Χριστόπουλος, Κώστας, 1976-Γαλάνης, Βασίλης2022-12-052022-12-052021https://artia.asfa.gr/handle/artia/316Βιβλιογραφία: σ. 41Dvd-roms: Κείμενο της διπλωματικής εργασίας και photos έργωνΤο παρόν κείμενο πρόκειται για μία απόπειρα οριοθέτησης του θεωρητικού πλαισίου που συνοδεύει τα εικαστικά έργα της σειράς Tomorrow-morrow land. Τα βασικά θέματα, οι βασικές έννοιες οι οποίες μας αφορούν είναι η φαντασία του μέλλοντος, δηλαδή το πως φαντάστηκε ο άνθρωπος το μέλλον του σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, και το συμβάν του ατυχήματος, έννοια συγγενική με αυτήν της καταστροφής, καθώς και οι μορφές αναπαράστασής του. Εν ολίγοις, το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στο πως οι μελλοντικές προβλέψεις μεταμορφώθηκαν τόσο ριζικά από τον άκρατο ουτοπισμό των προπολεμικών κοινωνιών των πρώτων σχεδόν 15 ετών του 20ού αιώνα στη γενικευμένη τάση προς απαισιοδοξία, μερικές φορές στα όρια του χλιασμού, στις τελευταίες δεκαετίες του ίδου αιώνα και γιατί το ατύχημα, η καταστροφή και η δυστοπία δείχνουν να μας ασκούν μία τόσο μεγάλη έλξη. Η "οδός" μέσω της οποίας θα αναλύσουμε αυτή τη πορεία είναι μία οδός στρωμένη από πολιτισμικά προϊόντα και κυρίως αυτά της μαζικής κουλτούρας. Η έρευνα περιορίζεται σε έναν μικρό αστερισμό έργων τέχνης, μανιφέστων, ταινιών και προσωπικοτήτων του αιώνα που μας πέρασε. Ιδιαίτερα οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας αποτέλεσαν κλειδί στην παρούσα ανάλυση. Παραδόξως, πολλές φορές είναι η βιομηχανία του Hollywood που έπιανε πρώτη το παλμό της εποχής ή τους φόβους αυτής. Το κείμενο ξεκινάει με μια σύντομη περιήγηση στη "φαντασία της καταστροφής", μία σύγκριση του ομώνυμου δοκιμίου της Susan Sontag, γραμμένο στη δεκαετία του '60 με τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας των δεκαετιών '80 και '90. Πώς άλλαξαν οι συλλογικοί φόβοι μας από την πρώτη στις δεύτερες και τι συνέβαινε παράλληλα ιστορικά. Έπειτα, εισέρχεται μία άλλη οπτική, εκ διαμέτρου αντίθετη από τις διστακτικές, σχεδόν φοβικές, αναφορικά με το μέλλον, κινηματογραφικές δυστροπίες. Ο λόγος για τον Fillipo Marinetti και το πρώτο Μανιφέστο του Φουτουρισμού. Εδώ το μέλλον μόνο δυσοίωνο δεν μοιάζει. Η τεχνολογία, εξέχων παράγοντας στις φαντασιώσεις μας για το μέλλον, συχνά με αρνητικά χαρακτηριστικά, εδώ αντιμετωπίζεται ως η δύναμη που θα μας σπρώξει με ορμή στο "καλύτερα αύριο". Η έρευνα προχωράει με μια περαιτέρω ανάλυση των κινηματογραφικών συμπάντων των ταινιών σε σύγκριση με τις ιδέες των Sontag και Marinetti. Τα τελευταία δύο κεφάλαια αφορούν στο προσωπικό μου εικαστικό έργό. Η σειρά Death and disaster in America του Andy Warhol, έργα που παίζουν σημαντικό ρόλο ως αναφορά στο δικό μου έργο, αναλύεται με σκοπό να ρίξει κάποιο φως στους μηχανισμούς που δημιούργησαν αυτή την άνθιση και δημοφιλία των δυστοπικών ταινιών στις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Η εργασία κλέινει με μία σύντομη αναφορά και κάποιες σκέψεις πάνω στην έννοια του ατυχήματος, όπως τη θέτει ο Paul Virillio, μαζί με μία διευκρίνιση σχετικά με τις διαφορές των αναπαραστατικών επιλογών μου σε σχέση με τα έργα που παρουζιάσονται στο κείμενο.43elΑναφορά Δημιουργού 4.0 ΔιεθνέςΔιατριβέςΛαϊκή κουλτούραΚινηματογραφικές ταινίες επιστημονικής φαντασίαςΚαταστροφήΔυστοπίαΑτύχημαΜεταπτυχιακή εργασίαDystopiaCrashScience fictionMass cultureDisaster