Σπηλιόπουλος, ΜάριοςΜαρίνου, Αθηνά2025-07-212025-07-212025-06-25https://artia.asfa.gr/handle/artia/730Η πτυχιακή μου ενότητα με τίτλο “Μέσα στη φύση πέρα από το χρόνο” εστιάζει στη βαθύτερη υπαρξιακή σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Μέσα από τα τοπία μου φορτισμένα με έντονο φως και σκιά με κυρίαρχα τα δέντρα, τις οργανικές φόρμες διερευνώ τη φύση όχι μόνο ως τόπο αλλά ως αρχέγονη συνθήκη, πηγή ζωής, πεδίο επιστροφής, χώρος θανάτου και αναγέννησης. Τα έργα μου δεν αποτελούν φωτογραφική αποτύπωση του εξωτερικού κόσμου,αλλά εικαστικές καταγραφές μνήμης και εσωτερικής παρατήρησης. Η ανθρώπινη φιγούρα ενσωματώνεται με τρόπο σχεδόν εξωπραγματικό στο τοπίο, θυμίζοντας την Οφηλία, ή εμφανίζεται απούσα, υποδηλώνοντας την επιστροφή του σώματος στη γη. Το ανθρώπινο κρανίο, με τον παράδοξο τρόπο τοποθετημένο στη σύνθεση εντάσσεται ως υπενθύμιση της ύπαρξης, αλλά και ως σύμβολο επανένωσης με το φυσικό στοιχείο. Μέσα από σχέδια εκ του φυσικού ζωγραφισμένα και ύστερα από φαντασία και σκέψεις και προβληματισμούς είναι το απόσταγμα εικαστικής διαδρομής που υλοποιήθηκε στο εργαστήριο. Ιδιαίτερη θέση στη σειρά έχει η απεικόνιση ενός εγκαταλελειμμένου σιδηροδρομικού σταθμού. Εκεί, η σιωπή του χρόνου και η ανάκτηση του χώρου από τη φύση λειτουργούν ως μεταφορά για τη βαθύτερη πνευματική εγκατάλειψη της ύπαρξής μας από το σύγχρονο άνθρωπο. Η πρόοδος, οι τεχνικές κατακτήσεις και η απομάκρυνση από τη φυσική τάξη των πραγμάτων καθίστανται εδώ αδιέξοδο, με υπαινιγμούς αυτοκαταστροφής. Παράλληλα, η αγάπη μου για τις πλαστικές αξίες της ζωγραφικής είναι παρούσα σε κάθε μου έργο. Η υλικότητα του χρώματος, η χειρονομία της πινελιάς, οι αντιθέσεις φωτός και σκιάς, η έντονη χρωματική παλέτα λειτουργούν όχι μόνο ως φορείς νοήματος αλλά και ως πρωταρχικά εικαστικά στοιχεία που ενεργοποιούν το θεατή. Η ζωγραφική διαδικασία είναι για μένα πράξη έκφρασης και παρατήρησης, ένα προσωπικό πεδίο στοχασμού και αναγέννησης.8elAttribution-NoDerivatives 4.0 InternationalΦύσηΦωςΣκιάΑπουσίαΕπιστροφήΕντύπωσηΧρόνοςΠτυχιακή εργασία