Ξαγοράρης, ΖάφοςΚοντοπόδης, Λευτέρης2025-07-162025-07-162025-07https://artia.asfa.gr/handle/artia/724Το έργο αυτό ερευνά την επικοινωνία δύο ατόμων μέσω μιας ζωτικής λειτουργίας, της αναπνοής. Πρόκειται για μία διαδραστική εγκατάσταση, όπου δύο άτομα επιχειρούν να συγχρονίσουν τις αναπνοές τους καθώς οι φυσιολογικοί τους ρυθμοί μετασχηματίζονται σε απτικά, οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα. Η εγκατάσταση αποτελείται από δύο κρεβάτια, το κάθε ένα εξοπλισμένο με μια ηλεκτρομηχανολογική συσκευή. Κατά την λειτουργία του έργου, κάθε άτομο ξαπλώνει σε ένα κρεβάτι και ένας ηλεκτρονικός αισθητήρας που βρίσκεται στην συσκευή μετρά τον ρυθμό της αναπνοής του και τον μεταγράφει σε κίνηση μίας ειδικής βελόνας που βρίσκεται τοποθετημένη στο κάτω μέρος της απέναντι συσκευής. Η κάθε βελόνα οριακά εφάπτεται με την κοιλιά του ατόμου που βρίσκεται στο κρεβάτι και μεταφέρει την κίνηση της αναπνοής του ενός ατόμου στο άλλο. Με αυτό τον τρόπο η βελόνα λειτουργεί ταυτόχρονα ως φορέας πληροφορίας και ως μέσο ρύθμισης της αναπνοής. Ένας υπολογιστής συλλέγει αυτές τις πληροφορίες, και παράγει δύο μονοφωνικούς ήχους ανάλογα με τις θέσεις των βελόνων. Οι ήχοι οδηγούνται σε δύο ηχεία, δημιουργώντας ένα ηχοτοπίο από τη διάδραση των δύο. Οι κινήσεις των δύο βελόνων εμφανίζονται σε μία οθόνη μαζί με μία ποσοτική ένδειξη του συγχρονισμού· ένας συντελεστής συσχέτισης ο οποίος λαμβάνει τιμές από -1 (οι δύο βελόνες κινούνται αντίθετα) έως και +1 (οι δύο βελόνες κινούνται με τον ίδιο τρόπο). Η αποτύπωση των αναπνοών σε δύο καταγραφικά ταινίας -δύο γραμμές που καταγράφουν την εμπειρία σαν μια χειρόγραφη σημείωση των σωμάτων- αποτελεί μία μορφή «γραφής» που φέρει την ακρίβεια του επιστημονικού εργαλείου και την τρυφερότητα μιας κοινής μνήμης. Οι έννοιες του συγχρονισμού και της συνύπαρξης έρχονται στο προσκήνιο καθώς τα άτομα συμμετέχουν σε έναν εξωλεκτικό διάλογο μέσω της ενσώματης επικοινωνίας. Μία κεντρική συνιστώσα του έργου αναδεικνύεται από την αντίθεση μεταξύ της κλίμακας των φυσικών διαστάσεων της εγκατάστασης και την μικροσκοπική, σχεδόν ανεπαίσθητη, κίνηση της βελόνας - μία διαλεκτική μεταξύ του ορατού και του σχεδόν άυλου. Το έργο αυτό έχοντας ως αναφορά μια ποιητική αρχή –την έννοια της σύμπνευσης- και ένα επιστημονικό άρθρο , μελετά και προσεγγίζει κριτικά την ανθρώπινη επικοινωνία στην εποχή της τεχνολογικά διαμεσολαβημένης εμπειρίας μέσω μίας υβριδικής κατάστασης εικαστικής εμπειρίας και επιστημονικής αναζήτησης της γνώσης. Γιατί όταν περπατάμε με ένα αγαπημένο πρόσωπο ασυναίσθητα συγχρονίζονται τα βήματά μας; Πως επηρεάζονται τα φυσιολογικά σήματα όταν τα άτομα εμπλέκονται σε συνεργατικές ή ανταγωνιστικές διεργασίες; Πως προσεγγίζει τα παραπάνω ερωτήματα ένα εικαστικό έργο και πως ένα επιστημονικό πείραμα;10elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΤεχνολογίαΕπιστήμηΣύμπνευσηΑναπνοήΕπικοινωνίαΣύμπνευση, μία απο κοινού εμπειρία αναπνοήςSympneysis, a shared breathing experienceΠτυχιακή εργασίαScienceTechnologySympneusisBreatheCommunication