Χατζησάββα, ΕρατώΜισεγιάννη, Αθηνά2025-09-102025-09-102023-10-04https://artia.asfa.gr/handle/artia/756Χρησιμοποίησα αντικείμενα, στοιχεία επίπλων και λεπτομέρειες από το εσωτερικό ενός σπιτιού που δεν υφίσταται πλέον. Ο εσωτερικός χώρος μιας κατοικίας, καθημερινός και οικείος, συνιστά πεδίο αναφορών, μνήμης και στοχασμού γύρω από την εφήμερη φύση της υλικής υπόστασης. Τα αντικείμενα της καθημερινότητας, ευτελή, χρηστικά ή διακοσμητικά, φέρουν ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο. Η αξία που τους αποδίδεται κοινωνικά και προσωπικά καθιστά τον αποχωρισμό δύσκολο, ενώ παράλληλα η διατήρησή τους προϋποθέτει μια συνεχώς αμφίσημη διαδικασία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία συγκέντρωσα αντικείμενα που απέκτησαν σημασία είτε μέσω του χώρου που κοσμούσαν είτε μέσω των προσώπων που τα συνόδευαν. Ενσωμάτωναν μνήμες και βιώματα που είχαν πλέον παρέλθει, ενώ νέα αντικείμενα είχαν καταλάβει τη θέση τους, σηματοδοτώντας τον κύκλο της αντικατάστασης και της απώλειας. Η συσσώρευση αυτή οδήγησε στη συγκρότηση μιας εκτεταμένης συλλογής∙ εκατοντάδες αντικείμενα, συγκεντρωμένα σε κούτες, τα οποία δεν μπορούσαν να επανακαθοριστούν με τον τρόπο που υπήρξαν στο παρελθόν. Η καλλιτεχνική πρακτική περιλάμβανε την αποδόμηση και καταστροφή των αρχικών αντικειμένων, από τα οποία διατήρησα μόνο το χάρτινο περίβλημά τους. Τα κατάλοιπα αυτά παρουσιάστηκαν με τρόπο που παραπέμπει στη μουσειολογική πρακτική της αρχαιολογικής έκθεσης, αναδεικνύοντας την υλικότητα του κελύφους και την απουσία του πρωτότυπου αντικειμένου. Τα αρχικά αντικείμενα δεν υπάρχουν πλέον.11elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΊχνηΑπουσίαΑποτύπωσηΑρχείοΥλικός ΠολιτισμόςΕφήμεροΜεταμόρφωσηΠτυχιακή εργασίαTracesAbsenceImprintArchiveMaterial CultureEphemeralTransformation