Σκαλτσάς, ΓιάννηςΜασσαχός, Άγγελος2024-11-062024-11-062024-10https://artia.asfa.gr/handle/artia/593ΠΟΙΗΜΑ Μαγικό κλειδί, μουσικό κουτί, ένωσέ τα και θα ανοίξεις μία υπόγεια ψυχή. Στρατηγική ιδέα, αποψυγμένη θέα, έλα να καθίσουμε· να ανταμώσουμε παρέα. Κίτρινη ζωή, άβυσσος η ψυχή και βροχερός καιρός, ψυχοπλακωτικός, ένα ακόμα σημάδι ότι πεθαίνω μοναχός. Πληγώθηκα σκληρά, μικρή μου ζωγραφιά. Περίφημες στιγμές, πολύ νεανικές, αλλά στην τελική, χαμένες μέρες είναι κι αυτές. Ξυπνάω το πρωί χωρίς καμία αφορμή, για να περάσει η μέρα απ’ την ανούσια ζωή. Φοβάσαι, ρε παιδί, η μόνη επιλογή είναι να’ρθεις έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Δουλεύοντας σκληρά στη ζούλα, στη σκιά. Ένας ακόμα λόγος για να περάσουμε καλά. Παράξενη ζωή χωρίς κανένα δισταγμό, τρεχούμενο νερό, ξεπλένω τον ιό από τον άγνωστο εαυτό. Καλή μου, φωτεινή, ομορφογοητευτική, ανοίγουμε πανί για ένα ταξίδι που διαρκεί. Περίεργες στιγμές, περιοριστικές, καλές, κακές, στην τελική, αυτό δε θες; Περίμενε να δω άμα θα κοιμηθώ, δεν ξέρω κάτι άλλο, την αλήθεια θα σου πω. Και φύγαμε μαζί, αντίθετη ζωή. Ποτέ δεν είχα πει πως θα σε βάψω μελανί……12elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΕικονογράφησηΑπειροελάχιστοΠτυχιακή εργασίαIllustrationGraphic storyInfinitesimal