Ξαγοράρης, ΖάφοςΤεκτονίδου, Παρασκευή2024-04-232024https://artia.asfa.gr/handle/artia/474Τα έργα σύγχρονου χορού που έχουν σήμερα τη μεγαλύτερη παρουσία και απήχηση στα φεστιβάλ και τα θέατρα της Ευρώπης, παρουσιάζονται να είναι ανοίκεια, ασυνήθη και αποκλίνοντα σε σχέση με ό,τι αναγνωρίζεται ακόμη ως χορογραφικός κανόνας. Ένας κανόνας που, από τη γέννηση του μοντέρνου χορού, ταυτίζει την χορογραφία με την σύνθεση πρωτότυπης χορευτικής κίνησης και την οργάνωσή της στο χώρο και το χρόνο, εντός ενός οριοθετημένου παραστασιακού πλαισίου. Αντί για μια ανιστορική, φορμαλιστική προσέγγιση κάθε μεμονωμένου τέτοιου, «παράξενου» έργου ως το ατομικό επίτευγμα ενός εμπνευσμένου δημιουργού, αναζητήθηκε ένα αναλυτικό σχήμα ικανό να συνδέει τους κανόνες της δημιουργίας και τη μορφή της τελικής παράστασης, με τον σύγχρονό κοινωνικό κόσμο. Ιστορικά άλλωστε, η απόκλιση ενός καλλιτεχνικού έργου από τον κανόνα συνδέεται με μία πολιτική διάθεση που στέκεται κριτικά απέναντι στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, επιθυμώντας να την υπονομεύσει. Η αναγνώριση αυτή κατέστησε αναγκαία την αναστοχαστική εξέταση των κυρίαρχων σήμερα διαθέσεων στη χορογραφική πρακτική. Τρεις αναλυτικές έννοιες πλοήγησαν την ενδελεχή αυτή διερώτηση: η διακαλλιτεχνικότητα / διατομεακότητα, η επιτελεστικότητα και τη δραματουργία Και οι τρεις προέκυψαν κατά την πορεία της έρευνας καθώς αναδείχθηκαν ικανές να συνδέουν τη δημιουργία, την παρουσίαση και την πρόσληψη. Στην παρούσα μελέτη αναλύεται κάθε μία ιστορικά σε σχέση με το πως επηρέασε τις πρακτικές της χορογραφίας και την πλαισίωσή τους. Το αναλυτικό σχήμα που προκύπτει από την παράλληλη θεώρησή τους υποστηρίζει την κριτική πλαισίωση κάθε μοναδικού έργου, ανεξάρτητα από το θέμα που πραγματεύεται ή τα μέσα με τα οποία συγκροτείται χορογραφικά. Το σχήμα αυτό, εφαρμόζεται τέλος στην μελέτη δύο παραδειγμάτων, του Sing the Positions του Γιάννη Μανταφούνη και του Bstrd της Κατερίνας Ανδρέου.441elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΧορογραφίαΔραματουργίαΔιακαλλιτεχνικότηταΕπιτελεστικότηταΉχοςΚριτικήΣπουδές χορούΔιακαλλιτεχνικότητα, Δραματουργία, Επιτελεστικότητα. H Χορογραφία ως διευρυμένη πρακτική μέσω των Σωμάτων και του ΉχουInterdisciplinarity, Dramaturgy, Performativity. Choreography as expanded practice through Bodies and SoundΔιδακτορική διατριβήChoreographyDramaturgyPerformativitySoundCriticDance studies