Μαυροειδάκου, Γεωργία Π.2022-11-252022-11-252018https://artia.asfa.gr/handle/artia/218Περιέχει βιβλιογραφίεςΗ παρούσα εργασία έχει σκοπό να παρουσιάσει το φαινόμενο της αυλικής αγάπης και πώς ο όρος αυτός ξεπήδησε μέσα από την αυλική κουλτούρα και την λογοτεχνική παράδοση της μεσαιωνικής Ευρώπης. Αφετηρία αποτελεί η ποίηση των τροβαδούρων, στη νότια Γαλλία, που στιγμάτισε την τέχνη, όχι μόνο του Μεσαίωνα, αλλά και των μετέπειτα αιώνων. Σε αυτό το πλαίσιο παρουσιάζεται η θέση που η αγάπη και ο έρωτας κατείχαν στην ποίηση των τροβαδούρων του 12ου κυρίως αιώνα, μέσω της ανάλυσης της έννοιας του fin’amor. Στη συνέχεια θα με απασχολήσει η πραγματεία του Andrea Capellanus De Amore, που λειτούργησε καταλυτικά στη διαμόρφωση και εξέλιξη του πλέγματος των αντιλήψεων περί έρωτα στο Μεσαίωνα, σε αυτό που σήμερα ευρέως αναγνωρίζουμε ως αυλική αγάπη. Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να μην ιδωθεί στα πλαίσια της φεουδαλικής κοινωνίας, καθώς είτε αντικατοπτρίζει όντως τις πρακτικές των αριστοκρατών είτε όχι, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δημώδους ερωτικής λογοτεχνίας, και παρήχθη μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Τέλος, θεώρησα εξαιρετικά ενδιαφέρον, να εξετάσω πώς η ιδέα της αυλικής αγάπης έχει διαποτίσει πέρα από τη λογοτεχνία και την καλλιτεχνική παραγωγή του Ύστερου Μεσαίωνα, πρωτίστως την εικαστική. Πώς δηλαδή όλες αυτές οι «ρομαντικές» για εμάς σήμερα πρακτικές, οι κανόνες συμπεριφοράς, τα πρωτόκολλα και εν γένει οι κωδικοποιημένες σχέσεις των δύο φύλων, μπορούν να ανιχνευθούν μέσω αντικειμένων κοσμικής τέχνης. Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, χειρόγραφα και τέχνης έργα που δεν έλειπαν από ένα αριστοκρατικό σπίτι της εποχής και αντικατοπτρίζουν αντιλήψεις και πρακτικές που λιγότερο ή περισσότερο φωτίζουν τον τρόπο ζωής, την κοινωνική συγκρότηση και τις παγιωμένες συμβάσεις του Ύστερου ευρωπαϊκού Μεσαίωνα.91elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΠτυχιακές εργασίεςΜεσαιωνική τέχνηΑυλές και αυλικοίΤροβαδούροιΠτυχιακή εργασία