Χαρβαλιάς, Γιώργος, 1956-Αρβανίτης, Νικόλαος, 1979-Βαξεβανίδη, Δέσποινα Ν.2024-04-192024-04-192023https://artia.asfa.gr/handle/artia/460Η εγκατάσταση αποτελείται από ζωγραφικά έργα, σιδερένια ικριώματα, στρώσεις από latex, σέλες και άμμο. Αφορά μια αναζήτηση εννοιών, φόρμας και υλικότητας που εκκινεί από την ιππική σέλα (σάγμα). Τα σχέδια παίρνουν τη μορφή τους από τη φόρμα της σέλας, από όψεις της που κατά τη διάρκεια της χρήσης της δεν είναι, οπτικά, τόσο εμφανείς. Η σέλα είναι ένα αντικείμενο διεπαφής, είναι το ενδιάμεσο δυο σωμάτων, το αρνητικό του κάτω ορίου του αναβάτη και ταυτόχρονα το αρνητικό του άνω ορίου του ίππου. Αυξάνει το κενό ανάμεσα στο δέρμα των δυο όντων φέρνοντάς τα σε απόσταση, δεν παύει όμως να είναι ένα τρίτο σώμα από δέρμα. Είναι αντικείμενο που ορίζει τη σχέση των δυο σωμάτων, καθώς βοηθάει τον ιππέα να κατευθύνει το ζώο αλλά ταυτοχρόνως η σέλα μαλακώνει, αμβλύνει αυτόν τον έλεγχο. Τα ζωγραφικά έργα υλοποιούνται σε ημιδιαφανές συνθετικό χαρτί, ώστε το χρώμα να γίνεται αντιληπτό και από την πίσω πλευρά ως μια πτύχωση. Το συγκεκριμένο χαρτί χρησιμοποιείται συνήθως στη συντήρηση πολύτιμων χάρτινων τεκμηρίων και για την δημιουργία φακέλων προστασίας τους. Όπως το χαρτί εφαρμόζεται για την προστασία πολύτιμων εγγράφων, έτσι και η σέλα τοποθετείται πάνω στο σώμα. Το χαρτί, λόγω της σύνθεσής του, δεν θα οξειδωθεί ούτε τα χρώματα θα αλλοιωθούν με την πάροδο του χρόνου. Όμως, παρόλη την ανθεκτικότητα του, είναι πολύ ευάλωτο σε σημάδια που προκύπτουν από την επαφή. Τα σχέδια τοποθετούνται σε μεταλλικά ικριώματα με σχηματισμό στον χώρο που παραπέμπει στα εμπόδια της ιππασίας. Οι διαφορές τους τονίζουν την κλιμάκωση, την εναλλαγή, την μεταβλητότητα. Πάνω σε κατασκευές τοποθετούνται τμήματα από latex, όμοια με δέρμα, μεμβράνες που με αφετηρία τη λογική της πτύχωσης και του αναπτύγματος τείνουν σε μια αισθητηριακή ενατένηση. Όπως και τα σχέδια, έλκουν την καταγωγή τους από το πραγματικό αλλά τείνουν στο ιδεατό, στο ρευστό, στην αέναη κίνηση, δεν περιγράφουν αλλά αναβαθμίζουν την εμπειρία των πραγμάτων. Οι σέλες είναι τοποθετημένες στο πάτωμα, στέκονται σαν απολιθώματα πάνω σε άμμο. Ένα σύμβολο ισχύος αντεστραμμένο, έχει ανατραπεί ή έχει αφεθεί στην άμμο μέχρι την επόμενη χρήση του; Είναι ανυπεράσπιστη η εξουσία; Η χωροθεσία της εγκατάστασης αντλεί από τη διαδρομή των εμποδίων στην ιππασία. Λόγω του είδους του χαρτιού δημιουργούνται διαφορετικές οπτικές παρατήρησης, αναλόγως με την απόσταση από το έργο. Με τα διαφορετικά μεγέθη των στοιχείων της εγκατάστασης, με την τοποθέτηση στο πάτωμα ορισμένων από αυτά, οδηγείται ο θεατής να περιηγηθεί και να κοιτάξει κάτω στο πάτωμα, μέχρι και να υψώσει το κεφάλι πάνω, εφόσον έχει πλησιάσει αρκετά τα έργα. Η σέλα είναι ένα αντικείμενο χωρισμού και ένωσης - κρίσιμο σημείο μεγίστου και ελαχίστου. Ενώνει το ανθρώπινο με το ζωικό, τον έλεγχο με την φροντίδα. Το έργο διαπραγματεύεται και εμπλέκει και τις δυο καταστάσεις της σέλας. Διαπραγματεύεται έννοιες για το δέρμα και την εξουσία που σηματοδοτούν, καταστάσεις οριοθέτησης και διαχωρισμού παράλληλα με την κατάργηση των ορίων και την ένωση.6elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΖωγραφικήΕγκατάστασηΙππική σέλαΠτυχιακή εργασία