Communities in ArtΙΑ
Select a community to browse its collections.
- Πτυχιακές, Μεταπτυχιακές Εργασίες και Διδακτορικές Διατριβές
- Δημοσιεύσεις ή άρθρα (δημοσιευμένα ή μη) σε περιοδικά και συνέδρια, βιβλία ή κεφάλαια βιβλίων ανοιχτής πρόσβασης
- Έντυπες Εκδόσεις της ΑΣΚΤ (κατάλογοι εκθέσεων, τιμητικοί τόμοι, πρακτικά συνεδρίων κ.α.)
- Φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό που παράγεται από το ίδρυμα στο πλαίσιο διοργάνωσης εκδηλώσεων, εκθέσεων, ομιλιών, συνεδρίων κλπ.
Recent Submissions
Καταστάσεις Δυσφορίας
Βούλγαρης, Αλέξανδρος (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Το θέμα που διάλεξα να ασχοληθώ είναι η δυσφορία. Η εργασία «States of dysphoria» αποτελείται από μία σειρά έργων , που εξερευνούν προσωπικά βιώματα σε μία προσπάθεια καταγραφής και κατανόησης. Είναι ένας καθρέφτης που θίγει καταστάσεις με έμμεσο τρόπο. Η έκθεση εξερευνά τις συναισθηματικές καταστάσεις αποκοπής , ματαίωσης , απώλειας και εγκλωβισμού του ατόμου. Τέλος η έκθεση καλεί το θεατή να αντιμετωπίσει την εσωτερική δυσφορία - δυσαρμονία , που συχνά εκδηλώνεται ως μία ήσυχη, ανεπαίσθητη αλλά επιμονή αίσθηση.
Πτυχιακή εργασία της Αρώνη Μαγδαληνής
Αρώνη, Μαγδαληνή (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-02)
Βασικός θεματικός άξονας της εικαστικής μου έρευνας, αποτελεί η έννοια της κίνησης που σχετίζεται με τη συμβολική διάσταση της τέχνης. Συγκεκριμένα, η εικαστική μου πρακτική δεν περιορίζεται στο τελικό έργο, αλλά αναδεικνύει την πορεία δημιουργίας της κίνησης της ίδιας της σκέψης, με στόχο την απομάκρυνση απ' την οικεία εικόνα. Με οδηγό τις ιδιότητες του νερού, όπως κίνηση, ρευστότητα και ασάφεια των ορίων και τον συσχετισμό τους με τη θεωρία του Χάους που δέχεται την τυχαιότητα ως βασικό στοιχείο, καλούμαι να δημιουργήσω μια οπτική σύνθεση με όχι τυχαία δομή, μέσα από απρόβλεπτες, χαοτικές και μη γραμμικές συμπεριφορές. Καταφεύγω λοιπόν, στα πρωτογενή οπτικά στοιχεία της ζωγραφικής, βάση της θεωρίας Kandinsky, το σημείο ως αρχικό κύτταρο της εικαστικής σύνθεσης, τη γραμμή ως τον απόηχο της κίνησης του και το επίπεδο ως το οπτικό υπόβαθρο, με σκοπό τη δημιουργία ενός χαοτικού κόσμου όχι ασύνδετου, αλλά με τάξη και αρμονία όπου χρώματα και σχήματα διαμορφώνονται από εσωτερική δομή. Οι ασύμμετρες διατάξεις και τα επαναλαμβανόμενα σχήματα όπως κύκλοι, γραμμές, σημεία έχουν στόχο τη δημιουργία ρυθμού και εσωτερικής μουσικότητας δημιουργώντας ένα Χάος λόγω πνευματικής ανάγκης που δίνει νόημα και συγκρότηση στο έργο, οδηγώντας το σε μια δομημένη εκφραστική απελευθέρωση. Τα υλικά που χρησιμοποιώ είναι μελάνια, μαρκαδόροι, κλωστές και κομμάτια υφάσματος μεγαλύτερου πάχους πάνω σε λεπτότερο ύφασμα χωρίς προετοιμασία της επιφάνειας. Τα μελάνια με τις ασταθείς ροές υποστηρίζουν το απρόβλεπτο της διαδικασίας. Οι μαρκαδόροι, οι κλωστές και τα παχύτερα υφάσματα, υλικά λιγότερο ρευστά έως σταθερά με καθορισμένα όρια, δηλώνουν την κυριαρχία πάνω στις μεταβολές και τις συνθήκες που οδηγούν σε απρόβλεπτες αλλαγές. Η δημιουργία, τέλος, του ψηφιδωτού, κατασκευασμένο από σμάλτα και γυαλί χρωματισμένο με μελάνι, ενισχύει την αντίθεση μεταξύ ρευστού - απρόβλεπτου και δομημένου - συμπαγούς.
Το Κενό Πρόσωπο της Μνήμης
Χαραλάμπους, Παναγιώτα (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Δεκαπέντε ζωγραφικά έργα με μολύβι 14b σε χαρτί μολυβιού μέσα σε κορνίζες με διαστάσεις 40 x 50 εκ.
Το έργο μου αποτελεί μια βαθιά συναισθηματική καταγραφή της μνήμης και της απώλειας, την απουσία του ανθρώπινου προσώπου με επίκεντρο τον παππού μου που έχει πλέον φύγει από την ζωή. Μέσα από ρεαλιστικά σχέδια με μολύβι, βασισμένα σε σκηνές από οικογενειακές φωτογραφίες, αναπαρίσταται η καθημερινότητα, αλλά με ένα καθοριστικό κενό: την απουσία του προσώπου. Αυτή η απουσία, αντί για αισθητική επιλογή, αποτελεί συνειδητό μέσο για να αποδοθεί ο θάνατος, η φθορά του χρόνου και η συναισθηματική απώλεια. Οι μορφές γίνονται απρόσωπες, ενεργοποιώντας τον θεατή να προβάλει πάνω τους τις δικές του μνήμες και ιστορίες. Η πηγή έμπνευσής μου είναι οι στιγμές της ζωής που χάνονται, οι οικογενειακές αναμνήσεις και η ανθρώπινη ματαιότητα. Η διαδικασία βασίστηκε στη μελέτη και
την επιλογή παλιών φωτογραφιών, από τις οποίες απομόνωσα τις μορφές, διατηρώντας τα περιβάλλοντα και τις συνθέσεις. Μέσα από αυτήν την αφαιρετική προσέγγιση, σχολιάζω την αναπόφευκτη φθορά της ύπαρξης και καλώ τον θεατή να "διαβάσει" το κενό, να το βιώσει. Το έργο λειτουργεί ως μνημείο για όσους έφυγαν, αλλά και ως ποιητική υπενθύμιση της εύθραυστης φύσης της μνήμης και της ανθρώπινης παρουσίας.
Κ Υ Τ Τ Α Ρ Ο
Σταματάκη, Αιθέρια (Πτυχιακή εργασία, 2025-07-09)
Το ΚΥΤΤΑΡΟ είναι μια εικαστική εγκατάσταση. Ένα ενιαίο έργο αποτελούμενο από πολλά μικρότερα αυτόνομα έργα και υποέργα. Κυρίαρχο είναι το ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο το οποίο έχει σχεδιαστεί στο χέρι παραπάνω από χίλιες φορές και είναι ένας κύκλος μέσα σε έναν άλλον μεγαλύτερο κύκλο. Αυτό το σύμβολο ονομάζω ΚΥΤΤΑΡΟ .Είναι το κύτταρο στην πιο απλή και αφαιρετική μορφή που θα μπορούσε να υπάρξει. Τα έργα αυτά είναι διάφορα ασπρόμαυρα σχέδια σε χαρτιά(γυαλιστερά/ματ) διαστάσεων περίπου Α5 /Α4 από υλικά όπως σινική μελάνη , graffity spray, ακρυλικοί μαρκαδόροι κ.α. και κάθε ένα από αυτά έχει τον δικό του μοναδικό όνομα . Τα χαρτιά Α4 έχουν κάποια ασπρόμαυρα σχέδια, ενώ τα Α5 έχουν το καθένα από ένα μοναδικό κύτταρο(σχεδιασμένο με σινική μελάνη) και ένα όνομα(από χρωματιστό ακρυλικό μαρκαδόρο). Πλησιάζοντας κοντά φαίνεται ότι κάθε Κύτταρο, αλλά και κάθε όνομα είναι διαφορετικό κι ας μοιάζουν ίδια από μακριά εκ πρώτης όψεως. Τα ονόματα των κυττάρων είναι γραμμένα σε διάφορες γλώσσες από όλον τον κόσμο. Επιπλέον υπάρχουν 5 μικρά κείμενα-φράσεις σε κορνίζες, τοποθετημένα διάσπαρτα μέσα στην εγκατάσταση με φράσεις από το πεδίο της επιστήμης της βιολογίας σε σχέση με το ΚΥΤΤΑΡΟ, την επιβίωση/εξέλιξή και άρα την συνέχεια της ύπαρξης του οργανισμού και της Ζωής. Ανάμεσά στα σχέδια και καρφωμένοι στον τοίχο,βρίσκονται 3 καμβάδες(σπρέυ ,ακρυλικά ,πλαστικό τοίχου ,μελάνη και μαρκαδόροι) οι δύο εκ των οποίων απεικονίζουν δύο ασπρόμαυρα χέρια να κρατάνε αντικριστά μισό κύτταρο ενώ ο τρίτος (τοποθετημένος πιο μακριά από τους άλλους δύο) δείχνει ένα μεγάλο κύτταρο ενωμένο και ολόκληρο.(Οι διαστάσεις τους είναι Υ=2,15 μ και Π=2,5 μ για τα δυο χέρια και Υ=2,15μ και Π=3μ για τον καμβά με το κύτταρο), Στον χώρο υπάρχει τραπέζι με κάποια χαρτιά Α5 με το ΚΥΤΤΑΡΟ αλλά χωρίς κάποιο όνομα γραμμένο πάνω τους και πολλές χρωματιστές πινέζες σε ένα μεγάλο μπωλ ώστε να μπορεί να τοποθετεί όποιος θεατής θέλει και ''το δικό του κύτταρο΄΄,το δικό του όνομα στην εγκατάσταση. Στον χώρο υπάρχει τραπέζι με κάποια χαρτιά Α5 με το ΚΥΤΤΑΡΟ αλλά χωρίς κάποιο όνομα γραμμένο πάνω τους και πολλές χρωματιστές πινέζες σε ένα μπωλ ώστε να μπορεί να τοποθετεί όποιος θεατής θέλει και ''το δικό του κύτταρο΄΄,το δικό του όνομα στην εγκατάσταση. Ως αποτέλεσμα, το έργο, αλλάζει καθώς περνάει ο χρόνος και ο κόσμος από μέσα του και ποτέ δεν μπορεί να είναι πάλι ίδιο με πριν- όπως ακριβώς συμβαίνει και με κάθε ζωντανό οργανισμό στην φύση που αλλάζει, εξελίσσεται, γερνάει, μεταβάλλεται και επηρεάζεται από ένα σωρό συνθήκες και παράγοντες. Στο κεντρικό σημείο της εγκατάστασης επί του δαπέδου βρίσκεται ένα μικρότερο υποέργο με τον τίτλο DUM SPIRUM ΣΠΕΙΡΑ και είναι μια εγκατάσταση από spray μπουκάλια σπρέυ τοποθετημένα σε σχήμα σπείρας(σαν σαλίγκαρος) τα οποία καταλήγουν σε ένα κιτς, υπερβολικό, φανταχτερό ,συλλεκτικό και εντυπωσιακό μπουκάλι μπράντυ με βελούδινο εξώφυλλο, ανάγλυφες Καρυάτιδες και χρυσά γράμματα, πολύ εντυπωσιακό και όμορφο αλλά κατά τα άλλα άχρηστο(καθώς όταν πλησιάσεις πολύ κοντά συνειδητοποιείς ότι το περιεχόμενο ''είναι σάπιο''(και έτσι είναι!) Λίγο παραπέρα ακουμπισμένη στο πάτωμα, στην είσοδο της σπείρας υπάρχει μια διαλυμένη κορνίζα Α3 με το κείμενο και την λογική γύρω από την εγκατάσταση ''DUM SPIRUM ΣΠΕΙΡΑ'' και ακουμπισμένο σε ένα μικρό τραπέζι εκεί κοντά βρίσκεται και το μικρότερο αυτόνομο έργο ,ένα κόκκινο βιβλίο(δεμένο χειροποίητα με παραδοσιακή τεχνική) που μέσα έχει ασπρόμαυρα σχέδια και στο εξώφυλλο γράφει με κεφαλαία χρυσά γράμματα: ''ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ'' και στο οπισθόφυλλό του: ''ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΝΕΡΟ''.
Και ‘’ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΝΕΡΟ’’ είναι αφιερωμένη και η συγκεκριμένη έκθεση.
Μορφές
Αντωνόπουλος, Χρήστος (Πτυχιακή εργασία, 2025-06-25)
Το έργο μου ασχολείται και παρουσιάζει κατά κύριο λόγο τον άνθρωπο. Αυτός είναι και ο κύριος πρωταγωνιστής της μικρής μας πραγματικότητας. Έτσι κι εγώ με τη σειρά μου, θέλησα να τον αποτυπώσω δημιουργώντας κατά μία έννοια έναν δικό μου κόσμο, όχι και τόσο διαφορετικό από τον πραγματικό. Θέλησα να προσπαθήσω να δώσω στο «ψέμα» ψυχή, με τις εικόνες που παραθέτω να είναι μια δίοδος προς το συναίσθημα αυτού που θα σταθεί απέναντι τους καθώς τον παρασέρνουν σε μια πιο πνευματική και φιλοσοφική αναζήτηση, η οποία ίσως και να μείνει περισσότερο από το έργο αν όχι το ίδιο.
Η αναζήτηση των όγκων, της φόρμας, του τόνου, του σχεδίου και ειδικά το κυνήγι της σύνθεσης, της στάσης και της κίνησης, ίσως να με έφερναν λίγο πιο κοντά στο να αναπαραστήσω τον άνθρωπο έτσι όπως τον έχω στο μυαλό μου. Στα ζωγραφικά έργα χρησιμοποιώ υλικά όπως το κάρβουνο, το μολύβι και τα χρωματιστά μολύβια. Στο χαρακτικό μέρος έχω επιλέξει το ξύλο ως υλικό καθώς θεωρώ ότι μπορεί να αντιπροσωπεύσει την ομορφιά και την ευαισθησία στην τεχνική πάρα την σκληρή επιφάνεια του και με αυτόν τον τρόπο αντανακλάται και η γενικότερη ερμηνεία του έργου. Η δραματικότητα ενός ασπρόμαυρου πίνακα και η ζωντάνια ενός χρωματιστού άλλα και η σύνθεση των δυο αυτών χαρακτηριστικών είναι κάτι που με απασχολούσε. Η επιλογή του υλικού έχει άμεση σχέση με τον σκοπό του κάθε έργου και συμβάλει και αυτό στη συνολική ερμηνεία και όψη. Σκοπός ήταν να αναπαραστήσω τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του ανθρώπου σε μια σειρά έργων όπου κυριαρχεί το στοιχείο του δράματος. Αυτά θεώρησα πως θα επιτευχθούν με τη σωστή διαχείριση και το συνδυασμό των παραπάνω τεχνικών χαρακτηριστικών. Απεικονίζονται φιγούρες είτε μόνες τους σαν απλά σχέδια ενός μοντέλου, κρατώντας όμως πάντα την ταυτότητα (προσωπική-πνευματική) του πραγματικού προσώπου ώστε να είναι όσο πιο αληθοφανές γίνεται εσωτερικά και εξωτερικά, είτε σαν ομάδα δύο ή περισσοτέρων σε μία πιο «ολοκληρωμένη» εικόνα, λέγοντας έτσι μια μικρή ιστορία. Η ύπαρξη και η ανυπαρξία ενός χώρου θα δούμε ότι διαφέρει ανά έργο με σκοπό την ανάδειξη ή όχι ενός ή διαφόρων στοιχείων μέσα σε αυτό. Πραγματεύονται με λίγα λόγια σκηνές της καθημερινότητας, αλλά και την επίδραση ορισμένων καταστάσεων αυτής στους χαρακτήρες του έργου και κατ’ επέκταση στον θεατή. Επιδιώκοντας λοιπόν τα παραπάνω, τον λόγο έχει η αντίθεση του συνόλου του έργου, που μας βοηθάει να συμπεράνουμε με έναν τρόπο, πως μέσα από κάτι δραματικό ίσως και να γεννηθεί κάτι όμορφο.