Vlastaras, VassilisΛιανός, Παναγιώτης Γ.2022-12-052022-12-052019https://artia.asfa.gr/handle/artia/322Βιβλιογραφία: σ. 16-18Θεωρητικό σκέλος μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας.Στο dvd-rom υπάρχει και το εικαστικό σκέλος της εργασίαςΠρόκειται για μια πολυφωνική αφήγηση που έχει σκοπό να φωτίσει τις εντάσεις που δημιουργούνται με την συνύπαρξη της κυρίαρχης κανονιστικής και της αποκλεισμένης (υπο)κουλτούρας. Στο έργο αυτό αναζητούνται τα σημεία τριβής και σύγκλισης μεταξύ των: α) κάθετων, ιεραρχικά οργανωμένων τρόπων μετάδοσης της γνώσης και συνεργασίας οι οποίοι δομούν το ακαδημαϊκό περιβάλλον και των β) οριζόντιων, τρόπων μετάδοσης, οι οποίοι ακμάζουν σε περιβάλλοντα ομότιμων δρώντων όπως στις υποκουλτούρες του graffiti και του τατουάζ. Σε αυτούς τους χώρους έχω κινηθεί κατα μεγάλο μέρος της ζωής μου, αναπτύσσοντας βιωματική γνώση, γεγονός το οποίο έχει διαποτίσει με πρακτικές συνδημιουργίας την καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική μου δράση. Οι σχέσεις των συμμετεχόντων σε αυτές τις υποκουλτούρες κινούνται ως επί το πλείστον σε ένα πλαίσιο ισότητας, κάτι που εγγράφεται με όρους αλληλοβοήθειας και αμοιβαίου σεβασμού στη δυνατότητα του καθενός να προσφέρει την προσωπική δημιουργική του οπτική για την διεύρυνση της αντίληψης και του έργου του άλλου. Η πολυφωνία, όπως θα εξηγηθεί και παρακάτω, έγκειται στην εξ’ορισμού αποδοχή της πληθώρας τρόπων έκφρασης και στην συνειδητοποίηση της ελλειματικότητας των ατόμων ως μονάδες. Η συνύπαρξη σε κοινότητες και ομάδες, δηλαδή σε “crews”, όπως είναι γνωστά στην hip-hop κουλτούρα, έρχεται από πολύ νωρίς στην πραγματικότητα των υποκειμένων, λόγω της παραπάνω συνειδητοποίησης. Στην παρούσα μελέτη προβαίνω αρχικά σε μια διασαφήνιση του μέσου της επιτελεστικής διάλεξης, βασισμένη κυρίως σε τέσσερα άρθρα των Manuel Pessoa, Patricia Milder, Βαγγέλη Αθανασόπουλου και Frank Rike. Η βιβλιογραφία και η αρθρογραφία είναι σχετικά περιορισμένη και τα άρθρα αυτά συνιστούν ουσιαστικά την βάση της. Στη συνέχεια, αναλύοντας το περιεχόμενο της επιτελεστικής διάλεξης ορίζω τα παράλληλα αφηγηματικά μονοπάτια μέσω των οποίων προσεγγίζω τα ζητήματα που τέθηκαν. Επιδιώκω την ψηλάφηση των κοινών σημείων, τα οποία αναπτύσσονται στις πρακτικές που εξασκώ (μεταξύ graffiti και δερματοστιξίας αφενός και αρχιτεκτονικής και τέχνης αφετέρου), συνδιαλεγόμενος ταυτόχρονα με το ακαδημαϊκό συγκείμενο. Εξηγώ τους λόγους για τους οποίους στρέφομαι στη συνεργασία και σε συλλογικές δράσεις και μεθόδους οριζόντιας αποκομιδής γνώσης και τους λογους για τους οποίους θεωρώ ότι κάτι τέτοιο βρίσκεται στον αντίποδα του Ηollowcene man ως την ενσάρκωση του σύγχρονου ανθρώπου. Διαφορετικές οπτικές γωνίες ιδωμένες από θέσεις στις οποίες έχω υπάρξει (μαθητή, δασκάλου και συνεργάτη), προκαλούν τριγμούς στην σαφή διάκριση μεταξύ των ανωτέρω ρόλων. Συγχρόνως, αναφέρονται κάποια θεωρητικά εργαλεία, τα οποία κάνουν δυνατή την σύνθεση των παραπάνω και εμφανίζουν τις τομές μεταξύ των πρακτικών οι οποίες αναφέρονται. Πρόκειται για τα υποκεφάλαια Πρακτικές και Εργαλεία της Υποκουλτούρας και Υποκουλτούρα και Σημειώσεις στην υποκουλτούρα και στη διανόηση: ταξικές και έμφυλες αναλύσεις. Τέλος, αποσαφηνίζονται οι λόγοι δημιουργίας ενός videogame ως εργαλείου αφήγησης, ριζωμένου στον ψηφιακό χώρο, κοινό τόπο της σύγχρονης εποχής. Χρησιμοποιώντας το κατά τη διάρκεια της επιτελεστικής διάλεξης αναζητείται μία διττή πραγμάτωση του αφηγήματος. Η χρήση του Ηollowcene man ως άβαταρ περιπλάνησης σε αυτόν τον εν δυνάμει χώρο παράγει αμφίσημους συσχετισμούς αναφορικά με την συγκρότηση των ταυτοτήτων και των σχέσεων στο σήμερα.18elΑναφορά Δημιουργού 4.0 ΔιεθνέςΔιατριβέςΥποκουλτούραΒιντεοπαιχνίδιαΑφήγησηΠολυφωνίαΕπιτέλεσηΕπιτελεστική διάλεξηΜεταπτυχιακή εργασίαPerformanceSubculturesGraffitiVideogamesAvatarPerformance lecture