Δασκαλοθανάσης, Νίκος, 1961-Κατσίκας, ΑναστάσιοςΣεβαστίκογλου, ΠέτροςΒενετόπουλος, Χαράλαμπος, 1973-Φραγκόπουλος, Κωνσταντίνος2022-11-212022-11-212005https://artia.asfa.gr/handle/artia/49Βιβλιογραφία: σ. 113-115Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης"Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος μας βίωσε την περιπέτεια της τέχνης του 20ού αιώνα - και ως ένα βαθμό συνεχίζει να τη βιώνει - η διήγηση του Πλίνιου μοιάζει να συμπυκνώνει για μας ορισμένες «αδιαμφισβήτητες αλήθειες» σχετικά με το τι είναι η ζωγραφική, τόσο μάλιστα που μας φαίνεται ότι αυτή η απόλυτα πιστή αποτύπωση της όψης των πραγμάτων είναι και η «φυσική αντίληψη» της τέχνης. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πορεία που ακολουθεί η τέχνη στην αρχαία Ελλάδα σχετίζεται με το πνεύμα του ανθρωπισμού, το ενδιαφέρον για το άτομο, για τα προσωπικά του βιώματα, τα συναισθήματα και τις αγωνίες, που προαναγγέλλεται από τα ομηρικά έπη και τη λυρική ποίηση, πριν το δούμε να εκφράζεται και στις εικαστικές τέχνες. Σε επιβεβαίωση μιας τέτοιας άποψης έρχεται η Αναγέννηση που δείχνει πως το πνεύμα του ανθρωπισμού όντως συμπορεύεται με μια τάση παραστατικής τέχνης που επιδιώκει το τέλειο αντίγραφο της όψης των πραγμάτων. Αν ισχύει αυτό, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι καθώς ο δυτικός πολιτισμός, βασισμένος σ’ αυτό το ανθρωπιστικό πνεύμα, εξαπλώνεται και «παγκοσμιοποιείται», το εικονιστικό «πρότυπο» του τέλειου ομοιώματος, που ξεκινά στην αρχαία Ελλάδα και ολοκληρώνεται με τη φωτογραφία και τον κινηματογράφο, γίνεται δεκτό και κατανοητό σε όλο τον πλανήτη.115elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΔιατριβέςΚινηματογράφοςΨηφιακή τέχνηΚινούμενα σχέδιαΜεταπτυχιακή εργασία