Browsing by Keyword "Yamashita Michael"
Results 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Οριενταλισμός και National Geographic : η περίπτωση του Michael YamashitaΤσουκαλά, Αναστασία Σ. (Πτυχιακή εργασία, 2018)Ο Οριενταλισμός είναι μια από τις πολλές τεχνικές προσδιορισμού της Ανατολής από τη Δύση. Ως όρος ο οριενταλισμός (orientalism) χρησιμοποιήθηκε το 19781 από τον Παλαιστίνιο διανοούμενο Έντουαρντ Σαΐντ (Edward Said) στο ομώνυμο έργο του «Οριενταλισμός» . Ο Said γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ, όταν ήταν υπό τον βρετανικό έλεγχο, αλλά μετακόμισε το 1948 στο Κάιρο με την οικογένειά του ως πρόσφυγες, κατά τη διάρκεια του διωγμού των Παλαιστινίων (Νάκμπα). Τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσής του μαθήτευσε σε προνομιούχα αποικιακά σχολεία, ενώ αργότερα μετακόμισε στην Αμερική όπου και συνέχισε τις σπουδές του. Με πτυχίο από το Πρίνστον και διδακτορικό δίπλωμα από το Χάρβαρντ, έγινε καθηγητής Αγγλικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Σε όλη την καριέρα του έχει διδάξει σε περισσότερα από 150 πανεπιστήμια και κολέγια και έγραψε δεκάδες βιβλία, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Αρθρογραφούσε στις εφημερίδες Guardian, New York Times, Le Monde Diplomatique, Counterpunch, New Left Review, London Review of Books, Al-Ahram, Al-Hayat και στο Τhe Nation, για τo οποίο έγραψε και κριτικές κλασικής μουσικής. Το The Nation τον περιέγραψε ως έναν από τους πιο εξέχοντες ακαδημαϊκούς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτός από παραγωγικός ακαδημαϊκός και συγγραφέας, ο Said ήταν γνωστός και ως αφοσιωμένος πολιτικός ακτιβιστής. Στο ομώνυμο έργο του, αναφέρεται στο πώς η Δύση ανακάλυψε, κατέγραψε, περιέγραψε, όρισε, φαντάστηκε και, κατά μια έννοια, «επινόησε» την Ανατολή. Ο Said αναλύει τη στάση της δυτικής διανόησης απέναντι στην Ανατολή και κυρίως τον αραβικό κόσμο, από την περίοδο του Διαφωτισμού έως σήμερα. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι καλλιεργήθηκε συστηματικά στο πλατύ κοινό η εντύπωση της κατωτερότητας αυτών των λαών και πολιτισμών, προσφέροντας έτσι άλλοθι στις προσπάθειες της Δύσης να κυριαρχήσει επάνω τους. Πρόκειται λοιπόν για μια τάση εκλογίκευσης και νομιμοποίησης της αποικιοκρατίας και της νεοαποικιοκρατίας, μέσα από το χώρο της τέχνης, αλλά και των πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και ανθρωπολογικών επιστημών που ασχολούνται με λαούς και πολιτισμούς της Ασίας και ιδιαίτερα της Μέσης Ανατολής.