Ζήκα, ΦαίηΑρβανίτη, Ιωάννα2022-11-232022-11-232018-10https://artia.asfa.gr/handle/artia/138Περιέχει βιβλιογραφίεςΎστερα από μια ανάλυση της πορείας ενός μουσειακού αντικειμένου από την ακεραιότητα στην πληγή και από την πληγή στην επούλωση, τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κάποιος ποικίλουν. Όπως είδαμε, πολλές φορές μια φθοροποιός ενέργεια μπορεί να δράσει αναπάντεχα, όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα ή πλήρως υπολογισμένα (όπως στην περίπτωση της σουφραζέτας ή της Κόζα Νόστρα). Το μεγάλο ερωτηματικό βρίσκεται στο πόσο προετοιμασμένος είναι ένας φορέας να διαχειριστεί την κατάσταση κόκκινου συναγερμού και εάν έχει εξασφαλίσει την «επιβίωση» των εκθεμάτων του. Πολλά είναι τα παραδείγματα που επιβεβαιώνουν πως οι κοινωνίες που τον πλαισιώνουν εν έτει 2018, έχουν λάβει σημαντικά μαθήματα από το παρελθόν. Άλλα πάλι αφήνουν την ιστορία να επαναληφθεί. Το μόνο και ίσως το λιγότερο δεδομένο που μπορεί να βελτιώσει την αντίληψή μας προς την πολιτιστική αξία είναι η ενθάρρυνση της καλλιέργειας της ενσυναίσθησής μας. Στον δυτικό κόσμο, όταν σπάει ένα αντικείμενο συνηθίζουμε να το πετάμε. Τα παλαιότερα χρόνια, οι Ιάπωνες συνήθιζαν να συγκολλούν τα σπασμένα αγγεία και τα σκεύη τους με ένα μείγμα από συνδετικό υλικό και χρυσάφι. Η τεχνική του Kintsugi βασίζεται στο ότι το σπάσιμο και η επιδιόρθωση είναι κομμάτι της ιστορίας του αντικειμένου. Όσον αφορά τα έργα τέχνης, σαφώς όλοι λυπόμαστε στην θέα μιας κατακερματισμένης ζωγραφικής ή γλυπτικής επιφάνειας ίσως, από βιασύνη τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε πως στις αλλοιώσεις αυτές αποτυπώνεται ο αναβρασμός που ανέκαθεν θα βιώνει η ανθρώπινη κοινωνία.90elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΠτυχιακές εργασίεςΜουσεία τέχνηςΣυντήρηση έργων τέχνηςΠτυχιακή εργασία