Browsing by Keyword "Picasso Pablo 1881-1973"
Results 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Αφηγήσεις του σώματος στο γύρισμα του 19ου αιώνα στη Γαλλία : διάλογος ζωγραφικής - λογοτεχνίαςΠιρρά, Τζουλιάνα (Πτυχιακή εργασία, 2019)Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται το σώμα των γυναικών που θεωρούνταν ως ελευθέρων ηθών στη ζωγραφική και στη λογοτεχνία. Οι γυναίκες αυτές αποτελούσαν κυρίως μέρος της βιομηχανίας του σεξ από τα μισά εώς τα τέλη του 19ου αιώνα στη Γαλλία. Γίνεται μια σύντομη παρουσίαση της κοινωνικο-πολιτικής κατάστασης της χώρας, της όλο και μεγαλύτερης εξάπλωσης της πορνείας καθώς και της ανάδυσης ενός νέου τρόπου ψυχαγωγίας, με τους χορούς και τα καμπαρέ της Μονμάρτης. Στη συνέχεια αναλύονται έργα καλλιτεχνών της εποχής, που απεικόνισαν κυρίως γυμνά σώματα γυναικών που εργάζονταν είτε ως πόρνες πολυτελείας, είτε μέσα σε οίκους ανοχής. Οι Manet, Cézanne, Gervex, Toulouse-Lautrec, Degas και Picasso άλλαξαν τα δεδομένα της εποχής τους με τον τρόπο που ζωγράφισαν τα σώματα αυτών των γυναικών, στη προσπάθειά τους να αποδώσουν μια ρεαλιστική εικόνα του μοντέρνου κόσμου οπού ζούσαν. Αντίστοιχα, εξετάζονται οι αφηγήσεις του σώματος μέσα από τα μυθιστορήματα των Émile Zola, Joris-Karl Huysmans και Guy de Maupassant, τα οποία επίσης προκάλεσαν για το τολμηρό περιεχόμενο αλλά και για την εκάστοτε περιγραφή της σεξουαλικότητας που εξέφραζαν οι πρωταγωνίστριές τους.Item Restricted access Επιδράσεις των μη δυτικών πολιτισμών στην τέχνη της πρωτοπορίας : Paul Gaufuin - Henri Matisse -Pablo PicassoΖιάβρα, Μαρίνα Δ. (Πτυχιακή εργασία, 2018)Η πορεία της τέχνης στην Ευρώπη από τα τέλη περίπου του δέκατου ένατου αιώνα διακρίνεται από την συνεχή εμφάνιση νέων κινημάτων, των οποίων η γέννηση συνήθως προέκυπτε ως μια αντίδραση απέναντι στο παλαιό και αποσκοπούσε στην ανανέωση της εκάστοτε καλλιτεχνικής κατάστασης. Ο ρεαλισμός, ο νατουραλισμός, ο ιμπρεσιονισμός, ο φωβισμός, ο εξπρεσιονισμός, κ.ο.κ είναι μόνο μερικά από τα κινήματα που συγκαταλέγονται στο σύνολο της ευρωπαϊκής τέχνης. Ωστόσο, όλοι αυτοί οι -ισμοί αποτελούν "κατασκευάσματα" των ανθρώπων που τα ερευνούν και προσβλέπουν στην κατάταξη των επιμέρους στοιχείων από τα οποία χαρακτηρίζονται, ώστε η μελέτη τους να καταστεί πιο ευυπόληπτη, τόσο από τους ειδήμονες όσο και από το κοινό και τους αναγνώστες. Αν δεχθούμε ότι η ιστορία ταξινομεί και η τέχνη καταγράφει θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, ότι η ιστορία της τέχνης ασχολείται ακριβώς με αυτή την οργάνωση των ανθρώπινων δημιουργημάτων μέσα από μια ιστορική περιοδολόγηση. Η παρούσα εργασία διερευνά το ζήτημα των "καλλιτεχνικών δανείων" της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας από τους μη δυτικούς πολιτισμούς και θέτει ως στόχο να επιβεβαιώσει, όπως αναγράφεται και στον τίτλο της, την επίδραση που δέχτηκαν στο πεδίο της τέχνης οι τρεις ευρωπαίοι ζωγράφοι. Οι περιπτώσεις του Paul Gauguin, του Henri Matisse και του Pablo Picasso θα μας απασχολήσουν καθ' όλη τη διάρκεια της εργασίας εστιάζοντας κάθε φορά στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του καθενός σε σχέση με τη μη δυτική παράδοση. Το θέμα αυτό επιλέχθηκε ως μια υπενθύμιση της σπουδαιότητας της καλλιτεχνικής αλληλεπίδρασης και της επαφής με το άγνωστο - διαφορετικό στοιχείο καθώς και της ανάγκης της ίδιας της πρωτοπορίας να στραφεί έξω από τον εαυτό της προκειμένου να αναζητήσει εκείνο το στοιχείο που θα την απεγκλωβίσει από τους περιορισμούς τους οποίους η ίδια έθεσε, βοηθώντας τη έτσι να "αναγεννηθεί". Ένα από τα ερευνητικά ζητήματα που προέκυψε από την αρχή της εκπόνησης της εργασίας ήταν το δίπολο δύσης - μη δύσης και οι παράλληλες προβληματικές που το ίδιο προξένησε οι οποίες επιπρόσθετα συμπεριλαμβάνουν τις πολιτισμικές αντιθέσεις μεταξύ αυτών των γεωγραφικών χώρων. Ο όρος μη δυτικός επιλέχθηκε με μεγάλη επιφύλαξη καθώς αφενός ορίστηκε με βάση το υπάρχον δυτικό στοιχείο και συνακόλουθα τον δυτικό πολιτισμό και την κυριαρχία του, αφετέρου με τις αναθεωρημένες πια έννοιες όπως οι όροι "φυλή" και "πρωτόγονος" αλλά και αντίστοιχα "η τέχνη των φυλών" ή η "τέχνη των πρωτόγονων". Η αναφορά στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής κρίθηκε απαραίτητη καθώς δεν θα ήταν εφικτό να κατανοηθεί η επίδραση που ασκήθηκε χωρίς τον σημαντικό παράγοντα της αποικιοκρατικής δράσης της Γαλλίας, μιας και οι περιπτώσεις των καλλιτεχνών που θα μας απασχολήσουν αφορούν την γαλλική καλλιτεχνική παραγωγή περίπου από το 1880 και μετά.