οράματα ολοκληρωτικού ελέγχου και έκθεσης δυστοπικών οραμάτων οργουελιανού τύπου. Αντίστοιχα, τα σύγχρονα υποκείμενα προσπαθούν να προστατεύσουν το σώμα τους από την πλήρη έκθεση και να υπερασπιστούν την ιδιωτικότητά τους έναντι του κινδύνου της ολοκληρωτικής επιτήρησης. Ειδικότερα, τα υποκείμενα που δραστηριοποιούνται στον κοινωνικοπολιτικό χώρο αγωνίζονται μόνιμα για το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής τους το δικαίωμα να κρατούν το σώμα τους κρυμμένο, να μην αντιμετωπίζονται πλήρως ως υποκείμενα. Ωστόσο, αυτή η ιδιωτική ζωή δέχεται αδιάκοπα εισβολή από την κοινή γνώμη και τα εμπορικά μέσα που προσπαθούν να φέρουν φως στην αφάνεια της ιδιωτικής ζωής και να τις υποκειμενοποιήσουν. Με αυτούς τους προβληματισμούς εξετάζω την δική μου προσωπική ανάγκη να φέρω δικά μου προσωπικά αντικείμενα στο προσκήνιο, και το αίσθημα ελευθερίας που μου προσφέρει, και τις επιπλοκές που αυτή επιφέρει. Ειδικότερα σε μια εποχή που η αυτοέκθεση μέσω του internet και των social media συμβαίνει με παρόμοιους όρους. Η κατάσταση της μερικής υποκειμενοποίησης γεννά μέσα μας δύο αντιφατικές φιλοδοξίες: μας ενδιαφέρει η διατήρηση της ιδιωτικής ζωής, η μείωση της επιτήρησης, η αφάνεια των σωμάτων και των επιθυμιών μας, αλλά ταυτόχρονα φιλοδοξούμε σε ριζοσπαστική έκθεση, έκθεση πέρα από τα όρια κοινωνικού ελέγχου. Με ενδιαφέρει το στοιχείο της δημιουργίας ενός χώρου μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού αλλά διατηρώντας περισσότερο τα στοιχεία του πραγματικού.Item Open Access OH NOΚωνσταντινίδη, Δήμητρα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Κάνω πετάλι προχωρώ Αντανακλάσεις της ζωής γυρεύω για να βρω Παίρνω βελόνα και κλωστή Κεντάω ό,τι θυμάμαι Φοβάμαι πως οι μνήμες μου Χαμένες στο μέλλον θα ΄ ναι Με την βελόνα προχωρώ Ο νους μου συλλογάται Χαρές και λύπες μπόλικες Κανείς δεν μας λυπάται Είμαι και εγώ πολύ μικρή Και η Αθήνα μες τα βάρη Τόσο μικρός είσαι και εσύ Γι αυτό παρ’ το χαμπάριItem Open Access Post - OrganicΠανέρας, Σταύρος Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Στη παρούσα πτυχιακή εργασία επιχειρώ να ερμηνεύσω εικαστικά, τι είναι πραγματικό. Είναι κάτι που μπορεί να αναπαραχθεί – όπως τα δέντρα; Ή καλύτερα, είναι κάτι που έχει πάντοτε ήδη αναπαραχθεί – όπως το οξυγόνο που αναπνέουμε; Φθάνοντας σε ένα χρονικό σημείο όπου το πραγματικό, εξαιτίας των ανθρωπογενών παρεμβάσεων, δεν θα έχει ξανά την ευκαιρία να παράγει τον εαυτό του, η λειτουργία τεχνητών μοντέλων εντός ενός συστήματος συνεχούς καταστροφής, φαντάζει ζωτικής σημασίας για την ίδια μας την ύπαρξη. Ζούμε σε καιρούς διαρκούς γέννησης μιας νέας κάθε φορά πραγματικότητας. Ωστόσο, καμία από αυτές δεν θα έρθει να βάλει τέλος, σε αυτήν την δίχως τέλος προσομοίωση της πραγματικότητας που ζούμε – εκτός από την πλήρη κατάρρευση κάθε ψήγματος, κάθε θραυσματικού της στοιχείου. Σ’ αυτό λοιπόν το πέρασμα, ξεκινά η τεχνητή ανάσταση όλων των σημείων, ως μια λύση για την αποτροπή κάθε περαιτέρω πραγματικής καταστροφής. Αυτή η προεξοφλημένη τεχνητή ανάσταση δεν θα αφήνει πλέον καμιά ευκαιρία στο ίδιο το συμβάν της καταστροφής και του θανάτου. Ποιος θα το φανταζόταν, η στροφή σε μια τεχνητή προσομοίωση να γίνει η πιο τρελή μας ελπίδα για να ζήσουμε το αληθινό.Item Open Access Μέλανας κήποςΠαναγιώτου, Μαρία Γ. (Πτυχιακή εργασία, 2024)Τα λουλούδια αποτελούν ένα εξέχον θέμα στην τέχνη εδώ και αιώνες, το οποίο -είτε σε πίνακες νεκρής φύσης είτε σε περίπλοκα χαρακτικά- συνεχίζει να αιχμαλωτίζει το κοινό σε όλον τον κόσμο και να εμπνέει καλλιτέχνες. Η χαρακτική διαδικασία περιλαμβάνει το σκάλισμα / τη χάραξη ενός σχεδίου σε μια επιφάνεια με τη χρήση συχνά ενός αιχμηρού εργαλείου για τη δημιουργία περίπλοκων γραμμών και λεπτομερειών. Το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι η εικόνα ενός λουλουδιού με ντελικάτη μορφή και χαρακτηριστική υφή. Στην Ελλάδα κάνει την εμφάνισή της στα τέλη του 180υ αιώνα και το 1843 αρχίζει να διδάσκεται στο Πολυτεχνικό Σχολείο ή Σχολή των Τεχνών. Σε μια ξύλινη πλάκα ροκανισμένη για να είναι επίπεδη και λεία ο καλλιτέχνης σχεδιάζει με σινική μελάνη το σχέδιό του. Με τα ειδικά μαχαιράκια και τις γούζες της ξυλογραφίας χαράζοντας αφαιρεί ότι δεν πρέπει να τυπωθεί και αφήνει ανέπαφα αυτά που θέλει να φανούν. Με κύλινδρο απλώνει τυπογραφικό μελάνι στην επιφάνεια του ξύλου ώστε να μελανωθεί ότι εξέχει. Επάνω στη μελανωμένη επιφάνεια τοποθετεί το ειδικό ελαφρύ χαρτί. Στη συνέχεια τυπώνει στο πιεστήριο. Παίρνει έτσι το αποτύπωμα του χαραγμένου ξύλου. Εκείνο που σχεδιάζεται και χαράζεται επάνω στην πλάκα τυπώνεται αντίστροφα στο χαρτί. Δυο είναι οι βασικές τεχνικές της Ξυλογραφίας. Εδώ η χάραξη είναι σε όρθιο ξύλο. Η πλάκα από όρθιο ξύλο είναι πολύ σκληρή, χαράζεται με το καλέμι, την ονγκλέτα και η χάραξη μπορεί να γίνει εξαιρετικά λεπτή. Χάρη στις σύγχρονες εξελίξεις που επιτρέπουν τη χρήση διάφορων εργαλείων και τεχνικών, οι καλλιτέχνες μπορούν να δημιουργήσουν φυσικές και ρέουσες μορφές, προβάλλοντας τη μοναδική ομορφιά και τον χαρακτήρα του κάθε λουλουδιού και αναδεικνύοντας ταυτόχρονα το προσωπικό τους ύφος. Από το κομψό άνθος της κερασιάς που συμβολίζει τη φευγαλέα ομορφιά της ζωής μέχρι το μεγαλειώδες τριαντάφυλλο που αντιπροσωπεύει την αγάπη και το πάθος (Bidler, 2014), τα λουλούδια -μέσω της τέχνης- αναδεικνύονται για την αισθητική τους αξία, φέροντας ταυτόχρονα βαθύτερα συμβολικά νοήματα. Είναι, ουσιαστικά, σύμβολα της παροδικότητας, καθώς μαραίνονται και πεθαίνουν σχετικά γρήγορα· συνιστούν έτσι μια οδυνηρή αναπαράσταση του πεπερασμένου της ζωής. Αυτή η συμβολική γλώσσα των λουλουδιών προσδίδει βαθύτερο νόημα στο έργο τέχνης, προ(σ)καλώντας τους θεατές να συλλογιστούν και να ερμηνεύσουν το μήνυμά του. Η παράθεση των χαραγμένων επιφανειών ως τρισδιάστατη εγκατάσταση ενισχύει περαιτέρω την εικαστική εμπειρία των θεατών. Η απαθανάτιση των ανθισμένων λουλουδιών και η επιθυμία να διατηρηθεί η ομορφιά τους αποκαλύπτει τη λαχτάρα για μονιμότητα και σταθερότητα σε έναν φθαρτό κόσμο. Η χαρακτική χρησιμεύει ως μέσο κάθαρσης και συναισθηματικής έκφρασης της στοργής και του σεβασμού προς τη φύση. Καθώς οι θεατές περιηγούνται ανάμεσα στα κρεμασμένα λουλούδια, μεταφέρονται σε ένα σύμπαν όπου τα όρια μεταξύ τέχνης και πραγματικότητας είναι ασαφή. Αυτά τα χαραγμένα λουλούδια, με τις περίπλοκες λεπτομέρειες και τη συμβολική σημασία, προσφέρουν μια μοναδική και σαγηνευτική εμπειρία στον θεατή. Στη σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής έκρηξης και του μοντερνισμού, η τέχνη της χάραξης λουλουδιών συνεχίζει να είναι προσφιλής και ελκυστική. Ο συνδυασμός παραδοσιακών μεθόδων και σύγχρονων τεχνικών επιτρέπει μια πλούσια, λεπτομερή και γλαφυρή αναπαράσταση των πιο όμορφων δημιουργιών της ίδιας της φύσης. Μέσω αυτής της μορφής τέχνης μάς υπενθυμίζεται η διαχρονική ομορφιά και το νόημα που έχουν τα λουλούδια, καθώς και η διαρκής δύναμη εν γένει της τέχνης να αιχμαλωτίζει και να προκαλεί συναισθήματα.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Ελένης ΑσπρογιάννηΑσπρογιάννη, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2023)Η προσπάθεια δόμησης μιας αίσθησης ταυτότητας του εαυτού, η ενδοσκόπηση και η σωματική μνήμη οδήγησαν σε αυτοναπαραστάσεις όπου το σώμα προσεγγίζεται ως ρευστό, εύπλαστο και μεταβλητό. Σώμα που άλλοτε συρρικνώνεται και άλλοτε διογκώνεται, σώμα που μεταμορφώνεται και αναγεννάται. Η άσκηση κάποιας δύναμης πάνω στο σώμα οδηγεί σε παραμόρφωση. Οι δυνάμεις αυτές μπορεί να είναι πιέσεις που ασκούνται από κοινωνικά πρότυπα και προδιαγραφές καθώς και από βιώματα και αντιλήψεις που διαστρεβλώνον την εικόνα ενός σώματος. Τα σωματικά καθεστώτα οδηγούν σε μια κατάσταση συνεχούς αναδιαμόρφωσης του σώματος , σε ένα διαρκές σχεδίασμα του. Σε ένα σώμα που ασκείται ολοένα και πιο αυξανόμενη δύναμη ξεπερνιέται το στάδιο της ελαστικής παραμόρφωσης, και το σώμα οδηγείται στην κατάργηση της ολότητας του, καθώς τεμαχίζεται σε μικρότερα μέρη. Παράλληλα με την εξερεύνηση και κατανόηση του εαυτού, το σώμα συλλαμβάνεται ως εργαλείο κατανόησης του άλλου, του έξω κόσμου και της φύσης. Το ενδιαφέρον επεκτείνεται και στο προς τα μέσα σώμα, στις ανεπαίσθητες δραστηριότητες βαθιά κάτω από το δέρμα ,στο διαρκώς μεταβαλλόμενο εσωτερικό σύμπαν που έρχεται σε αντιστοιχία με οργανικές φόρμες που συναντώνται στην φύση. Οι οντότητες και τα συμπλέγματα που δημιουργούνται πασχίζουν να βρουν το σχήμα και την θέση τους. Δημιουργείται μια νέα ανατομία όπου εγκαθίστανται δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό σώμα.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Ζευγαδινά ΔανάηΖευγαρινά, Δανάη (Πτυχιακή εργασία, 2016)Εγκατάσταση που αποτελείται από ένα ξύλινο χειροποίητο παραβάν διαστάσεων 4 m μήκους * 2,80 m ύψους, με ενσωματωμένα 6 ζωγραφικά μέτρα διαστάσεων 1,25*2,10 mItem Open Access Πτυχιακή εργασία της Θεοδωροπούλου ΣοφίαςΘεοδωροπούλου, Σοφία Α. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Κάθε μέρα την ίδια ώρα, την ίδια διαδρομή, τις ίδιες κινήσεις, τις ίδιες σκέψεις. Μαθαίνει το σώμα μαθαίνει το μυαλό δε χρειάζεται να σκεφτούν παραπάνω. Όταν δεν αλλάζουν τα δεδομένα δεν αλλάζει ούτε το αποτέλεσμα. Μαθαίνεις το αποτέλεσμα και όταν ξέρεις είναι πιο ασφαλές. Ο έλεγχος είναι ασφάλεια, γιατί ξέρεις τι θα συμβεί, καλύτερα να ξέρεις. Καλύτερα να μην βγαίνεις έξω από τα όρια, να περιορίζεσαι σε αυτά που ξέρεις. Όταν δεν ξέρεις φοβάσαι.Item Open Access Πτυχιακή εργασία της Μαρίας Π. ΚορομπίληςΚορομπίλη, Μαρία Π. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Επαναλαμβανόμενες ποικίλες γραμμές καλύπτουν ολόκληρες επιφάνειες χαρτιών από άκρη σε άκρη, επιδιώκοντας ένα ελεγχόμενα τυχαίο αποτέλεσμα. Υβριδικές οντότητες καμουφλάρονται ανάμεσα στις γραμμές, κάποιες για να αποφύγουν τους θηρευτές τους και κάποιες άλλες για να ξεγελάσουν τα θηράματά τουςItem Open Access Πτυχιακή εργασία της Μπούα ΚωνσταντίναςΜπούα, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2022)Δημιουργώ και φαντάζομαι έναν χώρο με σπασμένες μορφικά συμμετρίες με ένα περιβάλλον συνενωτικό χώρο ή άλλοτε έναν πολυδιάστατο, περίπλοκο, μη αρμονικό χώρο. Μέρη κινούμενα προς την εξαΰλωση τους. Σαν μια πάσχουσα ανθρώπινη μορφή να ξεδιπλώνεται, να κατακερματίζεται με σκοπό την απελευθέρωσή της / τον εξαγνισμό της ίσως, σε μία πολυδιάστατη αόρατη αρμονία. Αόρατες δυνάμεις δίνουν ρυθμό όπως χαραγές / αιχμές / τρύπες και είναι αυτές που ενεργοποιούν στα περιχαρακωμένα μέρη τον μετασχηματισμό τους ή και την αφομοίωση τους στο όλον. Πρόκειται για μια ψυχική-σωματική εμπειρία.Item Open Access ΣτιγμέςΠαπαδάκη, Άρτεμις (Πτυχιακή εργασία, 2023)Μια σειρά έργων αφιερωμένη στην παιδική ηλικία. Είναι μια καταγραφή της καθημερινότητας, της πραγματικότητας που ζω. Μέσα από την αποτύπωση της στιγμής, ανακαλύπτω και εγώ τον κόσμο ξανά όπως ένα παιδί τα πρώτα συναισθήματα, τα πρώτα παιχνίδια, τις πρώτες μνήμες. Προσπαθώ να απαθανατίσω διάφορες σκηνές. Στιγμές που ίσως με τα χρόνια ξεχνάμε. Η ζωγραφική αποτύπωση αυτών των στιγμών είναι άλλοτε αχνή και άλλοτε έντονη όπως το αποτύπωμα που αφήνει ο χρόνος. Αυτή η σειρά έργων δεν έχει τέλος. Είναι από μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο που θα μπορούσε να συνεχίζεται, όπως η καθημερινή μας εξέλιξη.Item Open Access Συλλέγοντας το ασήμαντοΣταματοπούλου, Μυρτώ Χ. (Πτυχιακή εργασία, 2023)Οδός Πειραιώς, ένας δρόμος με μακρά ιστορία. Σχεδόν από την αρχαιότητα, ήταν γνωστή ως μια από τις κεντρικότερες αρτηρίες του εμπορικού κόσμου της πόλης, ιδιότητα που διατηρήθηκε μέχρι και τον 20ο αιώνα. Η σταδιακή αποβιομηχάνιση και ερήμωση της περιοχής της είχε μετατρέψει για αρκετό καιρό σε περιοχή φάντασμα, με τις παλιές βιομηχανικές μονάδες είτε να μετασχηματίζονται σε κάτι καινούργιο και διαφορετικό, χάνοντας τον παλιό τους τυπικό χαρακτήρα, είτε να ρημάζουν ερειπωμένες και ασυντήρητες, παρατημένες στο έλεος του χρόνου και της φθοράς. Με αφετηρία τις ίδιας της σχολής και την καθημερινή μου τριβή με τη συγκεκριμένη περιοχή στη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων, βρέθηκα σε άμεση επαφή με τη συνθήκη της παρακμής και της καταστροφής. Μέσα από την έρευνα, τη συλλογή και την αποτύπωση των αντικειμένων, επιχειρώ να διατηρήσω στο χρόνο αυτό το κομμάτι που χάνεται, να κρατήσω το ίχνος από κάτι που αντιπροσωπεύει το παρελθόν και που αύριο μπορεί να έχει εξαφανιστεί. Μέσα από τα σκουριασμένα, διαβρωμένα και εξαιρετικά εύθραυστα πλέον αντικείμενα, περισυλλεγμένα από την ευρύτερη περιοχή της Πειραιώς αποκτούν ρόλο μουσειακού εκθέματος και ανασυντίθενται, σκιαγραφώντας την ανάμνηση ενός βιομηχανικού τοπίου σε κατάσταση απόλυτης παρακμήςItem Open Access Χρώμα στις μνήμεςΜακροπούλου, Ελένη Γρ. (Πτυχιακή εργασία, 2022)Στο έργο μου, με αφετηρία και αφορμή παλιές ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες, μεταφέρω έναν προβληματισμό σε σχέση με το βιωματικό παρελθόν μέσα από την επεξεργασία και τη μεταφορά των φωτογραφιών αυτών στο σήμερα. Η επεξεργασία αυτή μου επιτρέπει να ξαναδώ με μία καινούργια οπτική το παρελθόν. Με τα χρώματα, που επιλέγω, ερμηνεύω αυτές τις φωτογραφίες με μία οπτική καθαρής φόρμας και διαφορετικού χώρου. Το χρώμα στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει να κάνει και με το περιεχόμενο, γιατί προβάλλει το συναισθηματικό στοιχείο που παράγουν οι χρωματικές σχέσεις. Επεμβαίνω δηλαδή συναισθηματικά σε μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία, αφού το θέμα είναι πιο προσωπικό, υπάρχει συναισθηματική σχέση με τα πρόσωπα. Αγαπημένα πρόσωπα είτε έχουν «φύγει», είτε όχι, είναι εδώ διαστέλλοντας ουσιαστικά τον χρόνο. Η απώλεια, η απουσία, η χαμένη αθωότητα, η μνήμη, η νοσταλγία έγιναν εικαστικός λόγος. Το βίωμα έγινε εικόναItem Open Access Ψυχική ΔιαταραχήΠρίτσα, Ισαβέλλα (Πτυχιακή εργασία, 2024)Ονομάζομαι Ισαβέλλα Πρίτσα και είμαι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, με ειδίκευση Ψυχολογίας, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και τελειόφοιτη του Εικαστικού Τμήματος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Η ψυχοπαθολογία ιδωμένη ως φωτογραφικό αντικείμενο αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, που συνδυάζει τις θεωρητικές και εικαστικές μου γνώσεις. Οι ψυχικά ασθενείς, απεικονίζονται συχνά ως θύτες ή αποδιοπομπαίοι τράγοι. Τα εγχειρίδια ψυχικής υγείας κάνουν χρήση εικόνων αποθεμάτων (stock images) ή αποφεύγουν εντελώς την απεικόνισή τους. Παράλληλα, η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος έχουν δημιουργήσει στερεοτυπικές εικόνες που τους τοποθετούν στο περιθώριο και διαστρεβλώνουν την κοινή γνώμη. Ως εκ τούτου, εστιάζω το φωτογραφικό μου φακό στην επίδραση που μπορεί να έχει η τέχνη στην αλλαγή αυτής της αντίληψης. Επιδιώκω να παρουσιάσω ψυχικές διαταραχές ή συμπτώματά τους με μια ρεαλιστική ματιά, που αποκαθιστά την κανονικότητα και την πολυπλοκότητα της κατάστασής τους . Μέσα από μια σειρά από σκηνοθετημένες φωτογραφίες στόχος είναι να δημιουργηθεί μια αίσθηση ασφαλείας, που θα ενθαρρύνει τους ασθενείς και τις οικογένειές τους να απευθυνθούν σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Καθώς έτσι θα αναγνωρίσουν ίσως μέσα στις φωτογραφίες και το δικό τους βλέμμα, τη δική τους συνθήκη. Ευελπιστώ πως οι φωτογραφίες μου θα συντελέσουν στην μείωση του κοινωνικού στίγματος για τους ψυχικά νοσούντες και θα προσφέρουν στήριξη και κατανόηση αντί για κατακραυγή, σε συνδυασμό με τη δημιουργία ανοιχτού διαλόγου για την ψυχική υγεία.