Ζήκα, ΦαίηΜέντζα, Γεωργία2022-11-252022-11-252018https://artia.asfa.gr/handle/artia/224Περιέχει βιβλιογραφίεςΌσο οι μεταφυσικές ανησυχίες του ανθρώπου δεν βρίσκουν σαφείς και τελειωτικές απαντήσεις θα στρέφεται στο μετά- έτσι όπως αυτός θα μπορούσε να το φανταστεί και να το νοηματοδοτήσει. Ο κήπος θα συνιστά ίσως πάντα ένα καταφύγιο ηρεμίας, του απαραίτητου αδειάσματος, που δίνει την ώθηση της επανεκκίνησης, όταν το πνεύμα και η ψυχή θα συνταράσσεται από τους άθλους της ζωής. Ο άνθρωπος per fidem intrepidus ή per philosophiam θα έχει τον κήπο αειφανώς συνδεδεμένο και συνυφασμένο με την ύπαρξή του και την ανάγκη του για ευδαιμονία. Ίσως ο άνθρωπος δεν θα χρειάζεται πια τους κήπους όταν θα έχει ξεπεράσει την ανθρώπινη φύση του, όταν δεν θα αναζητά την ενίσχυση της ίασης ή την αθανασία του μέσα σε αυτούς. «Ω Ζαρατούστρα, είπαν, είσαι ξαπλωμένος επτά μέρες κιόλας, με τα μάτια σου βαριά: δεν θέλεις να ξανασηκωθείς στα πόδια σου; Βγες έξω απ' τη σπηλιά σου: ο κόσμος σε περιμένει σαν κήπος»222. «Μη μιλάς άλλο, εσύ που αναρρώνεις! - έτσι του είπαν τα ζώα του, αλλά βγες έξω, όπου ο κόσμος σε περιμένει σαν κήπος. Βγες έξω στα τριαντάφυλλα και στις μέλισσες και στα σμήνη των περιστεριών! Ιδίως όμως στα ωδικά πτηνά: για να μάθεις απ' αυτά το τραγουδάν. Το τραγούδι ακριβώς είναι για εκείνους που αναρρώνουν: ο υγιής μπορεί να μιλά. Κι αν θέλει κι ο υγιής τραγούδια, θέλει άλλα τραγούδια από εκείνον που αναρρώνει.68elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΠτυχιακές εργασίεςΚήποιΦιλοσοφίαΘεραπευτικοί κήποιΨυχική ανάτασηΠτυχιακή εργασία