Repository logo

Μεταπτυχιακές εργασίες

Permanent URI for this community

https://artia.asfa.gr/handle/artia/6

Browse by

Browsing Μεταπτυχιακές εργασίες by Keyword "Hals Frans 1582-1666"

Results 1 - 1 of 1
  • Thumbnail Image
    ItemRestricted access
    Παραχαράξεις και μυθοπλασίες σε εξέλιξη
    Γκουρτζής, Κώστας (Μεταπτυχιακή εργασία, 2018-06)
    Το 1923 ο Γερμανός ιστορικός και κριτικός τέχνης Wilhelm Valentiner, με το βιβλίο του, “Η τέχνη του Frans Hals μέσα από 322 εικόνες” θα αποδώσει στον Hals (μέσω μιας λίστας με ελλειπή στοιχεία) 476 πίνακες και 176 σχέδια. Η λίστα αναπαράγει πιστά τον επίσημο κατάλογο του 1910 από τον Βρετανό έμπορο τέχνης John Smith με αξιοσημείωτη την προσθήκη 201 καταχωρήσεων, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία εκείνη την εποχή βρίσκονται στις Η.Π.Α. Μέχρι σήμερα, τα έργα που αποδίδονται στον Hals και βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Αμερική, είναι πολύ περισσότερα από αυτά που υπάρχουν στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, στην Νέα Υόρκη θα βρει κανείς σχεδόν τον διπλάσιο περίπου αριθμό απ' όσα βρίσκονται στο Haarlem και στο Amsterdam μαζί. Το 1974 ο Αμερικανός ιστορικός τέχνης, ειδικευμένος στο έργο του Frans Hals, Seymour Slive, θα συντάξει ένα πλήρη κατάλογο έργων του Frans Hals (catalog raisonne). Ο κατάλογος αποδίδει στον ζωγράφο διακόσια είκοσι δύο έργα, τα οποία κατατάσει σε χρονολογική σειρά ξεκινώντας από το 1610 που είναι και η χρονιά κατά την οποία ο Hals ξεκίνησε να ζωγραφίζει μόνος του. Ο ίδιος ο Slive και συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο του Harvard, μέχρι το 1991, και μετά από διαρκείς έρευνες, θα προσθέσουν περίπου σαράντα πίνακες στον κατάλογο. Οι περισσότεροι από τους τελευταίους προέρχονται από τη λίστα “L” του Slive με έργα που ήταν καταχωρημένα ως εξαφανισμένα και βρέθηκαν, ενώ κάποιες προσθήκες στο κατάλογο προέρχονται από τη λίστα D με ογδόντα ένα. αμφισβητούμενα ή ανυπόγραφα έργα. Τη δεκαετία του 1980 ο Slive συχνά αναφέρεται σε σχέδια με κιμωλία ή μελάνι ή και πίνακες που δεν βρίσκονται στον επίσημο, πλήρη κατάλογο αλλά ούτε και στις δύο λίστες με τα εξαφανισμένα και αμφισβητούμενα έργα, παρέχοντας βέβαια για αυτά, όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσε. Αυτό έδωσε την δυνατότητα σε ερευνητές, να εργαστούν, να ταυτοποιήσουν και τελικά να βοηθήσουν στον εμπλουτισμό των καταλόγων.