Πούλος, Παναγιώτης, 1954-Βενετσιάνου, Όλγα2022-11-212022-11-212006https://artia.asfa.gr/handle/artia/40Περιέχει βιβλιογραφίεςΠρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψηφιακές Μορφές Τέχνης"Στην πορεία της εξέλιξης της τέχνης, παρατηρούμε ότι αλλάζει σταδιακά η σχέση ανάμεσα στον θεατή και το καλλιτεχνικό έργο. Στην παλαιότερη, ακαδημαϊκή τέχνη, το κοινό βρίσκεται «απέναντι» από το έργο και «βυθίζεται» σε αυτό νοητικά. Ωστόσο, από τις αρχές του 20ου αιώνα, όπως αναφέρει και ο W Benjamin, ο θεατής δεν θαυμάζει το έργο αλλά το αποδομεί και το αναλύει. Οι Ντανταϊστές αποκλείουν την δυνατότητα ενατενισπκής περισυλλογής στα έργα τους. Το έργο τέχνης «σκάει» πάνω στον παρατηρητή του οποίου το βλέμμα είναι αδύνατο να εστιάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Με αυτόν τον τρόπο, το καλλιτεχνικό έργο διασπάται σε ένα σύνολο από επιμέρους αντικείμενα που σκορπίζονται στον χώρο και εισάγεται η έννοια του «περιβάλλοντος» και της «εγκατάστασης». Παράλληλα, ο καλλιτέχνης εκμεταλλεύεται τα χωρικά χαρακτηριστικά της κινηματογραφικής προβολής, με αποτέλεσμα την δημιουργία εγκαταστάσεων που πέρα από τον φυσικό χώρο επεκτείνονται και στον νοητικό χώρο της εικόνας και «απορροφούν» τον θεατή. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τις τεχνολογικές δυνατότητες του κινηματογράφου, του βίντεο, και του ψηφιακού κινηματογράφου, πείραμάτιζόμενος με τις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της αφήγησης. Στην σύγχρονη εποχή μελετάται η έννοια του αποσπασματικού και ασυνεχή χώρου και οι πολυεπίπεδες αφηγηματικές πορείες που παραπέμπουν σε ριζωματικές δομές όπως το διαδίκτυο.22elΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 ΔιεθνέςΒιντεοτέχνηΔιατριβέςΜεταπτυχιακή εργασία