Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την υποχώρηση του πολιτικού στοχασμού απο εναν πλήρη σχετικισμό και από την ιδεολογική αναδίπλωση της δυναμικής που συντηρούσε τη ριζοσπαστική σκέψη, έχουμε γίνει μάρτυρες της προϊούσης κυριαρχίας των μεταμοντέρνων επιταγών, τόσο στο χώρο της πολιτιστικής παραγωγής, όσο και στις γενικότερες ερμηνευτικές κατευθύνσεις των ανθρωπιστικών σπουδών.
