Σπηλιόπουλος, ΜάριοςΓερούκαλης, Δημήτρης2025-11-132025-11-132025-10-27https://artia.asfa.gr/handle/artia/794Η εργασία εξετάζει την θεματική “Μπανταλή αφήγηση και κάτι ακόμα” ως μια δημιουργική σύνθεση που γεφυρώνει το παρελθόν με το παρόν, εστιάζοντας στην οικειοποίηση παραδοσιακών μοτίβων της Ηπείρου και των Βαλκανίων και την ένταξή τους σε ένα ψηφιακό, pop (λαϊκό) πλαίσιο. Μέσα από τη σύγκριση εφαρμοσμένων τεχνών και “υψηλής τέχνης”, διερευνάται η δυνατότητα μετατόπισης της λειτουργικότητας των λαϊκών μοτίβων προς νέα εννοιολογικά συμφραζόμενα. Το θεωρητικό υπόβαθρο αντλείται από την αισθητική θεωρία του Ιμμάνουελ Καντ για την έννοια του ωραίου, από τις αναλύσεις του Walter Benjamin για τη μαζική αναπαραγωγή, αλλά και από τον Marshall McLuhan σχετικά με τα μέσα ως επεκτάσεις της ανθρώπινης αντίληψης. Η εργασία αναλύει την ιστορική και πολιτισμική διάσταση της εικόνας, από τη βυζαντινή και λαϊκή παράδοση έως τη σύγχρονη νεοελληνική τέχνη, εντοπίζοντας τη συνέχεια και την αναδιαπραγμάτευση των εθνικών αφηγημάτων. Παράλληλα, επιχειρείται η σύνδεση της εικαστικής πρακτικής με την κινηματογραφική αφήγηση, ειδικότερα με την ταινία του Ράντου Ζούντε “Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό”, ώστε να αναδειχθεί η κοινή προβληματική γύρω από την ταυτότητα, τη μνήμη και τον φόβο απέναντι στη σεξουαλικότητα. Εντέλει, η “Μπανταλή αφήγηση” δεν επιδιώκει τη συγκρότηση μιας σταθερής και ενιαίας ταυτότητας, αλλά τη διάλυση των στεγανών της, προτείνοντας μια υβριδική και πολυεστιακή πρόσληψη της εικόνας. Μέσα από την αισθητική επεξεργασία, το στιλιζάρισμα(1) και τη συνάντηση διαφορετικών παραδόσεων, αναδεικνύεται η δυναμική του έργου ως κριτικής πρακτικής που αμφισβητεί τα όρια ανάμεσα στην εθνική μνήμη και τη σύγχρονη ψηφιακή κουλτούρα.32elΟικειοποίησηΖωγραφικήΠαράδοσηΜεταπτυχιακή εργασίαAppropriationPaitingTraditional