Κανιάρη, ΑσημίναΚαραβέλα, Αλεξία2024-06-202024-06-202015https://artia.asfa.gr/handle/artia/516Στην αρχή του 21ου αιώνα μοιάζει να έχει επέλθει μια αφομοίωση των περισσότερων διακριτικών χαρακτηριστικών της λαϊκής τέχνης, όπως αυτά εμφανίζονται στην αρχή της βιομηχανικής εποχής από τη δυτική μεταβιομηχανική τέχνη, η οποία, μέσα από την πορεία της ιστορίας της, αναδεικνύεται τελικά : σε "μια σύνθετη και πολλαπλή, οργανικά αξεδιάλυτη ενότητα του εργαλείου και του προϊόντος του, του οργάνου και της ενέργειας του - της αιτίας πιο πέρα και του αποτελέσματος της". Μέσα από λειτουργίες όπως η επανάληψη, η επανάχρηση, η οικειοποίηση, η αντιγραφή και η συλλογικότητα, οι πρακτικές ενός ανοιχτού συστήματος πολιτισμού, όπως η λαϊκή τέχνη. Η μοναδική ιδέα αντικαθίσταται από τα συμπλέγματα ιδεών και η πνευματική ιδιοκτησία από το πρόσταγμα μίας κοινοκτημοσύνης των πνευματικών αγαθών, ως πρώτη ύλη για εκ νέου επεξεργασία. Μέσα από τη λειτουργία του διαδικτύου (web), οι ιδέες αυτής της παγκόσμιας κοινότητας συνυφαίνονται, δημιουργώντας έναν νέο συμπυκνωμένο κώδικα επικοινωνίας. Αυτή η διαδικασία αναδιοργάνωσης, θα μπορούσε να ιδωθεί και ως η δυναμική τάση ενός αυτού- οργανωμένου συστήματος (self - organazing system) ενώ οι χρήστες / δημιουργοί του πιο μεγάλου υφαντού, του internet, ως το σύγχρονο παράλληλο του προβιομηχανικού χειροτέχνη, με την επιστροφή σε μία παραγωγική διαδικασία όπου συνυπάρχουν ταυτόχρονα προϊόν, εργαλείο και μέσο (medium) σε μία διαρκή κυκλική κίνηση. Το έργο "η Χείρα" είναι διαρκής προσπάθεια του εντοπισμού μίας φόρμας, που ενοποιεί ετερόκλητες πληροφορίες, αντικείμενα και εμπειρίες.[....]32elAttribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 InternationalΙδέαΒιομηχανική εποχήΔιαδίκτυοΛαική τέχνηΎφανσηΜεταπτυχιακή εργασία