Χαραλαμπίδης, ΝίκοςΠαπαδουράκη, Ελευθερία2025-07-092025-07-092025-06-25https://artia.asfa.gr/handle/artia/715Στην παρούσα καλλιτεχνική πρακτική διερευνούνται οι έννοιες, υλικότητα, χρονικότητα, αποδόμηση και αναδιάταξη, μέσα από την επανάχρηση παλιών κεραμικών θραυσμάτων, ως φορέων μνήμης, ίχνους και μεταμορφωτικής ενέργειας. Τα θραύσματα, άλλοτε λειτουργικά αντικείμενα που έχουν απολέσει την αρχική τους χρηστικότητα, αποκτούν νέα υπόσταση. Η πράξη της συλλογής, ταξινόμησης και ένταξης των θραυσμάτων σε νέες μορφές λειτουργεί ως συμβολική πράξη ανασυγκρότησης του παρελθόντος και της μνήμης. Παράλληλα, η κατασκευή νέων κεραμικών θραυσμάτων λειτουργεί ως πράξη αναβίωσης, αναδεικνύοντας τον διάλογο με το παρελθόν. Σε αντιπαραβολή -και ταυτόχρονα σε διάλογο- με τα κεραμικά θραύσματα, τα έργα με θραύσματα πλεξιγκλάς προσφέρουν μια πιο αφαιρετική, σύγχρονη γλώσσα. Ενισχύουν την σύγκλιση παραδοσιακών και σύγχρονων υλικών, προτείνοντας ένα νέο εικαστικό λόγο που κινείται ανάμεσα στη μνήμη, την επαναχρησιμοποίηση και τον πειραματισμό. Το διαφανές πλεξιγκλάς, τονίζει την σχέση ανάμεσα στο υλικό ίχνος και την μνήμη, ανάμεσα στην ιστορική ύλη και την υπέρβασή της. Οι κεραμικές πλάκες λειτουργούν ως σταθερό έδαφος, ως επιφάνειες που φέρουν σύμβολα, ενσωματώνουν μνήμες και πολιτισμικές αναφορές, άλλοτε αναγνώσιμες και άλλοτε αινιγματικές. Οι πλάκες λειτουργούν ως σήματα ή μαρτυρίες για κάτι που έχει χαθεί, αλλά επιμένει να εγγράφεται στο παρόν. Το μαύρο και το άσπρο χρώμα πάνω στις πλάκες, αντιπροσωπεύει τη δυαδικότητα: φως και σκοτάδι, παρουσία και απουσία, ζωή και θάνατος, κενό και πλήρωση. Αυτή η έντονη αντίθεση προσδίδει στα έργα μια σχεδόν τελετουργική αίσθηση.24elAttribution 4.0 InternationalΥλικότηταΧρονικότηταΑποδόμησηΑναδιάταξηΜνήμηΘραύσμαΠτυχιακή εργασίαMaterialityTemporalityDeconstructionReorganization,MemoryFragment