Τρανός, ΝίκοςΓιωργηλάκης, ΜάρκοςΖυγομαλά, Περσεφόνη2024-02-092024-02-092023-10https://artia.asfa.gr/handle/artia/437Mέσα στην κουζίνα βρίσκεται η Π. με την γιαγιά της Ε.. Η γιαγιά Ε. ξεκινάει να τραγουδάει ενώ πλένει τα πιάτα. Η Π. ηχογραφεί με μαγνητόφωνο). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Μυρωμένο φυσούσε τ' αγέρι κι ήταν κάτασπρες οι λεμονιές και φτερούγιζαν σε όλα τα μέρη γοργά χελιδόνια που χτιζαν φωλιές, μεθυσμένοι απ’ την αύρα του Απρίλη ένα ζεύγος φιλιόταν γλυκά κι ένας γέροντας με τρέμοντα χείλη τους χαμογελούσε μελαγχολικά, αχ καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν, σαν αστέρι διαβατικό σαν λουλούδι μεθυστικό κι όταν είναι φευγάτα πίσω ποτέ δε γυρνούν.Όπως δε γυρνάει μια στιγμή στην πηγή το ποτάμι (κάνει κορόνα) που τρέχει με ορμή. (Η Π. γελάει και χειροκροτάει ενώ η γιαγιά Ε. ανοίγει την βρύση). Π: Μπράβο, μπράβο, μπράβο γιαγιά! (Η γιαγιά Ε. τακτοποιεί τα μαχαιροπίρουνα). Π: Τα γιασεμιά θέλω! ΓΙΑΓΙΑ Ε: Εε;; Π: Τα γιασεμιά θέλω! (Η γιαγιά Ε. ανοίγει την βρύση). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Ναι αλλά πρέπει να έχω και την παρτετούρα. Π: Όχι οχι, θέλω το άδικα πήγαν τα νιάτα μου. (Η γιαγιά Ε. αρχίζει να τραγουδάει ξανά). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Άδικα πήγαν τα νιάτα μου, κι είναι τα χρόνια φευγάτα μου αφού δε σ' είχα γνωρίσει, (τακτοποιεί μαχαιροπίρουνα) μέσα στου ηλίου τη δύση.Άδικα πήγαν τα νιάτα μου, νέα τρελή μαυρομάτα μου, δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά τα χιονάτα μου.Καθώς γυρνούσα απ’ της ζωής το πανηγύρι, με πικραμενη καρδιά και αδειανή, στάθηκα μπρος απ' το μοιραίο το γιοφύρι, κι όποιος περνά παύει πια να πονεί, Κι εκεί που γύρναγα κοιτώντας προς τα πίσω, μέσα στον δρόμο μου τον μακρινό, λίγες μορφές μου ‘τυχε να αγαπήσω, έλαμψε εν' άστρο ξαφνικά στον ουρανό. (παύση – ανοίγει την βρύση) Ιραριραριραρα περισσή, Πώς να στο πω ήσουν εσύυυ .Άδικα πήγαν τα νιάτα μου (χτυπάει τα πόδια της στο πάτωμα με ρυθμό) κι είναι τα χρόνια φευγάτα μου, αφού δε σε έχω γνωρίσει πάρα στου ηλίου τη δύση, άδικα πήγαν τα νιάτα μου, νέα τρελή μαυρομάτα μου, δεν είναι πια για φιλιά τα μαλλιά, τα χιονάτα μου. (Η Π. χειροκρότάει και η γιαγιά Ε. ανοίγει την βρύση). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Ποιος μ' ακουει παρακαλώ; Είναι κάποιος ομορφος; (Γελάνε και οι δύο. Ακούγεται η βρύση και θόρυβος πιάτων). ΓΙΑΓΙΑ Ε: Για πες μου.. Είναι μουσικός; Π: Δεν σ' ακούει κανένας… ΓΙΑΓΙΑ Ε: Αλλά; Π: Σ' ακούει ένα, ένα μηχάνημα… ΓΙΑΓΙΑ Ε: Αααα!6elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΓλυπτικήΠτυχιακή εργασία