Καζάζης, ΓιώργοςΛάσκαρη, Ευσταθία2025-03-262025-03-262025-02-24https://artia.asfa.gr/handle/artia/674O "Οίκος" αφορά τη συγκολλητική μεμβράνη της οικογένειας. Είναι ο φυσικός και συναισθηματικός χώρος, μέσα στον οποίο καλούμαστε να ζήσουμε από παιδιά. Εκεί, ίσως να διαδραματίζονται καταστάσεις που ο καθένας μας μπορεί να κουβαλάει υπό μορφή τραύματος για όλη του τη ζωή. Υπάρχει ασφάλεια μέσα σε ένα κέλυφος που είναι διάφανο; Υπάρχει ευτυχία όταν υπάρχει συσσώρευση; Υπάρχει αγάπη όταν επικρατούν ασαφή όρια; Ο οίκος είναι μια κραυγή που δεν βγαίνει. Ο δείκτης του χεριού που κουνιέται μπροστά από το πρόσωπο σου. Είναι τα χτυπήματα της κατσαρόλας πάνω στη φωνή σου. Η συρόμενη γυάλινη πόρτα που έκλεινες για να κρυφτείς. Ο ύπνος με το άγχος μην σου ροκανίσουν τα χέρια κάποια όντα κάτω από το κρεβάτι. Το κατουρημένο από τον φόβο βρακί. Ο οίκος ο ανοίκειος. Επιχειρώ μέσω του σχεδίου, της φωτογραφίας και του βίντεο να επαναφέρω μνήμες. Η επεξεργασία του βιώματος και ο μετασχηματισμός του σε μια άλλη μορφή, υλική ή άυλη, θεωρώ ότι συνεπικουρεί στην εξομάλυνση του τραύματος.9elAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 InternationalΑνοίκειοΤραύμαΒίωμαΜνήμηΣχέδιοΦωτογραφίαΒίντεοΠτυχιακή εργασίαUncannyTraumaExperienceMemoryDrawingPhotographyVideoart