Γκινοσάτης, ΔημήτρηςΚαρπούζης, Γιάννης2022-11-222022-11-222013https://artia.asfa.gr/handle/artia/86Βιβλιογραφία: σ. 39-41Θεωρητικό σκέλος Μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίαςΚατά τη διάρκεια του πρώιμου και ύστερου μοντερνισμού όπου τα μέσα άρχισαν να εντάσσονται ολοένα και περισσότερο στη κοινωνική λειτουργία του ανθρώπου, αναπτύχθηκε επίσης η θεωρία και η φιλοσοφία των μέσων, είτε ως διακριτός κλάδος, είτε ως μέρος της φιλοσοφίας της τέχνης, της αισθητικής της φωτογραφίας και της θεωρίας κινηματογράφου. Οι θέσεις για την καταγωγή και το ρόλο των μέσων είναι πολλές: τα μέσα είναι προεκτάσεις των ανθρώπων, είναι προεκτάσεις των πολεμικών μηχανών, είναι διαμορφωτές της ανθρώπινης φυσιολογίας, είναι ενδιάμεσα υπό τηνιδεολογική καθοδήγηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Πάνω από όλα όμως, τα μέσα προσπάθησαν τόσο πολύ να γίνουνε μπαταρίες χρόνου που τελικά έκαναν ανυπόφορη τη ζωή του ανθρώπου. Ο κινηματογράφος αντί να επιλύσει το μητροπολιτικό σοκ έκανε τη ζωή στη μητρόπολη κινηματογραφική. Η φωτογραφία αντί να απαλύνει το μυαλό του ανθρώπου από τις αναμνήσεις αντίθετα τις ισχυροποίησε οργανώνοντας με υλικό τρόπο τη λειτουργία της μνήμης. Τα μνημεία ενώ μιλάνε για τον θάνατο είναι τα ίδια αθάνατα, σκεπάζοντας ατέρμονα τη μελαγχολία στο μητροπολιτικό πλήθος. Η ζωή έγινε ένα μοντάζ χρονικών λωρίδων, η μνήμη γκρο πλάνα του χρόνου, μεταλλάχτηκε η απεικόνιση των σχέσεων των ανθρώπων από οργανωμένη παράσταση για τα μάτια των θεών, στο διαστρεβλωμένο θέαμα της καπιταλιστικής συγκρότησης.41elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΔιατριβέςΜοντερνισμός (Αισθητική)ΌπλαΜνήμηΚινηματογράφοςΧρόνοςΜεταπτυχιακή εργασία