Χανδρής, ΠαντελήςΓουδές, Ιωάννης2024-07-052024-07-052024-06-12https://artia.asfa.gr/handle/artia/535Από καθαρά θρησκευτικής απόψεως, το τάμα ενσαρκώνει μια διττή φύση: αποτελεί ταυτόχρονα προσφορά και αίτημα. Λειτουργεί ως δώρο προς τη θεία απεικόνιση της συμφιλίωσης και ταυτόχρονα εκφράζει έναν πόθο για αποκατάσταση. Αυτή η πράξη καθιερώνει μια οικονομία ανταλλαγής μεταξύ του ιερού και του ικέτη. Παραδοσιακά, ένα τάμα διαθέτει επίπεδη επιφάνεια με ανάγλυφη εντύπωση—μια εξοχή που σχηματίζεται με σφυρηλάτηση από την πίσω πλευρά—η οποία συμβολίζει το προσφερόμενο όργανο. Αυτή η ανάγλυφη εξοχή προεξέχει από την επιφάνεια του αλουμινίου, τονίζοντας το αντικείμενο της αφοσίωσης. Οι εγχαράξεις του “T(R)AMATA” λειτουργούν αντιστρόφως. Τα αντικείμενα απεικονίζονται στις αρνητικές τους μορφές, σαν να φαίνονται από την αντίθετη πλευρά όπου έγινε η επέμβαση—αυτή τη φορά όχι από σφυρί, αλλά από ένα tattoo gun. Εδώ, τα απεικονιζόμενα αντικείμενα δεν είναι πλέον εξοχές αλλά εσοχές/εισβολές. Τόσο δομικά όσο και ερμηνευτικά, επικαλούνται το τραύμα: μια χαραγμένη μνήμη ενός ξένου σώματος που άφησε το αποτύπωμά του σε μια κάποτε άθικτη και παρθένα επιφάνεια. Τι αποκαλύπτεται από αυτή την αντιστροφή; Εδώ, η διαδικασία της ανάμνησης καταγράφεται ως 'ίχνος'—ένα στοιχειωμένο αποτύπωμα αυτού που δεν υπάρχει πια, τονίζοντας την απουσία αντί της παρουσίας ή καλύτερα, μια παρουσία που αναδεικνύεται πιο έντονα μέσω της απουσίας. Το χαραγμένο αντικείμενο είναι παρόν μέσα στην απουσία του, ενσαρκώνοντας την πιο ακραία μορφή παρουσίας. Λειτουργεί ως μαρτυρία και ωδή στον δημιουργό του και ως ανάμνηση αυτού. Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά τάματα, στις εγχαράξεις του “T(R)AMATA” δεν ολοκληρώνεται η διαδικασία της "θεραπείας". Το όργανο δεν αποκαθίσταται ποτέ στην ολότητά του· αντίθετα, παραμένει σε κατάσταση νόσησης, φιλοξενώντας επ' αόριστον μια εισβολή, την τοπολογία του τραύματος. Οι εγχαράξεις του “T(R)AMATA”, εκτεθειμένες ανάποδα, δηλαδή από την πίσω πλευρά, ως αποτυπώματα, αποκαλύπτουν τα καταγωγικά τους θεμέλια—εκθέτουν τον τόπο συνάντησης μεταξύ του απόντος οργάνου και του παρόντος αποτυπώματός του. Στέκονται ως μάρτυρες καθεαυτά. Ενώ στην αγγλική γλώσσα η λέξη "μάρτυρας" (martyr) χωρίζεται σημασιολογικά σε "martyr" και "to bear witness," στην ελληνική γλώσσα παρουσιάζει έναν ενδιαφέρον δυϊσμό. Στα ελληνικά, μάρτυρας είναι τόσο αυτός που “ακούει ή βλέπει κάτι τη στιγμή που κάτι γίνεται (αυτόπτης μάρτυρας)” όσο και αυτός που “βασανίστηκε ή και θανατώθηκε για τις πεποιθήσεις του”. Τι κερδίζουμε λοιπόν από την ανάγνωση αυτών των δύο διακριτών εννοιών που μοιράζονται την ίδια λέξη αλλά έχουν διαφορετικές σημασιολογικές αποχρώσεις; Ο μάρτυρας παύει να είναι ένας αποκομμένος και αντικειμενικός τρίτος παρατηρητής ενός εξωτερικού γεγονότος και μετατρέπεται στη μόνη μαρτυρία της συνάντησης. Εδώ πια μιλάμε για έναν μάρτυρα που όχι μόνο παρατηρεί και αφηγείται, αλλά εμπλέκεται σωματικά και τραυματίζεται βαθιά από τη συνάντηση. Η επιφάνεια του αλουμινόχαρτου στο “T(R)AMATA” λειτουργεί ως αυτού του είδους μάρτυρας. Δεν φέρει απλώς μαρτυρίες· τις ενσαρκώνει.8elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΣώμαΜάρτυραςΤραύμαΑλουμινόχαρτοΤάμαΕγχάραξηΠληγήΠτυχιακή εργασίαBodyMartyrTraumaAluminum Foil,VotiveEngravingWound