Browsing by Author "Bullari, Denada"
Results 1 - 1 of 1
Results Per Page
Sort Options
Item Open Access INSIGHT–INSIDEBullari, Denada (Πτυχιακή εργασία, 2024-10-16)H πτυχιακή μου με τον τίτλο "INSIGHT–INSIDE αποτελεί ομόηχο λογοπαίγνιο για ένα ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στην έννοια της λέξης "insight" που σημαίνει διόραση, ενόραση ή βαθιά κατανόηση και στην έννοια της εσωτερικής όρασης του κόσμου (inside), υποδηλώνοντας την απόπειρα και προτροπή σε ένα βλέμμα πέρα από την επιφάνεια, μέσα από τις αναδιπλώσεις των εσωτερικών πτυχών των πραγμάτων αλλά και του ίδιου του εαυτού. Ένα σχόλιο πάνω στο μη τετελεσμένο συγκινησιακό πραγματικό, που αναδιπλώνει η αναπαράσταση αποτυπώνοντας τις κρυφές αλλά ουσιαστικές διεργασίες διερεύνησης λεπτών ισορροπιών των ανθρώπινων σχέσεων, τις συνδέσεις και δεσμούς συναισθημάτων και αίματος, της μετέωρης μνήμης, της εμπείρωσης της απουσίας-παρουσίας μπροστά στον αδίστακτα αναπόδραστο χρόνο, θέτοντας ερωτήματα για την συνύπαρξη, την επικοινωνία και την αποξένωση. Πραγματικότητα και η φαντασία συγχέονται και οι εσωτερικοί αστικοί χώροι μετατρέπονται σε λεπτά στρώματα υποκειμενικότητας επί μιας προϋπάρχουσας, συμπαγούς πραγματικότητας. Ο θεατής δεν γνωρίζει το κατά πόσον τα πρόσωπα, οι χώροι, τα αντικείμενα και οι λεπτομέρειές τους είναι αληθινά ή κατασκευασμένες σκέψεις. Ο χώρος μεταμορφώνεται σε σκηνικό, ένας καμβάς όπου κάθε μορφή/«ήθο-ποιός» του καθημερινού μου βίου, παίζει τον ρόλο της σε μια παράσταση που εναλλάσσεται ανάμεσα στην οικειότητα και την ξενότητά τους. Ο σκηνικός χώρος λειτουργεί ως ένα συμβολικό πεδίο, ως κοινός τόπος κατοίκησης, όπου οι μορφές κινούνται σε ψυχολογικά φορτισμένα περιβάλλοντα που αντανακλούν τις σχέσεις τους. Ο συνδυασμός μνημειακών διαστάσεων έργων σε διαλεκτική σχέση με τις μικρές φόρμες των πορτρέτων λειτουργεί σημειολογικά μαρτυρώντας τα ίχνη που άφησαν τα εικονιζόμενα πρόσωπα στο θέατρο της προσωπικής μου μνήμης και ιστορίας και αποκτούν μια υπενθυμιτική διάσταση και στίξη στο χώρο και τον χρόνο της προσωπικής μικροιστορίας. Τα μικρά πορτρέτα αποτελούν μια απόπειρα αιχμαλωσίας των προσώπων αυτών, ως ιχνών του παρόντος και παρελθόντος χρόνου, όπου η απόστασή τους σχετικοποείται και οδηγεί σε ανακατασκευές, αναψηλαφήσεις της μνήμης, της ταυτότητας, ως συμβολικός καθρέφτης της απουσίας και παρουσίας, ως στοχασμός πάνω στη σιωπηλή κληρονομιά της μνήμης όπου οι αφηγήσεις υφαίνουν έναν καμβά συναισθημάτων και συνυπάρξεων. Με αφετηρία το ατομικό προσωπικό μου βίωμα, το ενσωματώνω ως ένα εργαλείο επαναδιαπραγμάτευσης της ανθρώπινης εμπειρίας, μία αναμέτρηση με τον εαυτό, όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό, και το οικείο, ανοίκειο, η παρουσία, απουσία, όπου τα όρια της συνύπαρξης αμφισβητούνται και αναδιατυπώνονται. Μέσα από τη ρυθμολογία του χρωστήρα μου αποπειρώμαι να αποτυπώσω την περιπέτεια και το ταξίδι του ιδιωτικού χρόνου του καθενός μας, μέσα από επιλεγμένες στιγμές της ίδιας της ζωής, δομημένες με ψυχικά στοιχεία, αναμνήσεις, αισθητηριακές αναπαραστάσεις και μία διάχυτη υποδόρια παιγνιώδη ερωτική και σεξουαλική διάθεση που καταλήγει σε μια ανησυχία που κρύβει η επίγνωση του εσχατολογικού σημείου προορισμού μας. Μικρές συνειρμικές χειρονομίες, επιλεκτικές παραμορφώσεις στα χέρια των μορφών ή εσκεμμένη παράβλεψη των κανόνων της προοπτικής και του βάθους συμβάλλουν στη εμφαντική υπογράμμιση μιας υποβόσκουσας συναισθηματικής έντασης και αμφισημίας και της υποσημείωσης ότι η τέχνη και η ζωή, δεν είναι συμμετρικές ή προβλέψιμες. Η χρήση έντονων χρωματικών αντιθέσεων στην παλλόμενη σάρκα στα άκρα, σε αντίθεση με το γκρι ουδέτερο χρώμα των σωμάτων και τους σκληρούς φωτισμούς, η αντιθετική σύζευξη επιλεγμένης ακρίβειας και ρεαλιστικότητας στην απόδοση και μίας επίσης επιλεκτικής αφαιρετικότητας, ενισχύουν το συναίσθημα του εγκλωβισμού του ανοίκειου και της συναισθηματικής απόστασης. Η απεικόνιση καθημερινής στιγμής με τη φωτογραφία στα χέρια της γιαγιάς, ως χειροπιαστή μνήμη που βαραίνει το τώρα, τονίζει το αναπόφεκτο του θανάτου και επαναφέρει τις προσωπικές αφηγήσεις και μικροϊστορίες της οικογενειακής συνύπαρξης σε οικείους χώρους. Ο άδειος καναπές δίπλα της, λειτουργεί ως δηλωτικό της απουσίας, ως μάρτυρας της απομόνωσης, ως καθρέφτισμα μιας εσωτερικής αθόρυβης αγωνίας. Τα έργα μου αυτοαναφορικές συμπυκνωμένες μικροαφηγήσεις διατηρούν την αποσπασματικότητά τους με εσωτερικό συνεκτικό σύνδεσμο μια χωρικότητα της μνήμης πάνω στην εγκοπή του χρόνου. Ανασύρουν μέσα από την αποτύπωση του ενδοσκοπικοί μνημονικού χώρου το απονευρωμένο, το αποσιωπημένο, το κρυφό, πέρα από το εμφανές, το ορατό με εργαλεία που επιτρέπουν να καταλαγιάσει μια ανάγκη να ανασυνθέσει την κοινωνική, ψυχική και νοητική δομή του προσώπου, να οξύνει την εσωτερική του όραση. Μία ανάγκη αναπροσδιορισμού-αναπροσανατολισμού της αβύσσου που υπάρχει πίσω από τον οργανωμένο κόσμο στον οποίο ζούμε πέρα από τη συνεκτικότητα της τεκμηριωμένης ορθολογικά πραγματικότητας. Μια αντίσταση στην τυραννία του αυτονόητου με τη ματιά της κοινής εμπειρίας, ώστε να διασωθεί το ουσιώδες μέσω της προσπάθειας ανασυγκρότησης του καθημερινού και της σιωπηλής αποδοχής του ανέφικτου. DENADA BULLARI Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Κενανίδου