Γκρίζα βιβλιογραφία

Permanent URI for this community

https://artia.asfa.gr/handle/artia/1

Browse by

Results 1 - 20 of 25

Open Access
2½ ήλιοι τουλάχιστον
Βλάχος, Χαράλαμπος (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Ζωγραφική, video-εγκατάσταση, ζωντανά γλυπτά
Open Access
Articulations of Chaos
Σακλάς, Εμμανουήλ (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Όταν ακούμε τον παφλασμό της θάλασσας, το βουητό του ανέμου ή το τριζοβόλημα της φωτιάς, βιώνουμε έναν αισθητηριακό κορεσμό, συλλαμβάνοντας τέτοια φαινόμενα ως συνεχή, αντί γι αυτό που είναι στην πραγματικότητα: γαλαξίες αναρίθμητων γεγονότων πέραν του φάσματος της αντίληψης μας. Ο φιλόσοφος Michel Serres προσδιορίζει τον θόρυβο ως το μόνο πραγματικό συνεχές: μια «αρχέγονη σούπα» άπειρης πληροφορίας από την οποία αναδύονται όλες οι μορφές και τα σήματα. Η προσέγγιση του θορύβου ως εννοιολογικού πυρήνα μιας καλλιτεχνικής πρακτικής μοιάζει με οξύμωρο εγχείρημα, καθώς μόλις αποκτήσει μορφή, ο θόρυβος παύει να εκφράζει αυτή την κοσμική υπόκρουση απεριόριστων πιθανοτήτων που τον συγκροτεί και μεταλλάσσεται σε ιδιομορφία.
Open Access
Black, Blacker than black
Τζανιδάκη, Χριστιάννα-Ίρμα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το μπάνιο, χώρος απόλυτα ιδιωτικός. Το σώμα εκεί σε μια ευάλωτη συνθήκη, που χαρακτηρίζεται από επαναληπτικότητα, πρωταρχικής αναγκαιότητας εκτίθεται σε μυστικές εσωτερικές διεργασίες. Η παρουσία του νερού, κυρίαρχη στο χώρο προσδιορίζει την πορεία της λειτουργίας της ανθρώπινης συνθήκης προς τη μεταμόρφωση. Το αποχωρητήριο, χώρος συγκέντρωσης και ταυτόχρονα απομάκρυνσης του περιττού. Εκεί όπου η κένωση μέσα από την υπερίσχυση, τον έλεγχο καθορίζει το τι είναι χρήσιμο και τι περιττό. Η απομάκρυνση αυτή επιτυγχάνεται μέσω ενός δικτύου σωληνώσεων, μέρος ενός ευρύτερου συστήματος οχετών και υπονόμων, που υπάρχει και αναπτύσσεται παράλληλα αλλά υπόγεια και υποχθόνια σε σχέση με ολόκληρη την ανθρώπινη δραστηριότητα και ζωή. Σαν ένας υπαρκτός Κάτω Κόσμος μη αποδεχτός, απεχθής αποκρουστικός. Το πλύσιμο, ενέργεια κάθαρσης και εξαγνισμού για να προσεγγίσουμε το Θείο. Στο δοχείο του νιπτήρα καθαρίζουμε τα χέρια μας και βλέπουμε το είδωλο μας. Σε ένα γεμάτο νιπτήρα θα βλέπαμε δύο εαυτούς, έναν στον καθρέφτη και έναν στο νερό. Η μπανιέρα και η βάπτιση. Η διείσδυση μέσω της βύθισης μας οδηγεί στο υποσυνείδητο και στα όνειρα. Μια βίαιη διαδικασία, σαν πνιγμός στον υγρό σάκο της εύθραυστης συνειδητότητας μέσα από την οποία έρχεται η μεταμόρφωση. Ο ψυχαναλυτής Carl Jung ονομάζει το υποσυνείδητο σκιά (shadow*) και γράφει πώς “όλοι κουβαλάμε μια σκιά και όσο λιγότερο ενσαρκώνεται στην συνειδητή ζωή, τόσο πιο μαύρη και πηχτή γίνεται”. Η συνειδητοποίηση, η αποδοχή της σκιάς και η εργασία πάνω σε αυτή συνδέονται με το αλχημικό nigredo*. Μια διαδικασία δύσκολη και επώδυνη, μια φοβερή μελαγχολία, το πιο μαύρο από όλα τα μαύρα (black, blacker than black). Περιλαμβάνει το mortificatio* και το putrifactio*. Για να επιτευχθεί η μεταμόρφωση πρέπει να έρθει πρώτα ο θάνατος μέσω του διαμελισμού, ο διαχωρισμός από το ανθρώπινο σώμα. Όλος ο πόνος έρχεται να μας ωφελήσει, το 99% της σκιάς είναι αγνό χρυσό, καθώς θα είμαστε πιο κοντά στην εξέλιξη της προσωπικότητας μας και στην επέκταση της συνειδητότητας. Η εκδορά, χωρίς μάτια έχει στρίψει το βλέμμα της προς τα μέσα, εκεί που κάποτε υπήρχαν τα όργανα και ψάχνει κάτι πιο βαθιά. *shadow(σκιά):ο ψυχαναλυτής Carl Jung είχε ονομάσει την δική του θεωρία για το υποσυνείδητο shadow(σκιά), όπου σκιά είναι όλες αυτές οι πτυχές της προσωπικότητας μας, που υπάρχουν μέσα μας αλλά ο συνειδητός εαυτός τις καταπιέζει γιατί δεν μπορεί να βρει καμία ταύτιση με αυτές. *nigredo(μαύρισμα) ο Jung μελετώντας αλχημικά κείμενα, τις αρχές των οποίων εφάρμοσε στον ψυχισμό, βρίσκει το nigredo. Το nigredo, στην αλχημεία, είναι το πρώτο στάδιο της παρασκευής της φιλοσοφικής λίθου, όπου τα υλικά βράζουν και δημιουργούν ένα πηχτό, μαύρο μίγμα.*mortificatio( σκότωμα)*putrifactio (σάπισμα)
Open Access
Content 49,99
Καράκου, Ελένη (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-31)
Η πτυχιακή μου εργασία, με τίτλο CONTENT 49,99, είναι μια βίντεο-εγκατάσταση και βιντεο-περφόρμανς που διερευνά τη σχέση καπιταλισμού, γυναικείας ταυτότητας και της εμπορευματοποίησης του καλλιτέχνη στη σύγχρονη εποχή. Μέσα από πέντβιντεο-προβολές, παρουσιάζομαι να ποζάρω, σατιρίζοντας τη συνεχή ανάγκη αυτοπροβολής και την "πώληση" της καλλιτεχνικής περσόνας στα κοινωνικά δίκτυα. Η ειρωνεία του έργου έγκειται στην αυτοδιαφήμιση, όπου η καλλιτέχνις γίνεται προϊόν, σχολιάζοντας την πίεση που ασκείται στις γυναίκες δημιουργούς να συμμορφωθούν με συγκεκριμένα πρότυπα για να πετύχουν.
Open Access
Cozy Companions for Dreamy Nights
Πελεκάνου, Μαρία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-23)
Στο έργο Cozy Companions for Dreamy Nights (Άνετοι σύντροφοι για ονειρεμένες νύχτες) ,μετατρέποντας τον σκύλο μου σε πρωταγωνιστή του έργου , τοποθετώ στο επίκεντρο της διπλωματικής ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η σχέση σκύλου -ανθρώπου, σε αντιδιαστολή με τη σχέση με άλλα κατοικίδια, διέπεται από ορισμένα χαρακτηριστικά που ανέκαθεν με συγκινούσαν και με προβλημάτιζαν, ωθώντας με να ερευνήσω αυτή την ανεξήγητα έντονη αγάπη μεταξύ τους. Στο Cozy Companions for Dreamy Nights ακολουθώ μια υπερβολή στα μεγέθη, μεγεθύνω τα αντικείμενα στο χώρο ώστε να γίνει πιο έντονο το αίσθημα της ασφάλειας (ή της ανησυχίας), της αμφίθυμης ανάγκης να αγγίξεις το υπερμέγεθες ζώο. Η κατασκευή ακολουθεί τη δομή ενός πραξινοσκόπιου (praxinoscope), το οποίο απεικονίζει ένα σκύλο να τρέχει διαρκώς, δίνοντας στον θεατή χρόνο να εξοικειωθεί με την εικόνα και την κίνηση του ζώου. Η χρήση του εν λόγω εργαλείου έχει ρόλο καθησυχαστικό/νανουριστικό. Η παρουσία της γούνας ωθεί στο άγγιγμα του ζώου. Το περιβάλλον του έργου έχει ως στόχο να σκεφτούμε τον ρόλο των ζώων στην ικανοποίηση της ανθρώπινης ανάγκης για ηρεμία και ασφάλεια – κάτι που και εγώ βιώνω μέσα από την καθημερινή σχέση με τον σκύλο μου. Ο σκύλος που τρέχει, ή ονειρεύεται ότι τρέχει, μετατρέπεται σε μέτρο και σύμβολο της δικής μας ελευθερίας.
Open Access
Deleted Scenes
Βλάχου, Σοφία (Πτυχιακή εργασία, 2024-01-24)
3 Βίντεο-προβολές 11 φωτογραφίες (εκτύπωση σε ακριλυκό) 1 Βιβλίο
Open Access
Look_up
Χαραλαμποπούλου, Παρασκευή (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)
Ένας Instagram λογαριασμός μετατρέπεται σε εγκατάσταση στον χώρο. Φωτογραφίες από ευρήματα που ανακαλύπτονται τυχαία στην πόλη ενώ περπατάω, δημιουργούν μια σειρά από φωτογραφίες, όλες με προοπτική προς τα κάτω. Κάποιες από αυτές τις φωτογραφίες δημιουργούνται σε animated gif και δημιουργούν ένα βίντεο με συνεχόμενο scroll down. Όπως η περιπλάνηση μας στην πόλη αποσπασματική, γεμάτη εκπλήξεις και εμπόδια, έτσι και η περιπλάνηση μας στο διαδίκτυο και τα social media. Φωτογραφίες και βίντεο (σε μια κάθετη οθόνη τηλεόρασης, ώστε να δίνει την εντύπωση ενός μεγεθυμένου κινητού) μπλέκονται και απλώνονται στον χώρο. Η σειρά των φωτογραφιών ξεκίνησε όταν περπατώντας στο πεζοδρόμιο, καθώς συνάντησα τη σήμανση των τυφλών, μετά από μια συνεδρία ψυχοθεραπείας. Οι φωτογραφίες δεν είναι σκηνοθετημένες. Είναι προϊόν περιπλάνησης και ανακάλυψης. Μια συνομιλία με τα ευρήματα της περιπλάνησης άλλοτε αυτά σε κάνουν να χαμογελάς, άλλοτε να απορείς, άλλοτε σου αποσπούν το ενδιαφέρον αισθητικά. Με νόημα ή με την απουσία του έτσι και οι δυναμικές των σχέσεων όπως αυτές προκύπτουν. Τι είναι αυτό που κινεί την προσοχή; Στατικότητα μέσα στη συνεχή ροή, εφήμερο μέσα στο αέναο, στιγμιαίες αναρτήσεις σε αδιάκοπες ροές χιλιάδων άλλων, διασπασμένες εικόνες μέσα στην αστική περιπλάνηση ή στο διαδίκτυο. Κινούμενες εικόνες (stop motion) μεταμορφώνονται σε post, δημιουργώντας μια μικρή ιστορία. Σε ένα κόσμο που κινείται διαρκώς η, παλινδρομική και επαναλαμβανόμενη αυτή κίνηση, μοιάζει να συνοδεύει τον παράταιρο χαρακτήρα της ύπαρξης των αντικειμένων στο έδαφος του αστικού τοπίου.
Embargo
Luna Meta Park
Φλέσσας, Εμμανουήλ (Πτυχιακή εργασία, 2022)
Το Luna Meta Park είναι ένα μετα- βατικό πάρκο, που αποτελείται από βιο- παιχνίδια. Τα βιο- παιχνίδια αναφέρονται στην απεδαφικοποίηση ή εδαφικοποίηση σε άλλους τόπους. Κατασκευάσαμε αυτή την έννοια για να μιλήσουμε για την μετα- μόρφωση του φυσικού για την μετάβαση στο ψηφιακό για τις μεταστάσεις του ανθρώπινου.
Open Access
m.other
Πατάκα, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 0026-06-24)
Η πτυχιακή μου εργασία αφορά μία έρευνα σχετική με τη δημιουργία ενός ιδρύματος συμβουλετικού χαρακτήρα, από καλλιτέχνες για καλλιτέχνες. Mία έρευνα για την διαμόρφωση μελλοντικών προγραμμάτων, βασισμένη σε δύο πυλώνες, τους καλλιτέχνες του αύριο και τους καταρτισμένους ανθρώπους στο εμπόριο της σύγχρονης τέχνης του σήμερα. Συμπέρασμα αυτής, το χάσμα ανάμεσα στον δημιουργικό κόσμο και τον κόσμο του εμπορίου, με τελικό στόχο να διερευνηθεί εάν η ανάγκη μιας “ενδιάμεσης” πρακτικής που θα ενώνει με διαφάνεια τον δημιουργό με το εμπόριο της τέχνης είναι τελικά ζωτικής σημασίας. Η έρευνα παίρνει μορφή στην εφημερίδα μαζί με όλα τα πορίσματα αυτής και πλαισιώνεται με το μέσο της εγκατάστασης στον εκθεσιακό χώρο της "Νίκος Κεσσανλής" στην Ανωτάτη Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, με την διαμόρφωση ενός "lobby" του ιδρύματος m.other.
Open Access
Miss Violencce
Αθανασίου, Ευαγγελία (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
Το έργο "Miss Violence" αποτελεί μια εικαστική αφήγηση που ξεδιπλώνεται μέσα από ανθρωποκεντρικές, αφηγηματικές, ρεαλιστικές συνθέσεις. Οι πίνακες, δουλεμένοι με λάδι σε καμβά, αποτυπώνουν στιγμές που διαδραματίζονται κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, όπου η ατμόσφαιρα και η σκηνοθεσία του φωτός γίνονται αναπόσπαστα στοιχεία της αφήγησης. Η εικαστική αυτή ενότητα αντλεί την έμπνευσή της από γυναικείες μορφές που έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας, η οποία δεν είναι πάντα έκδηλη. Πρόκειται περισσότερο για μια εσωτερικευμένη μορφή βίας, την οποία η γυναίκα έχει ασυνείδητα εγκολπωθεί λόγω του ρόλου που της έχει επιβληθεί από την κοινωνία. Τα έργα της έκθεσης δεν ασκούν άμεση κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους της γυναίκας, ούτε συνιστούν μια κραυγή ανάδειξης του γυναικείου «τραύματος». Δεν πρόκειται για μια φεμινιστική δήλωση, αλλά για μια οπτική αποτύπωση της αδράνειας που γεννάται από τη σύγκρουση αντικρουόμενων ερμηνειών: του τέλειου και του ανυπόφορου, της ελπίδας και της φθοράς, της απάθειας και της ανάγκης, της επιλογής και του αδιεξόδου. Οι χώροι που φιλοξενούν τις ανθρώπινες μορφές λειτουργούν ως τόποι εγκλωβισμού, αλλά και στοχασμού. Οι γυναίκες που απεικονίζονται μοιάζουν βυθισμένες σε μια σιωπηλή ένταση, όπου η βία υπάρχει ως υπαινιγμός μέσα σε μια καθημερινότητα, κεκαλυμμένη από την επιφανειακή ομορφιά και την επιβεβλημένη κανονικότητα. Αυτοί οι υπαινιγμοί γεννήθηκαν μέσα από αναμνήσεις, εμπειρίες, εικόνες και αναγνώσματα, βιώματα προσωπικά ή μη. Στην προσπάθειά μου να τους συνθέσω ώστε να αποτελέσουν ολοκληρωμένη ενότητα, οι θεωρήσεις μου πολλές φορές ανατράπηκαν. Κι έτσι, τελικά, παρουσιάζονται μόνο λίγα θραύσματα μιας ιδέας - αρκετά ώστε να γεννήσουν ερωτήματα, να επιτρέψουν στον θεατή να συμπληρώσει τις σιωπές και να ανακαλύψει τις αλήθειες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες.
Open Access
Morpheus
Παπαδοπούλου, Δήμητρα - Θεοδώρα Α. (Πτυχιακή εργασία, 2023)
Τα videogames συνδέονται με τον κόσμο των εικαστικών, αποδεικνύοντας πως εκτός από τρόπος ψυχαγωγίας, μπορούν να γίνουν και τρόπος έκφρασης. Στο «M0RPHEUS», ο θεατής έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει διαδραστικά, χρησιμοποιώντας το χειριστήριο, περιπλανόμενος σε έναν ουτοπικό, ψηφιακό κόσμο. Αφυπνίζοντας την παιδικότητα που κρύβει μέσα του η οποία έχει καταπιεστεί από την απαιτητικότητα της σύγχρονης ζωής και ανακτάται μέσα από την ψυχαγωγία. «Παιχνίδια» και «Videogames». Οι ίδιοι οι χαρακτήρες μοιάζουν με έμβια παιχνίδια. Χαρακτήρες που θα μπορούσαμε να δούμε σε όνειρο. Κάθε ένας έχει τη δική του προσωπικότητα, άλλοι είναι «καλοί», άλλοι «κακοί». Άλλοι βοηθούν και άλλοι όχι. Ο παίκτης παίρνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή και πρέπει να βρει και να εξολοθρεύσει τους Εφιάλτες για να σώσει τον Πύργο των Ονείρων. Για να πετύχουμε τους στόχους μας, πρέπει να υπερνικήσουμε τους φόβους μας και να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια στο δρόμο μας. Ο δρόμος ίσως να είναι περίπλοκος και δύσκολος. Όμως, με την σωστή καθοδήγηση και κρίση, θα καταφέρουμε να βρούμε την έξοδο.
Open Access
P.O.O.P (Pixels On Oil Painting)
Αγόρος, Κωνσταντίνος (Πτυχιακή εργασία, 2023-06)
Ζωγραφίζοντας πάνω σε καμβά δημιουργείται ένας χώρος. Αυτό τον χώρο ήθελα να συνδυάσω με ζωγραφική η οποία επεμβαίνει στον ήδη υπάρχων χώρο ζωγραφίζοντας σε έπιπλα, καθώς και να συνδυάσω αυτά τα δύο και με έναν εικονικό κόσμο.
Open Access
Ride or Die
Ξυλογιαννοπούλου, Μαρκέλλα (Πτυχιακή εργασία, 2024)
Οι κοινωνικές ταυτότητες επιβίωσης αναδύονται μέσα από τη διαμόρφωση ενός εαυτού που ευθύνεται για την ενσωμάτωση σε κοινωνικά δίκτυα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κάγκουρες αναδεικνύονται ως μια επικρατούσα υποκουλτούρα, χαρακτηριζόμενη από στοιχεία όπως η ματσίλα, η εκκεντρικότητα και η αφοσίωση στα οχήματα. Παρότι επιχείρησα να ενταχθώ, η εκκεντρικότητα της υποκουλτούρας αυτής αποτελούσε πρόκληση στην αναζήτηση αναγνώρισης, ενώ προσπαθούσα να διατηρήσω την αυθεντικότητά μου. Η ανάγκη για κοινωνική ενσωμάτωση και αναγνώριση υπερέβαινε την επιθυμία να καθορίσω την πραγματική μου ταυτότητα. Διαμορφώνοντας, επομένως, "ταυτότητες επιβίωσης", προσπαθούσα να προσελκύσω αυτό που επιθυμούσα, αντί να προσαρμόζομαι. Η εν λόγω εμπειρία, διαδραματισμένη επι προσωπικού, υπογραμμίζει την ενδελεχή προσπάθεια εύρεσης ισορροπίας μεταξύ αυτο-αναγνώρισης και κοινωνικής αποδοχής. Η ανάγκη για ασφάλεια και ένταξη οδηγεί σε διαρκή αναζήτηση της ιδανικής κοινωνικής ομάδας και τη δημιουργία του εαυτού.
Open Access
Tavalodi Digar (Άλλη γέννηση)
Ραφιζαντέχ Αμίρ Σαλαμί, Σοφία Ευαγγελία (Susan Rafizadeh Amir Salami) (Πτυχιακή εργασία, 2025-02-24)
“Tavalodi Digar” Το έργο μου είναι Βίντεο Εγκατάσταση , δίαρκεια 12 λεπτά 55 δευτερόλεπτα. Το έργο προβάλεται σε σκοτεινό χώρο , σε τρεις οθόνες . Η κάθε οθόνη έχει ύψος 3 μέτρα πλάτος και 1,75 μέτρα ύψος. Η προβολή πραγματοποιείται με τρεις συγχρονισμένους βιντέοπροβολείς και 2 ηχεία. Είναι ασπρόμαυρο και είναι μία ιστορία σε τρεις φάσεις Το θέμα του έργου μου , είναι ένα ποίημα μέσα σε ένα άλλο ποίημα, η΄ μάλλον σ’ ένα απέραντο ποιητικό κόσμο , το κόσμου της Ιρανής Ποιήτριας Forough Farrokhzaad (1934-1967) στην οποία και είναι αφιερωμένο. Δεν θυμάμαι πια πόσες δεκαετίες πέρασαν από την τελευταία μου επαφή με τα ποιήματα της Forough. Και ξαφνικά και ενώ η εργασία μου είχε πάρει πια μορφή ξανά συναντήθηκα με το κόσμο της . Ακολουθώντας άγνωστα μονοπάτια καταδύθηκε στο Συλλογικό Ασυνείδητο της Φυλής μου και ξανάρθε εκστατικά σε επαφή με αραχνιασμένα αρχέτυπα. Η Forough ανασκάπτει με την τρυφερή επιμονή αρχαιολόγου τα βαθύτερα στρώματα ανθρώπινης ψυχής : Τη γέννηση , το φευγαλέο της ζωής , την αδήριτη πορεία του χρόνου , τη μοναξιά, τη τυχαιότητα της ύπαρξης , τη γνώση του Εαυτού. Το έργο μου, Tavalodi digar (Άλλη γέννηση) , εξελίσσεται σε ένα απόκοσμο αρχετυπικό τοπίο που υπάρχουν εν σπέρματι τα τοπία της Forough. Είναι μία ιστορία σε τρεις φάσεις που προβάλλεται συγχρονισμένα σε τρεις οθόνες.: Μια γυναικεία μορφή αναδύεται από ένα αρχέτυπο “κουκούλι”. Περιπλανάται στο πρωτόγνωρο και αδοκίμαστο για να καταφύγει σαστισμένη στην ρωγμή ενός βράχο. Και τέλος ξεθαρρεμένη και αποφασιστική , πλούσια σε εμπειρίες και εντυπώσεις, διασχίζει πέτρινα αφιλόξενα τοπία προς ένα κόσμο αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας.1. Μια γυναικεία μορφή αναδύεται από ένα αρχέτυπο “κουκούλι”. 2. Περιπλανάται στο πρωτόγνωρο και αδοκίμαστο για να καταφύγει σαστισμένη στην ρωγμή ενός βράχο. 3. Και τέλος ξεθαρρεμένη και αποφασιστική , πλούσια σε εμπειρίες και εντυπώσεις, διασχίζει πέτρινα αφιλόξενα τοπία προς ένα κόσμο αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας.
Open Access
th1rt33n m00ns
Ευαγγέλου, Κατερίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)
Το “th1rt33n m00ns” είναι μία βιντεοεγκατάσταση στην οποία διαδραματίζεται αργά, απαλά αλλά και απότομα, όπως στον πραγματικό χρόνο, μια ιστορία ενηλικίωσης και μετάβασης μέσα από 13 στάδια. Από το girlhood στο womanhood, το σώμα σε μετάβαση και η περίοδος που το μεταμορφώνει. Η μετάβαση ως κάτι δυσφορικό, επίπονο, ντροπιαστικό και στη συνέχεια η μετάβαση προς κάτι ενδυναμωτικό, συνδετικό και απελευθερωτικό. Το σύνολο του έργου θυμίζει έναν τόπο τελετουργίας και λύτρωσης, όπου ο επισκέπτης δέχεται διάφορα ερθίσματα οπτικά, ακουστικά και οσφρητικά. Τα μέσα που εμφανίζονται είναι βίντεο, ήχος, ζωγραφική, γλυπτική, βιβλίο και τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούνται είναι ύφασμα, χλωρίνη, πηλός, κερί, άμμος, found objects και φυτά.
Open Access
Things Shining in the Dark
Βραδή, Λουίζα (Πτυχιακή εργασία, 2022)
H πτυχιακή εργασία Things Shining in the Dark, αποτελεί μια εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από ταραχώδη τοπία συγκρούσεων, μετανάστευσης και μεταμόρφωσης. Μέσα από μια σειρά πολυμεσικών έργων τέχνης πολυμέσων, οι θεατές προσκαλούνται σε ένα ταξίδι στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου τα όνειρα συγκρούονται με τις σκληρές πραγματικότητες και οι ελπίδες τρεμοπαίζουν στο σκοτάδι. Στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται η φωτογραφική σειρά The Island Beyond the Coast, που αποτελεί μια ωδή στο λιμάνι του Πειραιά - μια πύλη σε μακρινούς ορίζοντες και ένα σύμβολο της λαχτάρας της αναχώρησης. Στο πλαίσιο του παγκόσμιου εμπορίου και της καπιταλιστικής επέκτασης, το λιμάνι αναδεικνύεται ως ένας οριακός χώρος όπου τα όνειρα και οι εφιάλτες συγκλίνουν και όπου η υπόσχεση για νέα ξεκινήματα συγκρούεται με το βάρος της ιστορίας και της παράδοσης. Στο βίντεο Πέρασμα, μεταφερόμαστε στην ηρεμία ενός μικρού κόλπου δίπλα στην θορυβώδη ζώνη μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων της Cosco στον Πειραιά, σε ένα κόσμο όπου ο χρόνος κυλά διαφορετικά. Ανάμεσα στην κολοσσιαία παρουσία των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η ζωή ξετυλίγεται σε μια αντίθεση παράδοσης και νεωτερικότητας, όπου τα ρεύματα του καπιταλισμού συγκρούονται με τον αργό ρυθμό της παραδοσιακής ζωής. Οι άνθρωποι, απτόητοι από τους γίγαντες του εμπορίου, ρίχνουν τις πετονιές τους στα νερά, η αρχαία τέχνη στο ψάρεμα αποτελεί απόδειξη ανθεκτικότητας στην αλλαγή. Με φόντο τα πανύψηλα πλοία που φορτώνονται με κοντέινερ που προορίζονται για μακρινές ακτές, οι διαχρονικές μελωδίες ενός πανηγυριού γεμίζουν τον αέρα, συγκεντρώνοντας τις κοινότητες. Σε αυτόν τον οριακό χώρο, η αντιπαράθεση μεταξύ του παλιού και του νέου είναι ολοφάνερη. Η ακτοφυλακή κλείνει τον κόλπο στους ψαράδες ως υπενθύμιση των δυνάμεων που διαμορφώνουν τον κόσμο μας. Είναι μια ταινία δοκίμιο - ένας διαλογισμός στη διασταύρωση παρελθόντος και παρόντος, παράδοσης και καπιταλισμού. Στην συνέχεια μια σειρά από χρυσά υφασμάτινα Κ47, στις Εμπόλεμες ζώνες της ύπαρξης, αποτυπώνουν την έννοια της βίας και της σύγκρουσης και τον βαθύ αντίκτυπο της στις ατομικές ζωές και τη συλλογική συνείδηση τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών. Το έργο σε συνδυασμό με το κείμενο, εμβαθύνει στις εμπειρίες παιδιών στρατιωτών σε περιοχές συγκρούσεων, όπως η Βαγδάτη και η Ουγκάντα, τονίζοντας τις τραγικές συνέπειες της βίας που συχνά οδηγούν στην απόφαση να εγκαταλείψει κανείς το σπίτι του. Το Ana Anna, ένα ντοκιμαντέρ σε εξέλιξη, εξερευνά το μεταμορφωτικό ταξίδι της Άννας Ιβάνκοβα, μιας Κουβανής τρανσέξουαλ χορεύτριας που αναζητά μια νέα πραγματικότητα μακριά από τα όρια της πατρίδας της. Μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις και κινηματογραφικές εικόνες, αναπαριστάται η αναζήτηση της προσωπικής απελευθέρωσης μπροστά στις αντιξοότητες. Τέλος, το Love Moves Me, ένα ηφαιστειακό συντριβάνι, είναι ένας συλλογισμός στις στοιχειώδεις δυνάμεις του νερού και της πέτρας, εξερευνώντας θέματα ρευστότητας, αντιθέσεων και συνεχούς ροής. Εδώ, το σιντριβάνι γίνεται σύμβολο της αιώνιας ροής της ζωής, μια υπενθύμιση της διασύνδεσης όλων των ζωντανών όντων και της καθολικής επιθυμίας για κίνηση και αλλαγή
Embargo
#για_εμάς
Ματσουκάκη, Ευγενία (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-09)
Το project #για_εμάς είναι ένα φεμινιστικό ντοκιμαντέρ και αφορά έξι γυναίκες. Αυτά τα κορίτσια μου εμπιστεύτηκαν τις προσωπικές και αληθινές ιστορίες τους σχετικά με την έμφυλη βία την οποία έχουν βιώσει. Στο βίντεο διαβάζουν η μία την ιστορία της άλλης σε τυχαία σειρά. Έτσι προστατεύω τις φωνές τους και καμία κοπέλα δεν λέει στην πραγματικότητα την ιστορία της. Οι ιστορίες τους έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειρίες που έχουν βιώσει ορατές ή μη. Για παράδειγμα, στο βίντεο ερχόμαστε αντιμέτωποι με περιστατικά σωματικής βίας, ψυχολογικής βίας, σεξισμό, σεξουαλική παρενόχληση και βία. Οι γυναίκες αυτές ζουν στην Ελλάδα, σε μια πατριαρχική ακόμα κοινωνία όπως βλέπουμε. Οι ιστορίες είναι προσωπικές και αληθινές από την εφηβική τους ηλικία μέχρι και σήμερα. Οι αφηγήσεις συνομιλούν με ημερολογιακές καταγραφές από τις διακοπές τους και την καθημερινότητά τους. Οι διακοπές τους είναι όμορφες και ξέγνοιαστες. Μπορούμε επίσης να δούμε στιγμιότυπα της ελληνικής κουλτούρας όπως την ρεμπέτικη μουσική και τις μεγάλες παρέες. Επιπρόσθετα υπάρχουν στιγμές που οι αφηγήσεις κορυφώνονται με τα πλάνα του βίνεο και δίνουν την απάντηση που αυτές οι γυναίκες δεν μπόρεσαν τότε. Πέρα από την κακοποίησή τους είναι επιζώσες γεμάτες στοργή. Τέλος, η διαδικασία για την δημιουργία του project λειτούργησε θεραπευτικά στις γυναίκες αυτές. Καθώς στην αρχή είχαν τους ενδοιασμούς τους για την συμμετοχή στο project στην συνέχεια άλλαξε αυτό. Αρχικά μοιράστηκαν μεταξύ τους τις ιστορίες τους και σχολιάζανε ανάλογα. Έπειτα επεξεργάστηκα τα κείμενα με σκοπό να τα συρρικνώσω όσο γινόταν χωρίς να αλλοιώσω τις ιστορίες αλλά και το ύφος τους. Εκτύπωσα τις ιστορίες αυτές σε μικρά χαρτιά. Τα τύλιξα και η κάθε μία διάλεγε ένα από τα χαρτιά. Έτσι διάβαζε την ιστορία μιας άλλης γυναίκας. Αυτές οι ιστορίες συνοδεύονται από πλάνα ημερολογιακής καταγραφής από την καθημερινότητά τους όπως αναφέρω παραπάνω. Καμία μόνη!
Open Access
Επανασχεδιασμένες αφηγήσεις
Ασημακάκης, Γεώργιος (Πτυχιακή εργασία, 2023-07-27)
Το Reimagined Narrations (Επανασχεδιασμένες αφηγήσεις) αποτελείται από επεξεργασμένες εικόνες και ένα βίντεο-κολάζ. Αντλεί υλικό από φωτογραφικά άλμπουμ της οικογένειάς μου. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά τα ντοκουμέντα έχουν οι γονείς μου, με φόντο τους την Αθήνα, τη Ρόδο και τη Ναύπακτο. Τους γονείς μου πλαισιώνουν φίλοι και συγγενείς. Μέσα από τις εικόνες παρακολουθούμε σκηνές διακοπών, εορτών αλλά και άλλων στιγμών, που οι ίδιοι θεώρησαν αρκετά σημαντικές, ώστε να τις απαθανατίσουν με τον φωτογραφικό φακό. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας λόγω της πανδημίας Covid-19 αποφάσισα να ψηφιοποιήσω φωτογραφίες από τα οικογενειακά άλμπουμ, πριν η πάροδος του χρόνου τις καταστρέψει τελείως. Πρωταρχικός μου σκοπός ήταν η συντήρηση της παράδοσης των φωτογραφικών άλμπουμ της οικογένειας, μιας και είμαι ο μόνος πια που συνεχίζει να κρατάει φωτογραφικό άλμπουμ. Μέσα από τη διαδικασία αυτή γίνομαι «αφηγητής» στην ιστορία που δημιουργούσαν τα μέλη της οικογένειάς μου, ανακαλύπτοντας ομοιότητες και διαφορές με την τότε «εκδοχή» των γονιών μου, όταν ήταν στην ίδια ηλικία με εμένα τώρα. Οι εικόνες αναπτύσσονται γραμμικά στον χώρο συστήνοντας μια ενδεχόμενη αφήγηση. Εσωτερικά στην αφηγηματική γραμμή, υπάρχουν φωτογραφίες που επαναλαμβάνονται και οι οποίες έχουν υποστεί διαφορετική επεξεργασία. Οι επαναλήψεις αυτές παγώνουν τα στιγμιότυπα στο χρόνο. Μέσα από την έρευνα του οικογενειακού φωτογραφικού αρχείου, επιχειρείται μια σύνδεση του νέου με το παλαιό. Όχι μόνο μέσω της επεξεργασίας, από ένα σύγχρονο μέσο, όπως ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, σε ένα παλαιότερο μέσο, αλλά και με την αποτύπωση μιας άλλης εποχής με δικά της δεδομένα και πλαίσιο. Έχοντας ως εργαλείο την τεχνολογία, επεμβαίνω και αναπλάθω την οικογενειακή ιστορία. Πέρα από τις επεξεργασμένες εικόνες, το βίντεο-κολάζ αποτελείται από γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες που μετασχηματίζονται διαρκώς δημιουργώντας ένα καινούργιο κάθε φορά «χώρο». Ο θεατής καλείται να ξαπλώσει και να βυθιστεί στον χώρο των εικόνων. Η στάση του σώματος παραπέμπει σε κατάσταση ύπνωσης και η γρήγορη εναλλαγή των εικόνων στα όνειρα.
Open Access
Έτσι έχουν τα πράγματα με τις μικρές στιγμές ευτυχίας
Λαζαρίδου, Κωνσταντίνα (Πτυχιακή εργασία, 2024-07-19)
Ο δημόσιος χώρος με απασχολούσε από καιρό. Η διάδραση με τον κόσμο που τον συγκροτεί και η εφημερότητα ενός αντικειμένου μέσα σε αυτόν είναι καταστάσεις με τις οποίες ήθελα να αλληλεπιδράσω. Ξεκίνησα να φτιάχνω κεραμικά πλακάκια και να τα τοποθετώ στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές που νιώθω πιο οικεία. Θέλησα να εξερευνήσω πώς αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ του χώρου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Οι κεραμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο καταγράφηκαν ως ένα οδοιπορικό μέσω βίντεο και ενός κεραμικού τετραδίου. Το πέρασμα του χρόνου, η αρχή, το τέλος, η μέρα, η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος είναι έννοιες που διατρέχουν το σύνολο του έργου. Οι στιγμές μιας ζωής άλλοτε μοιάζουν στατικές και άλλοτε σε κίνηση. Ο χρόνος παγώνει μέσα στην κλεψύδρα ή τρέχει γρήγορα, ανάλογα με τα συναισθήματα. Το έργο συνολικά, αλλά και τα επί μέρους κομμάτια του, έχουν καθένα τη δική τους διάρκεια, αλλά και όλες μαζί μια ενιαία ροή. Φυτά, άνθρωποι και ζώα δεν υπάρχουν ξεχωριστά, αλλά σε αλληλεπίδραση. Το άτομο, όπως και τα κεραμικά, είναι πάντα ευάλωτο στις μεταβολές—διαλύεται και ανασυγκροτείται. Τα όρια είναι ρευστά.
Open Access
Η ενηλικίωση ενός ενήλικα
Καρτσωνάκη, Ναταλία (Πτυχιακή εργασία, 2024-06-12)
Η πτυχιακή της Ναταλίας Καρτσωνάκη αποτελείται από μια εικαστική εγκατάσταση και ένα βίντεο animation, γύρω από το θέμα της Συναλλακτικής Ανάλυσης, ενός κλάδου της ψυχολογίας που ασχολείται με την ενηλικίωση των ατόμων.

Browse by

Browsing Γκρίζα βιβλιογραφία by Category "Πολυμέσα"

Results Per Page

Sort Options