Μελανίτης, ΓιάννηςΛαζαρίδου, Κωνσταντίνα2024-10-172024-10-172024-07-19https://artia.asfa.gr/handle/artia/579Ο δημόσιος χώρος με απασχολούσε από καιρό. Η διάδραση με τον κόσμο που τον συγκροτεί και η εφημερότητα ενός αντικειμένου μέσα σε αυτόν είναι καταστάσεις με τις οποίες ήθελα να αλληλεπιδράσω. Ξεκίνησα να φτιάχνω κεραμικά πλακάκια και να τα τοποθετώ στην Αθήνα, κυρίως στις γειτονιές που νιώθω πιο οικεία. Θέλησα να εξερευνήσω πώς αυτή η διαδικασία μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ του χώρου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Οι κεραμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο καταγράφηκαν ως ένα οδοιπορικό μέσω βίντεο και ενός κεραμικού τετραδίου. Το πέρασμα του χρόνου, η αρχή, το τέλος, η μέρα, η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος είναι έννοιες που διατρέχουν το σύνολο του έργου. Οι στιγμές μιας ζωής άλλοτε μοιάζουν στατικές και άλλοτε σε κίνηση. Ο χρόνος παγώνει μέσα στην κλεψύδρα ή τρέχει γρήγορα, ανάλογα με τα συναισθήματα. Το έργο συνολικά, αλλά και τα επί μέρους κομμάτια του, έχουν καθένα τη δική τους διάρκεια, αλλά και όλες μαζί μια ενιαία ροή. Φυτά, άνθρωποι και ζώα δεν υπάρχουν ξεχωριστά, αλλά σε αλληλεπίδραση. Το άτομο, όπως και τα κεραμικά, είναι πάντα ευάλωτο στις μεταβολές—διαλύεται και ανασυγκροτείται. Τα όρια είναι ρευστά.1elAttribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 InternationalΔημόσιος χώροςΕφήμεροΜεταβολέςΠτυχιακή εργασίαPublic spacesEthemeralChanges