Browsing by Author "Κορακιανίτης, Πανταζής Σ."
Results 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Restricted access Μεταξύ ιστορίας και θεωρίας της τέχνης : το παράδειγμα του Aby WarburgΚορακιανίτης, Πανταζής Σ. (Πτυχιακή εργασία, 2019)Αν κανείς εξετάσει προσεκτικά μια εποχή ή έναν επιστημονικό τομέα, όπως συμβαίνει στην γραμματική και το συντακτικό μιας γλώσσας ή σε ένα οποιοδήποτε παιχνίδι, διακρίνει πως πάντα υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες κι ελάχιστες εξαιρέσεις. Μια γρήγορη ματιά στο χρονολόγιο της ζωής και του έργου του Aby Warburg, μας μεταφέρει την αίσθηση πως εκείνος αποτελούσε μια από τις εξαιρέσεις, μια ιδιαίτερη και πολυσχιδή προσωπικότητα ανάμεσα σε πλήθος κανόνων και ακαδημαϊκών πειθαρχιών. Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσης Warburg αποτυπώνεται άλλωστε και στον τρόπο της δουλειάς του: έγραφε αδιαλείπτως αλλά με έναν δύσκολο τρόπο και αποσπασματικό, με την μορφή πρόχειρων σημειώσεων, τύπων κι εγκαταλελειμμένων κειμένων, αφήνοντας τετράδια με τροποποιημένους τίτλους σε διάφορους συνδυασμούς. Με αφετηρία τη μελέτη του κλασικού στην Αναγέννηση, ο Warburg προσπάθησε να κινηθεί ανάμεσα σε δύο τάσεις, από τη μια αγιοποίησης της Αναγέννησης13 και από την άλλη δαιμονοποίησής της, θεωρώντας πως τελικά κάθε γενιά έχει την αρχαιότητα που της αξίζει. Έτσι από τα πρώτα του βήματα, από τις πρόχειρες σημειώσεις ως την πρώτη δημοσίευση της εργασίας του για τον Botticelli το 1893, «Sandro Botticelli’s Birth of Venus and Spring: An examination of the Concepts of Antiquity in the Italian Early Renaissance» [Εικόνα 5], ο Warburg διαφωνεί με σαφή τρόπο με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ήθελε την αισθητική να προσεγγίζει την έννοια της ιδιοφυίας αποκομμένη από το παρελθόν και το παρόν. Σε αυτή την βάση προσεγγίζει και τους διάσημους πίνακες του Φλωρεντινού καλλιτέχνη, την Άνοιξη και την Γέννηση της Αφροδίτης, συσχετίζοντάς τους με τα λογοτεχνικά κείμενα των νεοπλατωνικών κύκλων των Μεδίκων εκείνη την περίοδο, και συγκεκριμένα την Giostra του ποιητή Polliziano, ο οποίος είχε αντιγράψει παρόμοιες περιγραφές από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου.Item Open Access Περιπλάνηση σ’ ένα ευμετάβλητο παλίμψηστο: μια κριτική προσέγγιση στον τεχνοκριτικό λόγο του Μπωντλαίρ υπό το πρίσμα των μικρών ποιημάτων σε πεζόΚορακιανίτης, Πανταζής Σ. (Μεταπτυχιακή εργασία, 2022)O Σαρλ Μπωντλαίρ είναι γνωστός για τη συλλογή ποιημάτων του Τα Άνθη του Κακού, τα κριτικά κείμενά του για τα Salons, με κυριότερο αυτό του 1846, και τον Ζωγράφο της μοντέρνας ζωής. Ωστόσο, ελάχιστη σημασία έχει δοθεί στο τελευταίο και ανολοκλήρωτο έργο του, τα Μικρά ποιήματα σε πεζό, και ιδιαίτερα στον συσχετισμό τους με τον τεχνοκριτικό λόγο του. Κι, όμως, για τον Baudelaire, η κριτική κι η τέχνη συγγενεύουν καθώς τις ενώνει το πάθος, με το δικό του προσωπικό κι αρχέγονο πάθος να είναι οι εικόνες. Η μελέτη τους σε συνάρτηση με τις Ετεροτοπίες και το Τί είναι Διαφωτισμός; του Michel Foucault, συνιστά έναν δρόμο για την κατανόηση της δομής και του περιεχομένου τους, καθώς και της ιδιαιτερότητας της νοημοσύνης του Baudelaire στο αναδυόμενο και συνεχώς μεταβαλλόμενο αστικό τοπίο. Είναι εύλογο, επομένως, ο τόπος Baudelaire να γίνεται πόλος έλξης θεωρητικών, όπως ο Walter Benjamin, ο Michael Fried, η Claude Imbert, ο Roberto Calasso κι η Sonam Singh. Η πρόσληψή τους, ακόμη κι όταν αλληλοσυγκρούεται, γεννά ένα νέο παλίμψηστο, το οποίο εμπλουτίζει τον ίδιο τόπο καθιστώντας ορατές τις μέχρι τώρα αόρατες πτυχές του. Η μνήμη, το βλέμμα, ο χώρος κι η ζωγραφική καλλιτεχνών όπως ο E. Delacroix, ο C. Guys, κι ο E. Manet, διατρέχουν τις προσλήψεις τους και γίνονται σημεία σύναψης με τα Μικρά ποιήματα σε πεζό. Χάρη στο παλίμψηστο της τέχνης, των Μικρών ποιημάτων σε πεζό και των προσλήψεων, δημιουργείται ένα νέο αμάλγαμα, του οποίου η δομή κι η λειτουργία, θυμίζει τον εγκέφαλο και το δίκτυο των νευρώνων του. Επομένως, ο Baudelaire και τα ποιήματα σε πεζό μπορούν κι άπτονται περισσοτέρων του ενός πεδίου, συνομιλώντας με τη φιλοσοφία, τη φαινομενολογία, τις νευροεπιστήμες κ.ά. Με αυτό τον τρόπο, αποφεύγεται η μουμιοποίηση του Baudelaire και διανοίγονται δρόμοι διερεύνησης σε ζητήματα, όπως είναι η συναισθησία, δηλαδή η διέγερση πολλαπλών αισθήσεων από ένα μόνο ερέθισμα, η ενοποίηση των αισθήσεων και των τεχνών, πότε ένα έργο έχει ολοκληρωθεί, με τον Baudelaire να συνομιλεί κάλλιστα με το έργο cyborg καλλιτεχνών. Μέσω του λόγου του Baudelaire, κι ιδιαίτερα των Μικρών ποιημάτων σε πεζό, γίνεται να αναθεωρηθούν επιστημονικά θέσφατα, στερεότυπα όπου περιορίζουν τη θεωρία και την ιστορία της τέχνης και τελικά να αναδειχθεί η σημασία τόσο της περιπλάνησης όσο και της φύσης του παλίμψηστου ως αντίληψης.