Πούλος, Παναγιώτης, 1954-Τσεκούρα, Κατερίνα2022-11-242022-11-242007https://artia.asfa.gr/handle/artia/179Βιβλιογραφία: σ. 19Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης"«Αν η φαινομενολογία υπήρξε κίνημα προτού γίνει διδασκαλία ή σύστημα, τούτο δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε πόζα. Είναι κοπιαστική σαν το έργο του Μπαλζάκ, του Προύστ, του Βαλερύ ή του Σεζάν - το ίδιο προσεκτική κι εκστατική, με την ίδια απαίτηση συνείδησης, με την ίδια θέληση να συλλάβει το νόημα του κόσμου ή της ιστορίας την ώρα που γεννιέται. Απ’ αυτή την άποψη ταυτίζεται με την προσπάθεια της νεότερης σκέψης». Η φιλοσοφία επιχειρεί να αποκαλύψει την πρωταρχική έννοια των πραγμάτων μέσα από ένα είδος αρχαιολογίας, μέσα από μια μορφή σκέψης που δέχεται τα πολιτισμικά και κατηγοριακά πράγματα που είναι παρόντα στον κόσμο μας. Προσπαθεί να βρει τα ίχνη των εναργειών που επιστρώθηκαν η μια πάνω στην άλλη, στην διανοητική μας ιστορία. Προσπαθεί να επιστρέφει στο σημείο όπου έλαβαν χώρα οι πρώτες ακατέργαστες διαφοροποιήσεις, εκείνες που εγκαθίδρυσαν αυτό που δίδεται τώρα σε εμάς, να σκάψει μέσα τους έτσι όπως ίστανται ενώπιον μας, και να τα εκδιπλώσει ως προς αυτό που ενυπάρχει μέσα τους. Αυτή η φιλοσοφική αρχαιολογία δεν αποτελεί μια μορφή εμπειρικής ιστορίας, και δεν βρίσκει τις πρωταρχικές της πηγές στα αρχαία κείμενα, αν και κάνει χρήση της ιστορίας και των κειμένων. Αυτά δεν μας δίδουν ωστόσο τις εξηγήσεις που ζητάμε στην διερεύνηση για την προέλευση των πραγμάτων. Το να φθάσουμε στην ουσία των πραγμάτων σημαίνει να φθάσουμε στο αρχαϊκό και το πρωταρχικό. Αυτός είναι ο τρόπος που ίσταται το έργο τέχνης μπροστά μας, και με αυτόν τον τρόπο θα το προσεγγίσουμε.19elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΔιατριβέςΦαινομενολογίαΤο αποκαλυπτικό στοιχείο του έργου τέχνηςΜεταπτυχιακή εργασία