Καζάζης, ΓιώργοςΚαστρινάκης, Χρήστος2025-11-062025-11-062025-10-15https://artia.asfa.gr/handle/artia/789Η εσωτερικότητα του καλλιτέχνη είναι η αθέατη πλευρά της ζωής του - το αδιόρατο κενό ανάμεσα στη σκέψη και την ύπαρξη. Είναι ο χώρος όπου το συναίσθημα μεταμορφώνεται σε χρώμα, η αγωνία αποκτά μορφή, και η σιωπή γίνεται καμβάς. Κάθε πινελιά είναι μια ακούσια κραυγή, μια σκιά που αναζητά φως, μια στιγμή που προσπαθεί να υπάρξει, να σταθεί χωρίς να απολογείται. Τα έργα δεν αφηγούνται ιστορίες. Είναι θραύσματα ενός εσωτερικού κόσμου, κομμάτια συναισθημάτων που δεν χωρούν σε λόγια. Δεν αποτελούν πορτρέτα των άλλων, αλλά καθρέφτες του εαυτού. Μια ανακάλυψη μέσα στις ρωγμές - εκεί όπου η ψυχή ανασαίνει χωρίς να φαίνεται. Το χρώμα γίνεται η αποτύπωση μιας ευαίσθητης ισορροπίας, ενός εσωτερικού κόσμου που παλεύει ανάμεσα στη σιωπή και την ένταση. Μέσα στις σκιές αναδύεται η αλήθεια. Εκεί, όπου καλλιτέχνης και θεατής συναντιούνται χωρίς λόγια, με την αίσθηση της απουσίας και της παρουσίας ταυτόχρονα. Ο πόνος παύει να είναι θλίψη και γίνεται απόπειρα ελευθερίας. Ο πόνος, η μελαγχολία, η θλίψη δεν είναι σκοτεινιά, αλλά αποδοχή μιας πιο βαθιάς αλήθειας που αποκαλύπτεται μονάχα μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας. Στα περισσότερα έργα μου αποτυπώνεται μια εσωτερική αναζήτηση, μια κατάσταση, μια θύμηση. Το χρώμα, η φόρμα και η μουσική είναι οι μοναδικοί μου σύντροφοι σ’ αυτό το ταξίδι. Συναισθηματικές διακυμάνσεις, αδιευκρίνιστες σκέψεις, στιγμές έκρηξης και αδυναμίας βρίσκουν καταφύγιο στο υλικό της ζωγραφικής. Η σιωπή του καλλιτέχνη δεν είναι ποτέ απόλυτη· πάντα παλεύει για να ειπωθεί κάτι, μερικώς ή πλήρως. Ζωγραφίζει για να αναπνεύσει, για να αναλύσει το γνωστό και να εξερευνήσει το άγνωστο μέσα του. Κάθε έργο είναι μια πράξη αγωνίας και προσδοκίας - μια προσπάθεια να μετασχηματιστεί ο έσω κόσμος σε κάτι ορατό, βαθιά αισθητό. Ένας λαβύρινθος από σκιές αναδύεται αυθόρμητα μέσα από το υλικό, χωρίς να ζητά εξήγηση ή κατανόηση. Υπάρχουν απλώς, όπως το χρώμα στον καμβά· ελεύθερο ή ανελεύθερο, ανεξέλεγκτο ή υπό έλεγχο, γεμάτο χαρά ή θλίψη, ελπίδα ή απογοήτευση. Η μορφή δεν είναι ποτέ αυτό που φαίνεται. Το πορτρέτο δεν είναι πρόσωπο, αλλά συναίσθημα. Κάθε εικόνα είναι μια ανομολόγητη ψυχική κατάσταση, μια πληγή, μια προσδοκία, μια ατελείωτη αναζήτηση. Η εσωτερική πάλη του δημιουργού δεν αποτυπώνεται ποτέ πλήρως. Κομμάτια μόνο της ψυχής φτάνουν στην επιφάνεια, ζητώντας αποδοχή. Όπως το χρώμα “ξεφεύγει” από το πινέλο, έτσι και τα συναισθήματα δραπετεύουν από τη φόρμα. Και ενώ η εικόνα ολοκληρώνεται, η ψυχή εξακολουθεί να αναζητά, να σκιρτά, να πάλλεται. Σ’ εκείνο που δεν είσαι για να καταλήξεις Πρέπει απ’ το δρόμο που δεν είσαι να περάσεις. Κι αυτό που αγνοείς, το μόνο είναι που γνωρίζεις Κι εκείνο που κατέχεις, αυτό είναι που δεν κατέχεις Κι όπου υπάρχεις, εκεί είναι που δεν υπάρχεις. T.S. ELIOT23elAttribution-NoDerivatives 4.0 InternationalΕσωτερικότηταΔημιουργίαΖωγραφικήΚαλλιτέχνηςΣκιάΣυναίσθημαΧρώμαΠτυχιακή εργασίαInteriorityCreationPaintingArtistShadowFeelingColor