Μελανίτης, ΙωάννηςΣακλάς, Εμμανουήλ2024-04-162024-04-162024https://artia.asfa.gr/handle/artia/451Όταν ακούμε τον παφλασμό της θάλασσας, το βουητό του ανέμου ή το τριζοβόλημα της φωτιάς, βιώνουμε έναν αισθητηριακό κορεσμό, συλλαμβάνοντας τέτοια φαινόμενα ως συνεχή, αντί γι αυτό που είναι στην πραγματικότητα: γαλαξίες αναρίθμητων γεγονότων πέραν του φάσματος της αντίληψης μας. Ο φιλόσοφος Michel Serres προσδιορίζει τον θόρυβο ως το μόνο πραγματικό συνεχές: μια «αρχέγονη σούπα» άπειρης πληροφορίας από την οποία αναδύονται όλες οι μορφές και τα σήματα. Η προσέγγιση του θορύβου ως εννοιολογικού πυρήνα μιας καλλιτεχνικής πρακτικής μοιάζει με οξύμωρο εγχείρημα, καθώς μόλις αποκτήσει μορφή, ο θόρυβος παύει να εκφράζει αυτή την κοσμική υπόκρουση απεριόριστων πιθανοτήτων που τον συγκροτεί και μεταλλάσσεται σε ιδιομορφία.9elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΒουητόΑταξίαΘόρυβοςΓαλαξίαςΧάοςΣύγχρονη ΤέχνηΠτυχιακή εργασία