Λινάρδου, ΚαλλιρρόηΒάτος, Γεώργιος2022-11-292022-11-292021https://artia.asfa.gr/handle/artia/265Περιέχει βιβλιογραφίαΣκοπός της παρούσας εργασίας, είναι να παρουσιάσει την εξέλιξη της εκκλησιαστικής ζωγραφικής στο σύγχρονο Ελληνικό κράτος. Αυτή η χρονική περίοδος των διακοσίων χρόνων μπορεί να χωριστεί σε δύο μεγάλες υποπεριόδους. Η πρώτη ουσιαστικά ξεκινάει με την περίοδο της Βαυαροκρατίας και θα διαρκέσει μέχρι τον μεσοπόλεμο. Είναι μια περίοδος που η κεντρική πολιτική εξουσία επιβάλει ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ιδίωμα στην εκκλησιαστική ζωγραφική, ιδίωμα Δυτικής προέλευσης, γνωστό και ως «Ναζαρηνό». Αυτό το στυλ θα αναδειχτεί ως κυρίαρχο για περισσότερο από έναν αιώνα. Κύριος στόχος των εμπνευστών του ήταν να αντικαταστήσει το προγενέστερο Βυζαντινότροπο – λαϊκό εικαστικό ιδίωμα που υπήρχε στην προεπαναστατική Ελλάδα, ιδίωμα το οποίο η Αντιβασιλεία έκρινε ότι δεν συμβάδιζε με την «πολιτισμική αναγέννηση» του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Η Μικρασιατική καταστροφή θα σημάνει – μαζί με τον επαναπροσδιορισμό της καλλιτεχνικής γλώσσας στην κοσμική ζωγραφική – και την επανεμφάνιση (ή την προσπάθεια αναβίωσης) της Βυζαντινής ζωγραφικής. Θεωρητικά κάτι τέτοιο ακούγεται αδόκιμο στον βαθμό που η Βυζαντινή ζωγραφική έπαψε να υπάρχει το 1453. Σωστότερο θα ήταν να μιλήσουμε για την προσπάθεια δημιουργίας μια νέας εικαστικής γλώσσας στην εκκλησιαστική ζωγραφική (κυρίως ιστορήσεις ναών και φορητές εικόνες), η οποία θα στηρίζεται στην Βυζαντινή ζωγραφική παράδοση. Ήταν μια γλώσσα, που τουλάχιστον στο αρχικό της στάδιο, συνδύαζε την Βυζαντινή ζωγραφική με στοιχεία της λαϊκής παράδοσης, παράγοντας μια τέχνη που δείχνει περισσότερο οικεία σε σύγκριση με το Ναζαρηνό ιδίωμα που είχε κυριαρχήσει για έναν αιώνα74elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΠτυχιακές εργασίεςΒασιλάκης ΜιχάληςΑγιογραφίεςΕκκλησιαστική ζωγραφικήΑναγέννησηΜικρασιατική καταστροφήΠτυχιακή εργασία